ကွန်ဒိုပြန်ရောက်တာနဲ့ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်ယာပေါ်လဲချပစ်လိုက်တယ်။အဲ့ချိန်မျက်စိထဲဝင်လာတာက ခုံပေါ်ကဟိုအသေးလုံးလေးပေးလိုက်တဲ့ ပဝါလေး။ထပြီးသေချာကြည့်မိတော့ ပဝါလေးရဲ့ဘေးမှာ ထိုးထားတဲ့ ဝက်ဝံညိုရုပ်လေး။
"ဟွန့် ကလေးကလား"
ဘာမှမတွေးတောပဲအိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ထူးဆန်းတာကအိမ်မက်ဆိုးတွေအမြဲခြောက်လှန့်နေကြ ကျွန်မကအဲ့နေ့မှအိမ်မက်ထဲမှာပြုံးနေလေရယ်တဲ့လေ။
---------------------------
"ရားး ရူဘီဂျိန်း!!!"
အောက်ထပ်မှာလာလီဆာရဲ့အသံဟာမိုးပြိုမတက်အော်နေလေသည်။
"လာပြီဟ အဲ့လောက်မိုးပြိုမတက်အော်မနေနဲ့"
"ဘာ!! ငါအဲ့လောက်မိုးပြိုအောင်အော်တာတောင်နင်နိုးလို့လားး!!"
"ကျစ် အေးပါအေးပါ ငါပြီးပြီသွားကြမယ်"
"ပြီးတာပဲ အမြန်လုပ်ကျောင်းနောက်ကျနေပြီဟ"
-------------------------------
ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ လာလီကသူ့အိမ်နဲ့အပြင်သွားရာရှိလို့ဆိုပြီးအရင်ပြန်နှင့်တာနဲ့ ဘတ်စ့်ကားမှတ်တိုင်ကိုတစ်ယောက်ထဲလျှောက်လာရင်း
ဒုတ်
"အ"
"တောင်းပန်ပါတယ်"
အဲ့တစ်ခွန်းပဲပြောပြီးရှေ့ဆက်သွားတယ်။
"ဒီမှာ ဒီမှာ"
ထိုလူကပြန်လှည့်မကြည့်ပဲသူ့လမ်းအတိုင်းသွားနေဆဲမို့ရူဘီလည်းမိရာ ထိုလူရဲ့အကျီစကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
"ရပ်လို့ပြောနေတယ်လေ"
အဲ့တော့မှထိုလူကပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး
!!!!
"ဟိတ်လူ! ရှင်ကဟိတ်လူမှတ်လား"
"မဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်ပါတယ်ရှင် ဟိတ်လူကိုကျွန်မသေချာမှတ်မိတယ် ဒါနဲ့ဟိုတစ်နေ့ကအဆင်ပြေရဲ့လားဟင်"
"ပြောစရာကုန်ပြီလား"
Roseanneပြန်လှည့်တော့မဲ့အချိန်ကြမှအဲ့အသေးလုံးကပြန်ဆွဲထားပြီး
"နေဦးလေ ဒီမှာဟိတ်လူနဲ့တိုက်မိလို့ ကျွန်မဒူးခေါင်းနာသွားပြီရှင့်"
"ဘယ်လောက်လိုတာလဲ"
"ဘာရှင့် လူကိုပိုက်ဆံမက်တယ်များထင်နေလား"
"မဟုတ်လို့လား"
ကတ်ပေးပြီးလှည့်ထွက်တော့မဲ့အချိန် ဟူး ဒီပုကျိအသေးလုံးကထပ်ဆွဲထားပြန်ပြီ။
"ကျစ် ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲကွာ"
"ဟီး ဟိုပိုက်ဆံမယူချင်ဘူး ကျွန်မကိုဒီနားကစတိုးဆိုင်မှာရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးလေနော် နော်"
နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောနေတဲ့အသေးလုံး။
------------------------------
အရှေ့ကစတော်ဘယ်ရီရေခဲမုန့်ကိုပေကျံအောင်စားနေတဲ့အသေးလုံးကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
'ဘာလား ဒီရေခဲမုန့်လေးစားတာကိုပေကျံရတယ်လို့
ကလေးကလား'
စိတ်ထဲကပြောလိုက်ပင်မယ့်အပြင်မှာတော့
"အဆင်ပြေပြီးဆိုကျွန်မသွားပြီ"
အကျီစကို ထပ်ဆွဲထားပြန်တဲ့ အသေးလုံး။
"ဘာဖြစ..."
"ကျေးဇူးပါနော် ဟိတ်လူ"
"မလိုဘူး"
လှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။ဒီတစ်ခါတော့ထပ်ဆွဲချင်မပြုတော့သည့်အသေးလုံးပါလေ။
-------------------------------
Another - ပထမဆုံးကျနော့်ရဲ့ ficဖြစ်တာမို့အမှားပါသွားရင်ကြိုတောင်းပန်ပါတယ်ဗျ
