Chapter 06
මන් හිමින් ඇස් අරිද්දි මගෙ ඇස් වලට කෙලින්ම වැටුනෙ බර කර්ට්න් අතරින් ඇතුලට ආව උදේ ඉර එලිය..
එක තත්පරේකට මගෙ වටේ තියන ලස්සන වටපිටාව ගැන මට කිසිම මතකයක් නැති වෙලා නුපුරුදු එකක් උනා.. මේ වගේ ලක්සරි ලොකු රූම් එකකට මගෙ වගේ මුලු පවුලකටම පදිංචි වෙන්න පුලුවන් උනත් , මොකක්දෝ හේතුවකට මේ තියන රූම් එකවත් එකේ තියන කිසිම දේකට මගෙ හිත සතුටු කරන්න පුලුවන් උනේ නෑ.. රූම් එක ගොඩක් ලොකු උනත් ඒක මගෙ පර්සනෑලිටි එකට ගැලපුනේ නෑ.. රූම් එකෙ කිසිම දෙයක් රූම් එකේ ඉන්න කෙනාගෙ විදියට තිබුනෙ නෑ..
මගෙ ඔලුවෙ මිස් වෙච්ච දේවල් කෑල්ලෙන් කැල්ල එකතු කරද්දි ඊයෙ රෑ වෙච්ච දේවල් වලින් තැනින් තැන මතක් වෙන්න ගත්තා.. ඒත් මගෙ හිතේ එකපැත්තක් කිව්ව ඒ මතක මතක් කරන්න හදන්න එපා මන් ඒකට අකමැති වෙනව කියල..
ඒ උනත් ඊයෙ රෑ වෙච්ච දේ එකපාරටම මගෙ ඔලුවට ආවාම අඩනින්දෙ හිටිය මාව හොදටම ඇහැරුනා.. ඊයෙ රෑ මේ රූම් එකේදි මන් අකමැතිම මනුස්සය අතින් මගෙ වර්ජිනිටි එක නැති උනා..
ඒ වෙද්දි මගෙ යටි බඩෙන් කකුල් අතරින් පොඩි රිදුම් එන්න පටන් අරන් තිබුනෙ.. ඒව දැනෙද්දි මන් පොරවන් හිටිය ඩුවට් එක අයින් කරල යට බෙඩ්ශීට් එකේ හෙව්වෙ තද රතුපාට පැල්ලමක්.. ඒත් ශීට් එකේ කිසිම පැල්ලමක් තිබුනෙ නෑ..
මන් ලොකු හුස්මක් අරන් කල්පනා කලේ ඊලගට කරන්නෙ මොකක්ද කියල.. ඒත් මට හිතාගන්න පුලුවන් එකම උත්තරේ උනේ ගෙදර යන එක විතරයි..
මන් වෙලාව බැලුව.. උදේ අටයි කාලයි..
මන් හිටියෙ තාම ඊයෙ රෑ විදියටමයි, නිරුවතින්.. ඊයෙ රෑ මට ඇදුමක්වත් ඇදගන්න ශක්තියක් තිබුනෙ නෑ.. මට නුපුරුදු අල්මාරියක් අවුස්ස්ල ඇදුම් හොයාගන්න තිබුන අපහසුව නිසා මන් මගෙ හෑන්ඩ් බෑග් එකෙන් වෙට් ටිශූ පැක් එකකින් මාව ක්ලීන් කරන් එහෙමම ඇදට වැටිල ඇස්වහත්තා..
නින්ද කියන්නෙ ප්‍රශ්න මගාරින්න තියන හොදම ක්‍රමේ.. තිත්ත ඇත්ත ජීවිතෙන් පැනල යන්න පුලුවන් එතකොට. ඒත් ජීවිතේ ඉස්සරහට යන්නම ඕනෙ , මට ඇත්තට දැන් මූන දුන්න නැත්තන් පස්සෙ හරි මූන දෙන්න වෙනව..
