After 3 yrs…
Angelie; hayz, anu keang susunod kong ikwekwento sa mga readers ko? Kelangan ko nang mag-update anng new chapter kung hindi wala akong kwarta!
( Im Angelie M. Kinomoto, after 3 yrs ay independent na ko.. dahil bawal pa kong magtrabaho, ay eto muna ang pinagkukuhahan ko nang pera, freelance writer. Kada month ay pinapadalhan ako ni tita jenny ko nang pera galing America pero ayaw ko namang umasa sa tita ko dahil nakakahiya kaya nag-freelance writer ako. At dahil nasa America si tita Jenny ay ako muna ang nakatira sa bahay nya sa Cavite.)
Leslie: uy, frend! Patulong naman ako sa math oh, hirap isolve nang cramer’s rule eh.
Angelie: ok, basta may bayad. ^_^
Leslie: parang hindi naman tayung magkaibigan nyan!? What’s friend fors?:D
Angelie: What’s friends for ka pa.. Wala nang libre sa mundong ibabaw.:P
Leslie: Sige na nga, 100 pesos..payag ka ? Angelie: ah, cge 50 pesos na lang..discounted na, what’s friend for pa diba? Hehehe..:p
Leslie: nag-discount ka pa! sana libre na lang..tsaka nag what’s friend for ka pa >;)
Angelie; wala na ngang libre sa mundong ibabaw eh! Akin na bayad at makapag-simula na..Dami ko pang kustomer eh..>.<
(Ehem!..Consistent top 1 nga pala ako, hehe.. yabang eh nuh..pero may reason kung bakit kelangan kong mag-top 1. Un kasi ay para makapag-apply ako nang scholarship sa university na papasukan ko sa Manila. Ayaw ko kasing mabigatan sakin si Tita Jenny na mag-paaral sakin sa kolehiyo, at tsaka wala din naman akong ibang ginagawa kundi mag-aral, aral at aral. Ayaw ko kasing mainlove)
Angelie: ayan! Ang dali dali nang kramer’s rule eh..sisiw..teka naiintindihan mo ba ang tinuro ko?
Leslie: Grabe, ang galling mo naman friend! Buti na lang may kilala akong katulad mo..Teka friend, saan ka nga pala mag-kokolehiyo??
Angelie: siguro sa U.P pero parang panget kasi pamasahe palang wala na kong pera eh..
Leslie:U.P ?! diba pangmatatalino lang dun? Pero sabagay, matalino ka naman eh..teka mag-schosholarship ka dun?
Angelie: duh! Syempre naman..;D eh ikaw Leslie, saan ka mag-aaral?
Leslie: La Salle Taft siguro, o kaya ateneo..hmm,basta kung saan si Johnny =’>
Angelie: hay, buti ka pa…
Leslie: speaking of boys!? Bakit wala ka pa ring nagiging boyfriend? Ikaw lang ata ang kilala ko na walang boyfriend simula pa noong 1st yer pa tayu eh..
Angelie: sakit lang sa ulo ang mga yon..
Leslie:hmm, baka naman tibo ka?! Teka sis tayu ah! Hindi tayo talo..!!?
Angelie: hmm,yun nga ang gusto kong sabihin sayo eh..teka ano!? Tibo ako!? Hindi ah!
Leslie: hahaha! Joke lang! teka bakit ayaw mo pa rin mag-boyfriend? Masarap kaya! TRY MO!? ; ))))
Angelie: Try ko kayang suntukin yang ngala-ngala mo!…porke’t matagal na kau ni Johnny eh..
Leslie: haha, hindi ka na mabiro..ui friend! Thank you nga pala sa tutor na mura ah!
Angelie: oo na..:D
Leslie: cge friend, punta pa k okay Johnny, may praktis pa sila sa football eh..manuod ka mamaya ah!
Angelie: ayoko, tsaka wala akong gagawin don.
Leslie: nyee..ayaw mong makita yung bagong transferee na player? Gwapo kaya at magaling pang mag-football
Angelie: ayoko,, mag-aaral na lang ako..umalis ka na nga..beh! :p Leslie: hayz, tigas anng ulo..geh2 friend,una na ko..byebye
Angelie’s POVS
Masarap daw magkaroon nang boyfriend, eh isa lang din ang kalalabasan eh..maghihiwalay din kayo sa huli..
Teka masarap nga daw ba?
Anu kayang feeling?? Hmm?
Teka ano ba tong iniisip ko Angelie!?
Haaay! Mag-isip na nga lang ako nang new chapter para sa books online na ginagawa ko..
Books_Onlines_
Pay dollars and enjoy reading!
Total persons who are reading: 1’024’425
Login: Midori-chan
Password: ***************
Title: Mother and Child
Chapter 17
My mother suddenly feel ill then she has unconsciously fell down of her bed, I don’t know what to do..The hospital is 10 kilometers away and it is 12: 00 midnight. Then....
( biglang tumulo ang luha ni Angelie habang tinetext niya sa kanyang cellular phone ang new chapter nang kanyang libro)
Angelie: tssk,tssk..anu bay an, bakit ako napaiyak? Siguro dahil naaalala ko ang nangyari sa aking mama. Ako lang mag-isa ang nag-babantay sa kanya at 12:00 pa nang gabi..wala akong nagawa nyon kundi ang umiyak at umiyak hanggang bawian nang buhay ang aking mama.:( Hay nako, bakit ba kasi nangyari sa amin yon, kung hindi lang humiwalay si papa sa amin, siguro hindi mamatay si mama.
End of chapter 17
Books_Onlines_
Account Settings
Salary per month
Log-out
End of chapter 1.1
Comments kung maganda ah!
Arigatou gozaimasu sa mag-lilike at ivovote. :D
