I'm Kira (Death Note Fanfic)

{Episode 2; Defter}

DEA†H NO†E

I'm KIRA

{Episode 2; Defter}

▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓

"İşte o zaman ben yine hiçbir şey yapmadım; ama o yine beni bıraktı."

"Ciddi olamazsın! Neden ki?"

"Rion-san dinliyor musun? Son bölümü tercüme edebilir misin?" Sorunun bana yöneltildiğini anlamam ile kafamı çevirdim. Sınıftaydım. Kahverengi kıvırcık saçlı bir öğretmen, gözlüklerinin arkasından bana bakıyordu.

Ayağa kalktım.

"Tanrının öğretilerini takip etmelisiniz. Eğer öğretiye uyarsanız, denizler sessiz kalacak ve fırtınalar gelmeyecek." Çeviriyi tamamladıktan sonra öğretmenin onayını alıp oturdum.

Tahmin ettiğim gibi artık Death Note'un içindeydim. Her şey aynıydı; ancak Light Yagami yerine soruya ben kaldırılmıştım. Muhtemelen geriye kalan şeyler de bunun gibi olacaktı. Tam önümde oturuyordu ve onu kurtarmak için geldiğimin bilincindeydim.

"Günden güne hiç fark yok..." Aklından geçenleri biliyordum. Onu eve giderken takip ediyordum ve neden bunu yaptığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

~Ertesi Gün~

"Onu izlemeye gittin mi yani?"

"Zamanımı boşa harcamışım. Paramı geri vermeliler!"

Gözümü ondan ayırmıyordum. Ayıramıyordum desek daha doğru olurdu. Şimdi; dünden beri olanlara bir bakalım.

Light'ı takip ettikten sonra boş boş etrafta gezinmiştim. Daha sonra telefonum çalmıştı ve ailem tarafından alınıp eve getirilmiştim. Ailem sıradan insanlara benzemiyordu. Annem sarışın ve bakımlı bir kadındı. Babam ise iş adamına benziyordu ve biz de oldukça varlıklı bir aile olmalıydık.

Aynanın karşısına geçip kendime baktığımdaysa gerçek hayatımdan farklı bir tipim olmadığını anlamıştım. Simsiyah uzun saçlar; masmavi gözler. Evet, mavi gözlerim vardı ancak bunu kahverengi olanlarla değiştirmek isterdim. Dikkat çekmek şu dünyada isteyeceğim en son şeydi.

Umursamadan yemeğimi yiyip uyumuştum. Aile konusunda herhangi bir problem çekmeyecek gibiydim.

İşte şimdi ise yine okula gelmiş ve onun kırmızıya yakın kahve gözlerinde kaybolmuştum. Yan sıramda oturuyordu ve şanslı olduğumu söylememe izin vermenizi istiyorum.

Ben onun gözlerinde kaybolmuşken Death Note'u görünce büyüyen göz bebekleri zamanının geldiğini müjdeler gibiydi. İçimden tekrar ettim; Seni kurtaracağım.

~~

Okul bitmişti ancak hala okulun bahçesindeydik. Yine onu takip ediyordum. Normal bir şekilde giderken birden durdu ve oraya baktı. Death Note'un düştüğü yere...

Adımlarını o yöne çevirirken aklından ne geçtiğini bilmiyordum. Sonunda oraya ulaştığında defteri almak için eğildi. Ondan önce davranıp defteri aldığımda bana garip garip baktı.

"Ah, korkuttuysam üzgünüm. Sadece... defterimi arıyordum ve bulunca heyecanlanmış olmalıyım. Sizi fark edemedim Yagami-san." Deftere dokunduğumda hissettiğim enerjiyi atmaya çalışıyordum. Hoş bir his olmadığını söylememe gerek yoktu galiba.