2.bölüm🌸

120 16 6
                                    

worldwhaythehandsomeYb istemişsin bu sana gelsin o zaman askm

Ne dediğini anlamış susmuştum. Tabiki Taehyung hocadan da izin ala bilirdim değilimi?  Arabaya doğru yaklaşmıştık " Hocam beni indire bilirsiniz artık " Söylediğim şeyi dinlememiş devam etmişti.

Arabaya ulaştığımızda beni indiriceğini sansam da yine beni şaşırtımış kapıların kilidin açmış beni en ön koltuğa kucağında bırakmıştı. Geri çekilmek isterken çok yakın olduğumuzu şimdi fark etmiştim.

Galiba bunu o da fark etmiş yüzüme bakmaya başlamıştı. Ben onun yüzünü incelerken o da benden farksızdı. Şimdi fark ediyorum da Taehyung hoca hep bu kadar yakışıklımıydı?

Gözlerimiz sonunda bir-birine değişmiş ve beni titretmişti. Gözlerime bakmaya son vermiş yavaş yavaş dudaklarıma inmişti bal rengi gözleri. Galiba ortama o kadar dalmıştı ki dudaklarıma yaklaştığının farkında değildi.

Aniden ne olduğunu anlamadan yüzüne doğru hapşırmıştım. Şoktan çıkmış gibi hızla benden uzaklaşmış elini yüzüne tutmuştu.Ben ne yaptığımın şimdi farkına varıyordum! Aman Allahım Bay kimin yüzü hep salya olmuştu!!

Uykum da bu olaydan sonra uçup gitmiş kendimi dışarı onun yanına atmıştım. "Jungkook inme sorun değil" "Ama Bay Kim yüzünüz hep salya oldu!" "AH ne malım!" Çantamı açmış içinden ıslak mendil çıkarmaya çalışıyordum.

Sonunda bulduğumda ona uzatmış "Bunu alın lütfen. Tekardan özür dilerim. İstemeden oldu" "Dediğim gibi sorun değil Jungkook. Ben o kadar yaklaşmamalıydım"

Sonunda toparlanmış arabaya binmiştik. Bay Kim sakin bir şarkı açmış, benim tarif etdiğim adrese doğru gidiyorduk. Ben dışarıyı izlerken onun kalın ve boğuk sesini duymuştum.

"Haddim değil ama neden bu haldesin küçüğüm? Kim üzdü seni?" Başımı ona doğru çevirmiştim. Hayır şu an gözlerim dolamazdı.
" Şey..Pek önemli deği- kimi kandırıyorum ki" Ağlamaya başlamıştım yine.

Trafik ışıklarında arabayı durdurmuş bana dönmüştü. Bir elini kaldırmış yanağımdaki yaşları silmiş ve okşamaya başlamıştı. "Söyle bana. Anlat hadi güzelim."

Çok şefkatli bakıyordu. Gözlerinde kayb ola bilirdim. Bu his yine oluyordu. Neden kalbim hızlanıyordu ki? Ağzımı açıp cevap vermeliydim amma olmuyordu.

Bana yaklaşmış, sarılmıştı. " Jungkook evime gitmek istermisin? " Dediği şeyle şaşırmıştım. Amma biliyordum eve böyle gitsem sorguya çekiliceğimi biliyordum. Ve bunu şu anlık kaldıra biliceğimi de  sanmıyordum.

Ondan uzaklaşmış başımı sallamıştım. Işıklar yeşil olmuş yolumuza devam etmiştik. O arabayı sürerken bende koltuğa yaslanmış o güzel yüzünü izliyordum. İnsan bu kadar güzel olurmuydu?

Dediğim gibi çerezlik bölümler.O yüzden böyle az ♡
Yorum yapmayı ve Oy☆ vermeği unutmayın.
                                               
                                                           Amaris 🌝🌚

MON PROF DE FRANÇAİS // TAEKOOKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin