*വിധി തീർത്ത നൊമ്പരം💔*
(Part-2)
ചുറ്റും ഇരുട്ട് പടർന്നു പന്തലിച്ചു നിൽക്കുന്നു...
അവൾ പതിയെ തന്റെ മിഴികൾ തുറന്നു. ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി. ഇന്നലെ അവൾ നടന്നതൊക്കെ ഒന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. സ്വബോധം വന്നതും അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. കണ്ണു നീർ തുള്ളികൾ ഓരോന്നായി നിലം പതിച്ചു. യാ അല്ലാഹ്...😰
തന്നെ ഒരു മുറിയിൽ പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. ഒന്ന് എണീക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി എങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടു. ശരീരം തളരുന്നത് പോലെ. 😰
അൽപ സമയം കൂടി അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ഇരുട്ടിനെ മുറിച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് ആ മുറിയിൽ വെളിച്ചം പടർന്നത്. ആ മുറിയിലെ ജനാല ആരോ തുറന്ന് അതിലൂടെ ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും ഒരു പാക്കറ്റ് ബ്രെഡും എറിഞ്ഞു തന്നു. തിരികെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അയാൾ നടന്നകന്നു.
അവൾ പതുക്കെ കൈ എത്തിച്ചു കൊണ്ട് ബ്രെഡും വെള്ളവും എടുത്തു.
കുപ്പി തുറന്നു കുറച്ച് വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ചു. അൽഹംദുലില്ലാഹ്... അവൾ പടച്ചവനെ സ്തുതിച്ചു. 💕
പെട്ടെന്നാണ് ആ മുറിയിൽ വീണ്ടും വെളിച്ചം പടർത്തി കൊണ്ട് മുറിയുടെ വാതിൽ ആരോ തുറന്നത്.
മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മിഴികൾ ചുവന്നു. വെറുപ്പോടെ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു. 😡
അയാൾ അവൾക്കരികിൽ നടന്നു വന്നു കൊണ്ട് അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടു കുത്തി ഇരുന്നു. അയാൾ ഒരു പരിഹാസത്തോടെ പതിയെ മൊഴിഞ്ഞു. 😏
"എന്തു പറ്റി മോളെ ക്ഷീണമൊക്കെ മാറീയോ!?"
"..."
"നോക്കി പേടിപ്പിക്കേണ്ട... നീ എന്റെ മറ്റൊരു മുഖം കാണാൻ പോകുന്നെ ഉള്ളു... 😏"
"..."
"എന്താടി നിന്റെ നാവ് ഇറങ്ങി പോയോ..."
"പടച്ചവനെ പേടിയില്ലാത്തവരോട് പ്രസംഗിച്ചിട്ട് എന്തു കാര്യം 😏"
"ഡീ !!! ഇപ്പോഴും നിന്റെ നാവിന്റെ നീളമൊന്നും കുറഞ്ഞിട്ടില്ലാലേ... ഇനി നിനക്ക് ഇവിടെ നിന്നും ഒരു രക്ഷയില്ല..."
