My name is YOONGİ #🏳️‍🌈

Bir Hikayenin Başlangıcı

Sabaha kadar uyuyamadım sebebi belli ama hala onu bekliyorum insan sevdiği kişi için canını bile verir bense yüzünü dahi görmediğim kişi için endişe duyuyorum...Acaba yemek yedi mi? Şu anda o da beni düşünüyor mu?... Bunun gibi birçok soruyu düşünüyorum neredeyse bir yıl oldu neden bekliyorum bende bilmiyorum ama bir ihtimal geri dönerse ona onu sevdiğimi söyleyeceğim... Duygularımı dışa vurmak konusunda hiç bir zaman iyi olmamışımtım... Sadece o beni anlıyordu onu hiçbir zaman unutmayacağım Hoseok seni seviyorum...

Düşüncelerimi bıraktıktan sonra Mi Yun'un Instgram hesabından çıktım.
Uyuyamadığım için uykum vardı , ailenin en büyük çocuğu olarak yüküm daha fazlaydı. Uyuşmuş bedenimi oturduğum koltuktan kaldırdım...

Okullar bugün açılıyordu... Doğal olarak bende erken kalktım. Alarmımı kapattım ve mutfağa yol aldım. Yemek yapmayı teyzem sayesinde biliyordum o annem gibi değildi... Kahvaltıyı hazırlarken bir an dalgınlığıma denk gelen bıçak parmağımı kestim sargıyla uğraşmadım zaten birazdan dururdu aslında acımıyor bile boş verip kahvaltıyı yapmaya devam ettim...

      Mutfağa doğru gelen adımlardan bunun annem olduğu anladım aslında ona anne demek bile istemiyorum insan kızına hiç yapmadığı şeyler hakkında suçlayıp döver mi? Tek o da değil babamda aynı şeyi yapıyor onların beni acımasızca dövdüğü ,dayak yediğim yerlerin morarmasını, sızlamasını asla unutmamam.... günlerim ya dayak yiyerek ya da aşağılanarak geçiyordu
Hoş alıştım zaten... Annem yanıma gelip;

(YG anne=Byn)

Byn: "Yinemi elini kestin? sakar şey"

(Yoongi=YG)

YG:"..."

Byn:"Sana diyorum duyuyor musun?"

Cevap verirsem ne olacağını biliyorum o yüzden susmak zorundayım daha dün karmıma yediğim yumruğun sızısı var zaten offf-

Byn:"Ne halin varsa gör... ve sevgili kardeşciklerine yemek yedirip okullarına götür uğraştırma beni anladın mı? "

Sadece başımı yukarı aşağı sallayıp tamam dercesine salladım o da beni küçümseyen gözlerle mutfakta çıktı...

275 kelime
Sopewia sunar...