Νατάλια Γουίτα και Ντανιέλ Λίτο.
Είναι και οι δύο απόγονοι της Ρώσικης και Ιταλικής μαφίας αντίστοιχα. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, δυναμικοί, με πείσμα , που πάνε κόντρα σε όλους και όλα, αλλά κυρίως ο ένας στον άλλον. Δύο κόσμοι συγκρούοντα...
Είμασταν έξω από ένα αρκετά μεγάλο κτήριο και δεν είχα ιδέα τι κάναμε εδώ.
"ήρθαμε να σας δείξουμε κάτι" είπε ο Γκαμπριέλ.
"τι; το κτήριο απέξω;" είπε η Τατιάνα χλευάζοντας και με το δίκιο της καθόμασταν και το κοιτάγαμε τόση ώρα απέξω.
"κάτι μέσα σε αυτό" ειρωνεύτηκε ο Ντανιέλ
"ε πάμε τότε ρε Ντανιέλ καθόμαστε 3 ώρες απέξω" είπα και άρχισα να περπατάω προς τα μέσα.
Ο Ντανιέλ πλησίασε την ρεσεψιόν, εκεί καθόταν μία πολύ όμορφη κοπέλα η οποία φόραγε ένα πολύ κοντό και προκλητικό κατά τα δικά μου γούστα, και ήταν ξεκάθαρο ότι του την έπεφτε. ΠΟΛΥ!!!
"αχ καλησπερα κύριε Ντανιέλ μου" είπε εκείνη
ΝΤΑΝΙΕΛ ΤΗΣ?!?!?!?
"καλησπέρα Βενετία" απάντησε ξερα ο Ντανιέλ
Χμμμμμ Βενετία. Μάλιστα!
" έχετε μέρες να έρθετε μου λείψατε" θα την ξεμαλλιάσω
"ναι τέλος πάντων δώσε από ένα κλειδί στις κυρίες" είπε και έδειξε εμένα και την Τατιάνα
"χα χα χα αυτές θα έχουν τα κλειδιά σας;" ειρωνεύτηκε
" γιατί δεν σου γεμίζουμε το μάτι;" είπα με σηκωμένο φρύδι
"καθόλου όμως" απάντησε
"και γιατί αυτό;" ρώτησα ψύχραιμα
"γιατί φαίνεστε πολύ τσουλιά για να είστε δίπλα σε τέτοιους άντρες."
Με μία απότομη έβαλα το χέρι μου μέσα στην τσάντα μου και έβγαλα αυτό:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"τα κλειδιά τώρα!" είπα καθώς την σημάδευα
"ν-ν-ναι" κεκέδισε και αμέσως μου έδωσε τα κλειδιά στο χέρι
" άντε γιατί πολύ αέρα πήρες!" είπα με πολλά νεύρα και άρχισα να περπατάω έξαλλη προς το ασανσέρ
