captured

-117-

NATHANIA KRYSTAL.

"salamat yukio," i smiled on him before i unbuckled my seatbelt. he did just smiled back.

"please be happy tanya.." tumango ako sa kanya bago ako bumaba ng sasakyan nya. i am really thankful for him.

pagkatapos magpaalam kay yuki, umakyat na din agad ako sa unit ni riki na kanina pa naghihintay sa akin. 

"hello," bati ko kay riki pagkapasok ko ng bahay. he's playing with his x-box. agad n'ya iyong pinatay at lumapit sa akin. napatawa pa ako dahil mahigpit nya akong niyakap. "hoy, hindi ako makahinga baliw" hinampas ko ng bahagya ang likod nya. 

"nandito si jake hyung," sabi nya pagkatapos humiwalay sa yakap. "oh? bakit nandito? nasaan na?" hinila ko sya paupo sa sofa dahil pagod na pagod na ako sa kakatayo.

"nasa kwarto na, natutulog. nagpumilit lang naman yung pumunta dito." pagkwe-kwento nya. ahh, he probably told jake, obviously naman kasi na hindi mapakali si riks eh. well, im thankful na andyan si jake para agad syang damayan sa tuwing may problema si riki at wala ako. 

"nag dinner ka na ba?" i asked him again, and he responded with a simple nod. 

"anong nangyari sa dinner?" nag-aalangan pa nyang tanong. wala naman akong balak ipagpabukas pa na sagutin iyon, kaya agad akong umayos ng upo para komportable akong makapagkwento sa kanya. 

"kinakabahan ako yukio" napahawak ako sa dibdib ko na mabilis ang kabog ngayon. nasa labas pa lang kami ng resto, halos limang minuto naming kinakalma ang sarili namin ni yuki. "same," sagot nya sa akin. 

"but it's now or never now" napatango ako sa sinabi nya. humugot muna ako ng malalim na hininga atsaka humakbang papasok ng resto. 

yukio's parents are intimidating. parang mapuputol ang heels na suot ko dahil sa kaba ko. the way they looked at me made me tremble. mabuti na lang at hinawakan ni yukio ang bewang ko para alalayan ako. "let's take a seat," bulong nya bago ako ipaghila ng upuan. 

good thing naisipan nya iyon, baka matumba na nga ako ng tuluyan kung hinayaan nya pa kaming nakatayo. kinabahan ako lalo noong walang paligoy-ligoy na nagtanong ang mga magulang ni yukio. 

"so, you have a boyfriend?" tanong ng mommy ni yukio. dahan-dahan akong tumango. "y-yes po,"

"so? you don't have a plan to leave him.. right?" nasalubong ko tuloy ang tingin sa akin ni tita dahil sa tanong na iyon. agad akong tumango. "w-wala po akong balak na iwanan sya.. sorry po" halos bulong na saad ko at tumungo. 

"well, hindi mo naman kailangan mag-sorry sa amin, tanya... you should tell that to your parents instead.." tito said before sipping on his tea. nilaro ko na lang ang daliri ko, it's a habit that i always do kapag kinakabahan ako.

"well, do you know the consequences kapag hindi natuloy ang kasal hindi ba?" honestly, hindi. pero kung ano man iyon.. haharapin ko naman.

i just nodded slowly as an answer. "first, malaki ang kailangang bayaran nyo sa amin. second, you will going to lost a lots of resorts na business nyo, and third.. masisira ang pangalan nyo, ang pangalan mo" paliwanag ni tito.

"naisip mo ba iyon tanya? you are making a name in the modelling industry.."

"wala na po akong balak na ituloy ang career ko doon, tito. i am not happy with it" honest na sabi ko sa kanya.