Αγρια Ένστικτα 4: Σκόνη και θρυψαλλα

Εισαγωγή

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

Νέα Υόρκη...

Η καριέρα της είχε εκτοξευθεί στα ύψη και ήταν περιζήτητη...
Το υποκριτικό της ταλέντο , της είχε εξασφαλίσει χρήματα για όλη τη ζωή της...
Νάταλι Μίλλερ..
Μέχρι και το όνομα της ακουγόταν σαγηνευτικό στους τίτλους των χιλιάδων περιοδικών της χώρας.
Το σπίτι της έμοιαζε με ανάκτορο και δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τα παλάτια του παρελθόντος.
Ο σύζυγος της ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες πριν παντρευτούν και όλα έμοιαζαν ιδανικά και τέλεια στη ζωή της...

Ήταν όμως;

Πόσο ασχημη τροπή μπορούν να πάρουν όλα ξαφνικά;
Πως γίνεται μέσα σε μια και μόνο στιγμή να βρεθείς να κρύβεσαι;
Να βιώνεις τη βία σε κάθε μορφή της και να φοβάσαι;

****

Κοιτούσε τις σκιές από τα κλαδιά των δέντρων που εσκαγαν πάνω στο τζάμι από το διπλοκλειδωμενο παράθυρο της, και έτρεμε...
Ακόμα ένα σημείωμα ήρθε το πρωί και αυτή τη φορά, ήταν ματωμένο...
Έκρυψε μέσα ένα νεκρό ζώο και η Νάταλι είχε φρικαρει εντελώς...

Κρύψου μικρή μου...
Θα σε βρω...
Κι όταν σε βρω...
Θα είσαι η επόμενη....

Παγωμένος τρόμος...
Αυτή τη φορά , το πήγε ένα βήμα παραπέρα...
Είχαν κάνει το σπίτι φρούριο μα εκείνος πάλι κατάφερε να περάσει και να αφήσει στη θυρίδα ένα ακόμα απειλητικό σημείωμα...
Ένα ακόμα...
Ένα ακόμα πάνω σε τόσα πολλά...

Ένα τσικ απ' έξω και την έλουσε κρύος ιδρώτας και παράνοια...
Σηκώθηκε έντρομη έχοντας το όπλο στα χέρια και άρχισε να κόβει βόλτες μέσα στο δωμάτιο πανικόβλητη.
Ο Σέρτζιο έλειπε...
Ήταν μεσάνυχτα και εκείνος της είχε υποσχεθεί πως τα μεσάνυχτα θα έρθει...

"Ποιος είναι εκεί!" τσιριξε φέρνοντας μια σβούρα το κορμί της γύρω της και πάτησε τα κλάματα . Ένας ακόμα μικρός ήχος και έπειτα βήματα ακούστηκαν από έξω. Ήθελε να ουρλιάξει για βοήθεια μα όταν είδε το πόμολο της πόρτας να κατεβαίνει, το όπλο της έπεσε από τα χέρια και κόλλησε έντρομη στο τοίχο πίσω της. "ΦΥΓΕ!! ΚΑΛΕΣΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ!!!"

"Νάταλι άνοιξε! Εγώ είμαι!"

"Σέρτζιο;" σαν άκουσε τη φωνή του άντρα της, έτρεξε πανικόβλητη προς τη πόρτα και την άνοιξε πέφτοντας στην αγκαλιά του.

"Ήταν εδώ! Είμαι σίγουρη πως ήταν εδώ!!!" δεν την ένοιαζε που είχε αρχίσει να γίνεται βίαιος μαζί της μερικές φορές. Αυτή τη στιγμή τον έβλεπε σαν άγγελο που ήρθε να τη βγάλει από τη κόλαση...

"Ηρέμησε! Κανένας δεν ήταν πουθενά. Μόλις γύρισα... Έχεις αρχίσει να το χάνεις Νάταλι..."

"Είδα σκιές απ' έξω σου λέω! Δεν είμαι τρελή!"

"Ηρέμησε... Ο Πανίκος δεν οδηγεί πουθενά..."

"Δεν αντέχω άλλο..." Η Νάταλι έσπασε... Έξι μήνες είχαν περάσει από τη μέρα που έλαβαν το πρώτο ανώνυμο γράμμα και η αστυνομία δε κατάφερε να συλλέξει κανένα στοιχείο. Ούτε αποτυπώματα. Ούτε κάποια μορφή στις κάμερες... Τίποτα...
Μα οι απειλές πλήθαιναν και εκείνη πλέον φοβόταν και τη σκιά της...

"Μη κλαίς... Σε παρακαλώ..." της είπε σιγανα "Ξέρω τι θα κάνουμε. Θα προσλάβουμε ένα σωματοφύλακα. Εντάξει; Απλά ηρέμησε..."

"Έχουμε τόσους και κανένας δεν έχει καταφέρει κάτι Σέρτζιο..."

"Θα βρούμε έναν που να ειδικεύεται σε αυτά. Απλά ηρέμησε. Δε μπορώ άλλο , δε το βλέπεις; Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι με αυτή τη κατάσταση"

Εγυρε για ακόμα μια φορά πάνω του σαν πληγωμένο πουλί και εκείνος την αγκάλιασε. Τον καταλάβαινε εν μέρη...
Η δουλειές έτρεχαν ασταμάτητα τόσο οι δικές του όσο και οι δικές της και μέσα σε όλα, είχαν και ένα τρελό διώκτη στο κατόπι τους, που την ήθελε νεκρή...

Το νήμα που κρατούσε τη λογική της για να μη καταρρεύσει έκανε έρωτα καθημερινά με την αιχμηρή κόψη του μαχαιριού...
Τα ερωτήματα πολλά και αναπάντητα...
Η καριέρα της είχε αρχίσει να τρίζει και εκείνη να γίνεται φοβική...
Ο άντρας της , έχανε την υπομονή του και η παράνοια τους χτυπούσε χαμογελώντας τη πόρτα...

Ήταν θαυμαστής;
Ήταν τρελός;

Ποιος ήθελε νεκρή την Νάταλι Μίλλερ άραγε;

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Προσεχώς ❤️❤️❤️
Ευελπιστώ να βγει όπως ακριβώς το θέλω στη κατηγορία του ψυχολογικού ερωτικού θρίλερ!
Σας φιλώ!!
Σας είπα πως έχω αρκετά στο πρόχειρο οπότε σιγά σιγά θα βγαίνουν για ολοκλήρωση!!