Listen to the nature ✔

Het verhaal...

{pov Kelly}

Het begint al een beetje te schemeren. Ik loop op het pad naar de ingang van de Oostvaarders Plassen. Er is niemand buiten en in het gebouw is ook niemand te bekennen. Ik loop op een rustig tempo naar het pad langs het eiland van de Oostvaarders Plassen. Ik kijk nog eens om me heen en zie dat er dan echt helemaal niemand is.Langzaam loop ik naar het plekje waar je kan oversteken naar de overkant. Niemand weet dat er zo'n plekje is. Ik kruipt door het riet en steek over. Er staan al een paar paarden om me te wachten. Ik loop naar ze toe, maar aai ze niet. Dat kan niet bij wilde paarden. Ik heb met een paard zo'n goede band, dat ik die wel kan aaien. Dat paard heb ik geboren zien worden en ik heb zelfs een beetje geholpen met het opvoeden van het paard. Ik kijk naar de hele groep paarden. De meeste paarden komen naar me toe lopen, één van de meest leuke gebeurtenissen met de paarden. Dan zie ik een veulentje liggen. Ik loop er zachtjes naar toe. Maar dan...

Dan komt er ineens een Heckrund op me af stormen. Ik was even vergeten dat die er ook waren. Ik probeer weg te rennen, totdat ik struikel over een steen. De Heckrund komt nog steeds op me af stormen. Ik kan niet meer opstaan, dus besluit ik te blijven liggen en maar te wachten op de pijn die de Heckrund mij aan zal doen. Ik blijf stil liggen. Opeens zie ik drie paarden op de Heckrund afrennen. Ik probeer te gaan zitten. Dat lukt. De paarden houden de Heckrund op afstand. Dan loopt er een paard naar mij toe. Het is het paard waar mee heb geholpen met opvoeden. Ik sta op, terwijl ik op zijn rug leun. Lopen gaat nog lastig. Ik kijk naar de paarden, die de Heckrund weg hebben gejaagd. Omdat ik niet zo goed meer kan lopen, besluit ik om óp het paard te gaan rijden die me heeft geholpen. Hij liet het gewoon toe, dat ik op hem mocht rijden. Ik rijd zelf geen paard, daar hebben mijn ouders geen geld voor. Ik pak de manen vast en probeer te sturen. Dat werkt niet, want hij gaat in draf. Ik kom er nu ook achter dat draf niet heel erg lekker zit. Je stuitert er bijna af. Gelukkig heb ik een goed evenwicht. Even later zit ik op een paard, in het midden van de kudde. Als de kudde meer beschutting heeft, stap ik af. Ik loop naar een boom toe. Al het schors is er al door de paarden vanaf gegeten. Ik leunt tegen de boom en kijk naar boven, naar de sterrenhemel. Op dat moment kom ik er pas achter dat het al nacht is. Ik kan niet meer naar huis, daar zijn mijn benen te slap voor. Mijn ouders zijn vast ongerust. Nu ben ik ineens bang. Wat nou als er iets... Nee, nee, nee. Daar wil ik niet aan denken. Ik zie mijn ouders heus wel terug. Ik praat hardop, dus er kijken een paar paarden naar me. Ik voel dat ik bloos. Ik probeer in de boom te klimmen, wat niet lukt met mijn been. Ik besluit dan maar tegen de boom aan te gaan slapen. Ik denk de heletijd aan mijn ouders. Daardoor kan ik niet slapen. Mijn moeder zegt altijd dat ik dan aan de zee moet denken. Aan de golven die zich steeds weer herhalen. Dat doe ik dan ook maar en ik ligt binnen vijf minuten te slapen. Ik droom over de paarden. Dat ik op ze kon rijden. Dan zou ik op Black rijden. Ik heb geen idee hoe ik aan die naam kom, maar ik weet wel dat het het paard is waarmee ik heb geholpen met opvoeden. Ik zie mezelf zonder zadel op Black rijden, langs het strand bij zonsondergang. De andere paarden lopen achter hem aan, want hij is nu de leider. Ook hier snap ik niks van, want Black (zo noem ik hem nu wel even) is niet de leider van de groep. Dan zie ik ineens dat er een paard op het strand ligt. Ik laat Black omdraaien en ik stuur hem naar het paard toe. Als ik er dichtbij sta, zie ik dat het paard dood is. Het was het mannetje dat eerst de leider was (terwijl ze droomt is het mannetje dus de leider). Ik voel tranen opkomen in mijn ogen. Hij was de vader van Black. Als ik de tranen uit mijn ogen heb geveegd en weerwoord loop, hoor ik de paarden. Ik draai me om en zie een boswachter. Alle paarden beginnen te hinniken. Het geluid van de hinnikende paarden word steeds luider. Tot dat er op een gegeven moment alles stil word... Ik schrik wakker uit mijn droom en ga rechtop zitten. Ik hoor nog zwak gehinnik van een paar paarden. De hele kudde staat om iets heen gebogen. Ik kan niet goed zien om wát het gaat. Ik probeer door de paarden naar het "iets" te gaan. Sommigen paarden gaan lief aan de kant, maar sommigen waren niet uit de weg te branden. Na tien minuten ben ik een meter verder. Nog een meter en ik kan zien wat het"iets" is. Als ik nog twintig minuten verder ben, kan ik zien wat dat "iets" is. Het is de leider van de groep. Hij ligt daar zo stil. Hij lijkt wel... dood! De leider. Hij is dood. Ik kan mijn tranen niet inhouden. Ik begin zachtjes te huilen. Een paar paarden beginnen ook zachtjes te hinniken. Ik loop huilend naar de boom zonder schors toe.. Ik denk terug aan de keren dat ik de leider heb zien leiden.

