Unexpected Guest (Complete)

အပိုင်း(၁၂)

You and I
We're like fireworks and symphonies exploding in the sky
With you, I'm alive
Like all the missing pieces of my heart, they finally collide
So stop time right here in the moonlight
'Cause I don't ever wanna close my eyes
Without you, I feel broke
Like I'm half of a whole
Without you, I've got no hand to hold
Without you, I feel torn
Like a sail in a storm
Without you, I'm just a sad song
I'm just a sad song

ရာသီဥတုက မနေ့ကနှင့် ကွဲပြားစွာ သာယာနေခဲ့၍ထင်ပါသည်။ ‌ကောင်းကင်တွင် ကြယ်လေးများက မှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်ဖြင့် အလင်းဖြာနေသကဲ့သို့ ညသခင်ဖိုးလမင်းကြီးမှာလည်း လောကဓာတ်တခွင် အလင်းဆောင်နေလေ၏။ မိုးရိပ်မိုးယောင်မရှိ၊ တိမ်ကင်းစင်ကြည်လင်နေသောကောင်းကင်ယံမှာ သူ့ကိုငေးမောရင်း တစ်နေ့တာအပန်းဖြေတတ်သူတို့အဖို့ အကောင်းဆုံး အခြေအနေဖြစ်အောင် ဖန်တီးထားပုံပေါ်ပါသည်လေ။ ထိုပတ်ဝန်းကျင်အခြေအ‌နေကို ထပ်လောင်းအားဖြည့်ထားသည်ကား တစ်နေ့တာပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုအလုံးစုံကို ယူပစ်သလို အဝေးသို့ သယ်ဆောင်သွားပေးမည့် လေ‌ပြည်အေးများပင်။

ဤသို့သောအခြေအနေအား အခွင့်ကောင်းယူကာ အပန်းဖြေရင်း အလုပ်လုပ်နေကြသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်မှာလည်း အထပ်မြင့်တိုက်တစ်ခု၏ balconyတွင် ရှိနေခဲ့ပါလျက်။ တစ်ဦးက သူ့ပန်းချီကားကို စိတ်နှစ်၍ဆွဲနေပြီး နောက်တစ်ဦးမူကား ကော်ဖီပူပူလေးတစ်ခွက်ကို ဘေးချပြီး ဂီတာကိုင်ကာ သီချင်းညည်းရင်းဖြင့်ပေါ့။ ပန်းချီဆွဲနေသူကောင်လေးသည် အာရုံစူးစိုက်မှုအလုံးစုံကို အဖြူရောင် canvas ထက်တွင်သာထားရှိကာ အခြားကို ဂရုမပြုမိလောက်အောင် ဈာန်ဝင်စားနေခဲ့သလို ဂီတာတီးနေခဲ့သူလေးကလည်း သူနှင့်မနီးမဝေးတွင် ထိုင်နေသော သူ၏ကမ္ဘာကြီး တစ်ဖြစ်လဲ ပန်းချီဆရာငယ်လေးကို မမှိတ်မသုန် ငေးကြည့်ရင်းနှင့် တစ်ယောက်သောသူလေးအား ရည်ရွယ်ကာ သီချင်းများ ဆိုညည်းနေပါလျက်။

"ဂျွန်..."

သူတစ်ကိုယ်တည်း သီးသန့်ကမ္ဘာငယ်လေးထဲတွင် ရောက်ရှိ‌နေသည့်နှယ် ဈာန်ဝင်စားနေသူလေး ထယ်ယောင်းသည် မည်သည်ကို သတိရမိသွားသည်မသိ။ ရုတ်တရက် ထိုင်နေရာမှထလာကာ စာရွက်ဖြူလများအားဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂျောင်ဂုရှိရာ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းလာပြီး သူ့ခြေလှမ်းတို့ကို ဂျောင်ဂုရှေ့အရောက် ရပ်တန့်လိုက်တော့ ဂျောင်ဂုကိုယ်တိုင်ကလည်း သူတီးလက်စ ဂီတာလေးပေါ်မှ သံစဉ်နှင့်အညီ လှုပ်ရှားနေသော လက်ချောင်းတို့ကို ရပ်တန့်ပစ်လိုက်ပါတော့လျက်။ ထို့နောက် ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်းအား မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် မော့ကြည့်မိတော့...

"ငါ ‌မေးစရာတစ်ခုရှိလို့..."

...ထယ်ယောင်းက သူ့နှုတ်ခမ်းသူကိုက်ရင်း တွေဝေစွာ ပြောလာခဲ့သည့်အတွက် ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်း မေးခွန်းကို သူ လက်ခံဖြေဆိုပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ခေါင်းလေးညိတ်လျက်သာ အချက်ပြလိုက်တော့၏။

"မင်ဂျီနဲ့ ယွန်းဂီဟျောင်းက ဘယ်လိုပတ်သက်မှုမျိုး ဖြစ်ခဲ့တာလဲ"

"မင်းက အဲဒါကို ဘာဖြစ်လို့..."

