Korkusuz ve bir o kadarda birbirlerine saf bir sevgiyle bağlı olan beşlilerimiz çocukluk arkadaşları
Her ne kadar duvarlar ince olsada orada yaşanan aşklar duyulmuyor görülmüyor
Korkusuz beşlileri birbirinden güzel hikayeler bekliyor
Hadi sizinle b...
Sizden ricam bol bol yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın.Sizin yorumlarınız benim için çok önemli.
Gizli okur olmayıpta kendinizi gösterirseniz çok mutlu olur emeğimin karşılığınıda almış olurum...
İyi okumalar~
○○○○○○○○○○○○○○○○○
İnsan istemediği veya zor durumda kaldığı zamanlarda her zaman kendine başka çıkış kapısı arar bu her zaman böyledir, bazende o çıkış kapısını bulamayanlar yaşadığı gerçek ile yüzleşir onun üstesinden gelmeye çalışır.
Bu savaşta ya kaybeden yada kazanan taraf olursunuz,biz başkaları gibi güçlü olmak zorunda değiliz,onlar gibi her işin üstesindende gelemeyiz hislerimizi de saklayamayabiliriz bunun için kendimizi suçlamak aptalık olur,
Bana bakın galiba çocukluk arkadaşıma kardeşten öte gördüğüm kişiye aşığım galiba. Kardeşlik duygusu sandığım şey aslında aşkmış...
Ben bile daha hangi duygularla ona karşı ne hissettiğimi bilmiyorken nasıl kendimi suçlarım,nasıl kendime böyle bir şeyi uygun görürüm,evet sizlere belki saçma geliyor nasıl aşık olunur diyorsunuz ama inanın ben ona aşık olduğumda bu sözler doğruluğunu kazandı,
Kime neden nasıl aşık olacağınıza kalbiniz karar veriyor...
Bu benim suçum veya bir başkasının suçu değil bu kalbimin suçu.
Ama kalbime kızgın değilim, karan inanılmaz biri küçüklüğümden beri onu tanıyor olmam onun hakkında fikir yürütmeme yardımcı oluyor, dünyada görüp görebileceğim en anlayışlı ve kalbi temiz olan kişi.
Karan denildiğinde aklıma ilk gelen kelime inanılmazlık oluyor, onu tam anlamıyla kusurları ve kusursuzluğuyla onunla bütün halinde olan kelime inanılmazlık...
Kusurları yok daa neysee.
Sabah okula gitmek için erken kalktım,ne pamiri ne de annemleri çekecek güçte değilim çünkü bu gün kendimi halsiz hissediyorum,havanın güzel olduğunu bildiğimden etek giydim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yolda yürürken elimde tutuğum şiir kitabımı karıştırıyordum, sayfalardan birinde olan şiir dikkatimi çekti.
"Vurmalıyım kendimi rahatça. Beynimden geriye kalan bir küçük parça,sarmalıydı ruhumu yavaşça.
Sandım ki yeniden farklı bir amaçla gelirim dünyaya, Dünyaya...
Yanlız ve kapkaranlık gölgem,bilmem ne kadar sürer ki ölmem bir saniye mi onda biri mi? Söyle, Ölsem biri ağlar mı? Sindir beni de,al toprağına... Dünya... Dünya... Dünya..."
