Όσα αξίζει η αγάπη (#SPBC2023)

Άτιτλο κεφάλαιο 1

Ο 'φωτισμός' της λιακάδας της σημερινής ημέρας δεν συμβάδιζε με την διάθεση των μελών της οικογένειας. Οδύνες, λυγμοί και σπαραγμοί επικρατούσαν και ακούγονταν στο φτωχό σπίτι - που ο θεός να το έκανε αξιοπρεπές μέρος διαβίωσης- ανάμεσα στα 'συγκροτήματα' εξίσου απλών κατοικιών. Και όλα αυτά επειδή η ανακοίνωση της απόφασης του αρχηγού της οικογένειας έσκασε και ήχησε σαν νάρκη στα σοκαρισμένα αυτιά τους...

         [...]

‎Ο πατέρας-κεφαλή της οικογένειας Μεθόδιος συγκέντρωνε όλα τα γνωρίσματα ενός αυταρχικού, κομπλεξικά εγωκεντρικού και επιδεικτικά 'τίμιου'-για την μικρή κοινωνία του χωριού-μεσήλικα. Μοιραζόταν το φτωχικό του με τρεις αδελφές, όλες απομακρυσμένες από τους άντρες τους καθώς χρειάστηκε να τις αφήσουν προσωρινά για να φύγουν σε άλλο μακρινό τόπο και να πολεμήσουν.

Ως μεγαλύτερος αδερφός και μοναδικός κοντινός άνθρωπος εν ζωή ήταν υποχρεωμένος να τις πάρει στο σπιτικό και υπό τη φύλαξη του, μέχρι να γυρίσουν οι άντρες τους από τον τόπο του πολέμου.

Ο ίδιος έδειχνε τη φιλότιμη μεγαλοψυχία του και με άλλους τρόπους, όπως το να υιοθετήσει ένα μικρό αγόρι και ένα κορίτσι από ένα ορφανοτροφείο όπου κατέληξαν λόγω της ορφάνιας τους από τους δικούς τους γονείς. Τους φέρθηκε με ευσπλαχνία και αγάπη...όμως ένα περίσσευμα αγάπης δεν είχε για την αληθινή του κόρη.

Η Κλημεντίνη δεν εισέπραττε την αγάπη που πίστευε πως της άξιζε και εκμυστηρεύτηκε το παράπονο της ανοιχτά ένα βράδυ στην μία από τις θείες της. « Θεία, μπορείς να λες ότι θες αλλά εγώ δεν νιώθω καλά με τον μπαμπά μου. Δεν με αγαπά και δεν μου φέρεται σαν πραγματικό παιδί που αξίζει τη στοργή, τη φροντίδα, τον καλό ενθαρρυντικό λόγο και τη συμπαράσταση του. Είναι κακός άνθρωπος... πιθανόν να έχει μέσα του αναίσθητη καρδιά» τον έκρινε με πικρία η μικρή. ‎

« Τι λες Κλημεντίνη μου, ο μπαμπάς σου σε αγαπάει αλλά να, τι ενθάρρυνση να σου δώσει; Όταν ο ίδιος τα βλέπει γύρω του όλα άσχημα; Επίσης ως αρχηγός της οικογένειας που είναι, συνήθισε να μην εκφράζει την τρυφερότητα του προς εμάς τις γυναίκες » επιχειρούσε να την ηρεμήσει η θεία Αντωνία με ένα άστοχο και κάπως λανθασμένο επιχείρημα.

« Δεν αποτελεί αυτός ένας ισχυρός λόγος να μην με συμπονεί και να μην δείχνει την αγάπη του » αντέτεινε η κοπέλα περήφανα.

Η Κλημεντίνη εργαζόταν ως πλύστρα κουρτινών και κεντημάτων  σε σπίτια ανθρώπων με λίγο παραπάνω οικονομική δυνατότητα. Μόνο αυτή τη δουλειά είχε καταφέρει να βρει σε συνδυασμό με το πλύσιμο σκαλοπατιών... και ας ήξερε γραμματική και ορθογραφία σε καλό γνωστικό επίπεδο για να ζητήσει δουλειά σε ξενοδοχείο, ή γραφείο ως ασκούμενη γραμματέας.