Eg veit at det er fleire år sidan nå, men det forsvinner ikkje. Det eg såg og gjorde den dagen har alltid vert der, og kom alltid til å vere der. Eg har det same marerittet kvar natt, men der er ikkje eit mareritt. Det er hendinga. Det er det som skjedde den dagen. Kvar natt ser eg det. Og kvar natt skjer det same.
Nå sitt eg her inne på badegolvet og lurer på om livet er verdt å leve. Eg klarer ikkje å slutte å tenke på deg. Det er det bursdagen din i dag. Og eg savne deg sånn. Kunne eg bare ha tatt tilbake den dagen. Hadde det bare ikkje vert for seint. Eg begynner og gråte. Tårane renner frå auga som to fossar. Eg klarer ikkje å slutte å grine. Det gjør så vondt. Du var det einaste som gidde meg lyst til å leve. Dei siste årene utan deg har vert tunge. Ingen venner, ingen familie som bryr seg. Bare meg sjølv.
