Ariana Grande / Zayn Malik
"Anne, bir gün bizde babam gibi denizlere açılabilecek miyiz?"
-------------
Ariana'nın babası uyuşturucu bağımlısı olduğu için annesi babasını terk eder ve kızına kendi başına bakmaya başlar. Ariana 7 yaşına geldiğinde i...
dedim gülümseyerek. Emma da ağzındaki lokmayı yutup.
"Rica ederim, biraz daha krep ister misiniz?"
diye sordu. Ben teşekkür ederken Bruno
"Ben alabilirim mahsuru olmazsa, uzun süredir bu kadar güzel krep yemedim."
dediğinde Emma'nın yanakları kızarmıştı.
"Tabii vereyim hemen."
Dediğinde gülüp odama çıktım. Emma ve Bruno çok iyi anlaşıyorlardı. Onları hep birlikte gülerken ya da birbirleriyle uğraşırken görüyordum. Bunlara gülümserken odama gelmiş dolabımın kapağını açmıştım. Altıma kot pantolon, üstümede uzun kollu crop top'ımı giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neredesin?"
Diye sorduğumda cevap gecikmedi.
"Attığın konumadayım, Ari burası neresi ve sen burayı nasıl buldun?"
Dediğinde telefonu kapattım. Çok fazla konuşmak istemiyordum. Uzun zamandır oraya gitmemiştim. Taksi oraya yaklaştıkça içimdeki korkuyla heyecan birleşip vücudumun tepki göstermesine neden oluyordu.
"Burda durabilirsiniz, ne kadar ödemeliyim?"
Diye sorduğumda taksici,
"32 Dolar."
dedi. Sırt çantamdan cüzdanımı çıkarıp parayı ödedim ve taksiden indim. Taksinin uzaklaştığından emin olduktan sonra ormanlık yola doğru girdim ve yürümeye devam ettim.
"İşte buradasın."
dedi Zayn. Aramızdaki mesafeyi kapatırken ona sarıldım. Hiç düşünmemiştim Zayn'e bunu anlatmalı mıyım? Nasıl anlatacağım ya da benden nefret edecek mi?
"Siktir, burda biri ölse kimsenin haberi olmaz."
diyen Zayn'e burukça güldüm.
"Zaten burda birisi öldü ve kimsenin haberi olmadı."
dedim dolan gözlerimi engellemeye çalışırken. Karşımda duran yapıya bakıyordum sadece. 6 yıl bu iğrenç evin içerisinde hapis kalmıştım. Sadece su ve biraz kuru ekmekle besleniyordum. Eğer uslu durursamda beni ödüllendireceklerini söylemişler ve bazen bana domates ve peynir de veriyorlardı. "Anlamadım, birisi mi öldü?"
dedi Zayn gözlerini kırparak bana bakarken.
"Gel."
diyip kapıya doğru adımladım. Demir kapı aralıktı onu ittiğimde çıkan sese kadar ezberlemiş ve hatırlıyordum.
Bir şey olmayacak Ari, sadece geldiler biliyorsun her zaman geliyorlar. Sana bugün dokunmayacaklarını söylediler, uyuyor taklidi yaparsan sadece gidecekler. Yatakta duvara doğru dönmüştüm, kapım açıldığında "Kız burada." dedi o iğrenç ses. Kalbim göğüs kafesimden çıkmak için büyük bir savaş veriyordu, nefesimi kontrol edemiyordum. "Güzel, çıkın sonra hesaplaşırız." Saniyeler içine kapının kapanma sesini duydum ama adım sesleri kesilmemişti. Odada birisi vardı ve yatağa doğru yürüyordu. Gözlerimi daha sıkı kapattığımda yanıma oturup saçlarımı okşadı. "Merhaba güzelim, uykunu 1 saat kadar bölmem gerekiyor sonra yorgunluktan daha rahat uyuyacaksın." Diyip güldüğünde artık gözlerimden akan yaşları tutamıyordum.
