Stay with me!

Hoofdstuk 1

'Lisa' 'Lisaaaa, sta toch op! We vertrekken seffens naar Frankrijk!' hoorde ik mama roepen.
'Jaaa, ik kom al!' Riep ik terug. Ik stapte in de auto en dacht erbij na dat er een lange reis voor de boeg ging. Helemaal naar Frankrijk om daar te overnachten en dan door te rijden naar Italië. Ik keek er niet echt naar uit... We zaten allemaal in de auto, ik keek even naar mijn jongere zusje van 5 om te kijken wat ze aan het doen was, maar die sliep al. Ik weet nog dat we maar een klein half uurtje reden en ik toen zelf ook in een diepe slaap ben
gevallen. Ik werd wakker door de auto die tot stilstand werd gebracht, eindelijk we zijn er! Maar nee toch niet, we waren ergens op een parking~ik weet zelf niet waar~ gestopt omdat mama zo nodig naar het toilet moest! We vertrokken weer maar ik kon niet meer slapen. Ik keek uit het raam en begon te dromen, te dromen over de vakantie waar we straks zouden aankomen. Ik keek er zo naar uit! Maar toen... Ik hoorde een auto dat tuutte en zag letterlijk een camion op ons af gericht komen. Ik begon te schreeuwen en te huilen, maar opeens werd alles zwart. Ik hoorde alles nog maar zag niets meer. Het was precies of ik gewoon in een zachte slaap was, maar dat was niet zo, al snel hoorde of zag ik niets meer, ik was half dood... Ik lag in coma! In het ziekenhuis werd ik veel bezocht. Niemand dacht ooit dat ik nog uit mijn coma ging ontwaken, tot op die ene dag, ik deed mijn ogen open en kon weer alles zien en horen. Ik wist absoluut niet wat er gebeurd was... En waar ik was?
*10 dagen later*
Ik mag naar huis! Ik liep naar mama haar bed maar zag dat ze er niet lag, meteen ging ik naar de verpleegster. 'Waar is mijn mama?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Sorry meid, maar we moeten je vertellen dat je ouders en je kleine zusje om het leven zijn gekomen tijdens jullie ongeval' dat was het antwoord van de verpleegster. Mijn wereld stortte precies in, geen ouders, geen zusje, ik ben alleen? Helemaal alleen? Huilend liep ik het ziekenhuis uit, geen idee naar waar ik zou moeten... Ik legde me even tegen een muur van een huis. Een mevrouw deed de deur open en zag me daar liggen. 'Hallo meisje, wat is er gebeurd?' Vroeg ze vriendelijk. 'M...mij...mijn, ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk waar ik alleen van over bleef!' En ik barste in tranen uit... 'Kom binnen.' Zei de vrouw vriendelijk. Ik stapte naar binnen en bleef even staan 'doe alsof je thuis bent!' Zei ze. Ik wist niet wat ze bedoelde maar al snel zei ze dat ik voor de moment met haar moest gaan inwonen. Ze wees me een kamer aan 'dit is jou kamer voorlopig.' Zei ze. Ik was de vrouw zo dankbaar! Opeens kwam er iemand van de trap gewandeld. 'Dit is mijn zoon Thomas' zei ze. Wow, wat was dat een mooie jongen! Mooi bruin haar in een Kuifje met prachtig mooie helder blauwe ogen. 'Aangenaam' zei hij al snel met zijn perfecte mannen stem. 'Hallo' zei ik verlegen.