#ANLADIM HERŞEY SENSİN#(ASKIDA)

bölüm

Sercan yavaş sürsede elimi beline sarıp başımı sırtına gömdüm göz yaşlarım bende habersizce akmaya başladı sözümü dinlemedi benimde daha fazla gücüm kalmadı duygularımı saklamaya artık güçlü olamazdım yıkılmıştım ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum ÇARESİZLİK ti benimki kocamannn bir çaresizlik bense içinde kayolmuş bir çaresiz düşüncelerim de beni yormuştu. Ne düşünmeye ne de başka birşeye gücüm kalmıştı .sercanın durmasıyla motordan inip kaskı çıkardım bir sür ağaçları olduğu oramnlık gibi bir yere gelmiştik son bahar olduğu için yerde sarı yapraklar vardı ama sanki onlarda sıkılmıştı sarı olmktan bazıları kırmızı ya dönmüştü sercan elimi tuttu ve yürümeye ağır ağır yürümeye başladık huzur vericiydi rahatlatıyordu sercanın elini bırakıp yaprakların daha sık olduğu bir yere gittim ve yaprakların üstüne sırt üstüyattım bir süre gözlerimi kapatıp rahatlamaya çalıştım ne düşündüysem orada yaşayacak kadar rahatlatmıştı beni sercanında yanıma yattığnı hissettim ağlamaktan şişmiş olan gözlerimi açıp sercanın gözleriyle kilitledim oda ağlıyordu sanki onunda acıları birikmişti onunda rahatlamaya ihtiyacı varmış gibi kimseye aldırmadan gözlerinden yaşlar süzülüyordu daha öncede söylediğim gibi herkezin acıları vardı...

-kalkalımmı

Dedi ağlamktan bitkin düşmüş sesiyle bende sessiz bir şekilde

-evet

Diye cevap verdim kaskları taktıktan sonra motora binip yola çıktık sercan belli etmemeye çalışsada o hala ağlıyordu ben daha önceki pozisyonumu aldım evin önüne geldiğimizde o da benle birlikte geldi eve girdi herkez uyumuştu ses yapmamaya çalışarak odama geçtik onun gelmesini istoyordum çünkü o güven veriyordu şu an için anında etki gösterecek tek ilacımdı yatağıma uzandım oda sandalye de oturuyordu

-sercan yanıma gelirmisin

-tamam

Yanıma gelmesini istemiştim cünkü artık acılara dayanamıyordum İLACIMI içmeliydim.