<Flashback>

Ik zat in de boom, de vossen slopen namelijk rond. Ik zie de groep konikpaarden verdwijnen uit mijn zicht. Dat had ik niet verwacht. Ik twijfel of ik het wel of niet zal doen. Ik besluit het wel te doen. Ik klim een stukje verder omhoog. Als ik boven ben, loop ik via een tak naar het uiteinde van de tak. Ik ga op mijn buik liggen. Als ik nog één centimeter verder naar voren ga, dan... Ik schud mijn hoofd. Daar moet ik niet aan denken. Ik doe mijn mond open en roep de paarden. Ik denk dat ze het niet horen, want ze komen niet terug. Ik klim weer terug naar beneden. Ik blijf nog steeds in de boom zitten. Dan zie ik dat de paarden zich omdraaien. De leider heeft me vast gehoord. Hij is zo lief, ook al kan je hem niet aaien.

<Einde flashback>

Ik bedenk ook dat er dan nu ook een nieuwe leider zou moeten komen. Dan zouden de paardenmannentjes moeten gaan vechten. Ik probeer dan voor de tweede keer te gaan slapen. Deze keer lukt het wel goed. Ik word wakker rond vier uur s'ochtends. IIk wrijf in mijn ogen en rek me uit. Ik zie twee paarden steigerend vechten. Ik knipperen een paar keer met mijn ogen, dit kan niet waar zijn. Als ik na die paar knipperen mijn ogen open doe, zie ik nog steeds de twee paarden steigeren. Ik loop er langzaam naar toe en kijk ernaar. Als het ene paard merkt dat het andere paard sterker is dan hij, geeft hij zich gewonnen. Ik kom er nu pas achter dat het een duel was tussen wie de leider word. Ik zie dat er een volgend mannetjespaard naar virenque loopt. Het is Black! Hij wil proberen de nieuwe leider te worden. Ik probeer me iets meer naar voren te werken, want alle paarden staan te kijken naar de mannetjes die de leider willen worden. Als ik dan eindelijk kan zien hoe het gaat met Black, zie ik dat het eigenlijk heel goed gaat. Ik zie dat hij gaat winnen. Ik denk terug aan toen hij nog heel klein was.

<Flashback>

Ik zie hem staan op zijn wankelende beentjes. Hij draaft een stukje weg. Het is zo schatting om die veulens te zien rennen en spelen. Dit paardje is alleen wel een beetje raar. Hij is namelijk zwart. Maar daardoor is hij toch heel schatting!!! Ik kijk hem achterna tot dat ik hem niet meer kan zien. Op dat moment weet ik het zeker, met hem krijg ik een hele goede band.

<Einde flashback>

Ik glimlach terwijl is daaraan denk. Dan zie ik dat het volgende mannetje alweer naar voren loopt. Als ik naar het mannetje kijk tegen wie hij moet vechten, zie ik dat het Black is. Maar ik zie ook dat het andere mannetje heel sterk is. Als dat maar goed gaat... Black steiger hoog, maar het andere mannetje steigert hoger. Hij haalt Black neer. Ik zie dat Black weer overeind krabbelt, maar ik zie wel dat hij wat schade heeft op zijn rug. Er komt namelijk bloed uit zijn rug. Wel maar één plekje, maar toch. Black probeert het nog een keer maar komt weer niet goed uit. Ik zie dat Black veel te zwak is nu. Ik loop snel naar de twee paarden toe. Ik ga helemaal vooraan staan. Als Black het voor de derde keer probeert en weer schade heeft, word ik bang. Zou Black dit wel overleven? Ik zie dat Black weer overeind krabbelt en weer steigert. Het andere paard steigert ook. Ik zie nu heel duidelijk dat dit mis gaat. Ik ren op de twee paarden af en ga tussen ze in staan. Black stop meteen met steigeren, maar het andere paard... Die niet. Ik zie een paar hoeven op me afkomen en dan is alles zwart. Ik voel niks meer.