"ဒီတိုင်း ငါ သိချင်လို့ပါ"

"သူတို့နှစ်ယောက်က ဒီတိုင်း သာမန်မိတ်ဆွေတွေပါပဲ"

ထယ်ယောင်းထံမှ မထင်မှတ်ထားသောမေးခွန်းကြောင့် ဂျောင်ဂု ခဏတာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသော်လည်း သူ့စိတ်ကို အတည်ငြိမ်ဆုံးထား၍သာ မုသားမမည်သော မုသားစကားအား ထယ်ယောင်းမေးခွန်း၏အဖြေအဖြစ် ပြန်ဖြေလိုက်ပါတော့၏။ ထယ်ယောင်းက ဘာကြောင့်များ ဤအကြောင်းတို့ကို သိချင်ရလဲဟူသော မေးခွန်းပေါင်းများစွာကို တွေးနှင့်ရင်းပေါ့။

ထယ်ယောင်းကတော့ ဂျောင်ဂုဘက်က အဖြေအပေါ် အထွန့်မတတ်သော်လည်း သိပ်ကျေနပ်ပုံတော့ မပေါ်သေးပေ။ သူတွေးထားခဲ့သည့်အဖြေနှင့် ထပ်တူမကျခဲ့၍များလားတော့မသိ။ သူ့ခေါင်းလေးကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း အတွေးနယ်ချဲ့နေသည့်ဟန်။ ထို့နောက်‌မှ...

"ငါ ဒီနေ့ ပစ္စည်းတွေရှင်းရင်းနဲ့ ဒီပန်းချီတွေရှာတွေ့ခဲ့တယ် ဂျွန်"

...ထယ်ယောင်းက သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေခဲ့သောစာရွက်များကို ဂျောင်ဂုထံ လှမ်းပေးလိုက်တော့၏။ အတိအကျပြောရလျှင် နေ့လည်က ထယ်ယောင်း ပြခန်းတွင်ရှာတွေ့ခဲ့သော မင်ဂျီ၏ပန်းချီများကိုပင်။

"ဒါ ဒါတွေက..."

ဂျောင်ဂုလည်း ထယ်ယောင်းထံမှ သူ့လက်ထဲရောက်‌လာသောစာရွက်များထက်တွင် ရေးဆွဲထားသည့် တစ်ယောက်သောသူ၏ပုံကိုကြည့်ရင်း နားမလည်နိုင်စွာ ထယ်ယောင်းကို ပြန်လည်မော့ကြည့်ရပြန်၏။ နှစ်ရွက်၊ သုံးရွက်ပင်မကဘဲ စာရွက်ပေါင်းများစွာတွင် နေရာယူထားခဲ့သူသည် မင်ယွန်းဂီသာ။ သေချာသည်က ထိုလက်ရာများသည် ထယ်ယောင်းဆွဲထားသည်တော့ မဖြစ်နိုင်။ ဤသို့ဆိုပါက...။

"မင်းပြောသလို သူတို့သာ သာမန်မိတ်ဆွေတွေမှန်ခဲ့ရင်၊ သေချာတာတစ်ခုက မင်ဂျီရဲ့ဘက်ကတော့ ယွန်းဂီဟျောင်းအပေါ် မှာ မိတ်ဆွေထက်ပိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုးရှိခဲ့လောက်မှာ"

ဟုတ်ပါသည်၊ ဂျောင်ဂုထင်သည့်အတိုင်း ထိုပုံများသည် မင်ဂျီ၏ပန်းချီများသာ ဖြစ်နေခဲ့ပါ၏။

“မင်း သိလား ဂျွန်၊ အဲဒီပုံတွေမြင်တော့လေ ငါ့စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးခံစားရတယ်။ ဒီတိုင်း နှလုံးသားက နာကျင်လာရသလိုပဲ။ မင်ဂျီ့ရဲ့ခံစားချက်တွေက ဒီပုံတွေထဲမှာ ထင်ဟပ်နေတာ။ သူရဲ့အချစ်၊ သူရဲ့ မြတ်နိုးမှု၊ သူရဲ့အလွမ်း၊ နောက်ပြီး သူရဲ့ နာကျင်မှုတို့အထိပေါ့"

တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ထယ်ယောင်းက သူ့ခံစားချက်ကိုပါ ထည့်သွင်းပြောပြလာလျက်။ အမှန်အတိုင်းပြောရပါက ပုံများအားလုံးထဲတွင် ယွန်းဂီ ပြုံးရယ်နေသည့်ပုံဟူ၍ တစ်ပုံပင် မပါခဲ့ပါလေ။ အမြဲလိုလို မျက်နှာထားကြီးတင်းနေသော ယွန်းဂီ။ stage ပေါ်တွင် Drum တီးနေသော ယွန်းဂီ။ ဆေးရုံတွင် အိပ်မောကျနေသည့် ယွန်းဂီ အစရှိသဖြင့်ပေါ့။ ထိုပုံများထဲမှ ပုံတစ်ပုံ ကတော့ လွမ်းဆွေးစရာကောင်းနေသယောင်၊ ယွန်းဂီသည် သူ့ဖုန်းထဲမှ တစ်စုံတစ်ခုကို ငေးကြည့်လျက် လွမ်းမောနေဟန်ပေါ်သည့် ပန်းချီကားချပ်ကပေါ့။ ဤနေရာတွင် တစ်ခုကိုတော့ ထယ်ယောင်း ဝန်ခံပါရစေလေ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ထိုပန်းချီကား၏ နောက်ကွယ်မှ အကြောင်းအရင်းကို သိလိုစိတ်ရှိနေခြင်းကိုပါ‌ပင်။ နောက်တစ်ခုက ယွန်းဂီက မင်ဂျီ့ကို တစ်ခါတောင် မပြုံးပြခဲ့ဖူးခြင်းလား ထယ်ယောင်း တကယ်သိချင်မိပါသည်။ သို့သော် မဖြစ်နိုင်ပါလေ။ ယွန်းဂီက သူ့ကိုဆိုလျှင် ပထမဆုံးအကြိမ် စတွေ့ခဲ့စဉ်တည်းက သွားသေးသေးလေးများ ပေါ်သည့်တိုင် ရယ်ပြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ မည်သို့ပင်ဆိုပါစေ။ သူပြောခဲ့သည့်အတိုင်း ပုံအားလုံးတွင် မင်ဂျီ၏စိတ်ခံစားချက်များကို ထယ်ယောင်း ထင်ရှားစွာ မြင်တွေ့နေရသလို ထပ်တူလည်း နာကျင်နေမိပါ၏။ ဘာကြောင့်များ ပုံအားလုံးက နာကျင်ဖွယ်ကောင်းနေရလဲ ထယ်ယောင်း တကယ်မသိတော့။

"ထယ်..."

ဂျောင်ဂုသည်လည်း သူ့ကိုပြောပြနေရင်းတန်းလန်း မျက်ရည်များရစ်ဝဲလာသော ထယ်ယောင်းကြောင့် စိတ်မသက်မသာဖြစ်လာရင်း ထယ်ယောင်းကို တိုးညှင်းစွာသာ ခေါ်လိုက်မိတော့သည်။ ဘာအကြောင်းနှင့်များ ထယ်ယောင်းမျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်စများက တွဲခိုလာရသည်လဲ။ ဟင့်အင်း..၊ ဤအခြေအနေကို ဂျောင်ဂု လုံးဝမကြိုက်ပါလေ။

ဂျောင်ဂုဘက်က အံ့ဩသည့်ဟန်လုပ်လာ၍ထင်ပါသည်။ ထယ်ယောင်းက...

"အနုပညာသမားချင်းမို့လို့ထင်တယ်။ ရင်ဘတ်ချင်းနီးနေသလို ခံစားရတာလေ"

...သူ့အပြုအမူအတွက် ရိုးရှင်းစွာသာ အဖြေပေးလာလိုက်၏။ ရင်ဘတ်ချင်းနီး၍တဲ့၊ ဤသည်ကဖြစ်နိုင်သည်၊ မဖြစ်နိုင်သည် ဂျောင်ဂု မသိတော့ပါလေ။ ယခုချိန် ဂျောင်ဂုသိသည့် တစ်ခုတည်းသောအရာက သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးမွန်းကြပ်နေခြင်းသာ။

ဂျောင်ဂုဘက်ကသာ မွန်းကြပ်နေသော်လည်း ထယ်ယောင်းကတော့ ပြောချင်သည်များပြော၍...

"ငါ အထဲဝင်ပြီးပဲ ဆက်ဆွဲတော့မယ်။ လေကနည်းနည်းပြင်းလာတော့ ချမ်းလာပြီ"

...ဟုပြောကာ သူ့ပစ္စည်းများ သူ ပြန်သယ်သွားပြီး အထဲဝင်သွားတော့ပါလျက်။ မဝင်သွားသေးခင်၌မူ ထယ်ယောင်းသည် ဂျောင်ဂုကို ပြုံး၍ကြည့်လာခဲ့ပြီး…

"မင်းက အရင်လို အသံကောင်းနေတုန်းပဲသိလား။ တကယ်ဆို ဆရာဝန်မလုပ်ဘဲ idol လုပ်ခဲ့ရမှာ"

...ဟုပြောခဲ့ပါသေးသည်လေ။ ထို့ကြောင့် ဂျောင်ဂုစိတ်ထဲ ကြည်နူးမှုတို့ ဖြာသွားရသေး၏။ အစကတော့ ထယ်ယောင်းက သူ့ကို လျစ်လျူရှုနေသည်ဟုထင်ခဲ့သော်လည်း ယခုတော့ သူသိလိုက်ပါပြီ။ ထယ်ယောင်းက သူ၏သီချင်းနှင့် ခံစားချက်ကို နားထောင်ပေးခဲ့သည့်ပုံပါ။ ဤလောက်နှင့်ပင် ဂျောင်ဂု ကျေ‌နပ်ရမလိုပါပင်။