Tüm dünyayı sustarabilecek nitelikte bir ses,büyük bir ışık patlaması, siren seslerine karışan insan sesleri ve birbirinden ayrı iki hayat.Bir çıkmaz sokağın içindeydim sanki.Sağa sola dönüyorum lakin hiçbir çıkış yolu yok,en son ne zaman baktığımı bile hatırlamadığım gökyüzü yok, ayda güneşte yok.Öyle bir bataklığın içine düşmüştüm ki o an ne beni çıkarıyordu dışına ne de çekiyordu içine.Yavaş yavaş kararmaya başladı gözlerim.Kapanmadan önce kulaklarımın işittiği son ses siren sesiyle karışmış radyoda çalan bizim şarkımız,gördüğüm son şey ise onun yerde yatan cansız bedeni ile elime bulaşmış bir miktar kanı idi...
