•the unexpected mother•
~
Tahimik ang paligid at tanging huni ng mga ibon ang maririnig.sinindihan ko yung dalawang kandila habang nakatitig sa puntod nila.
It's been a years simula nung mamatay sila,masakit parin but i need to accept all of this.sobrang unfair ng mundo dahil hindi man lang kami nabigyan ng pagkakataon para magkakasama ng matagal.
I hate the world for being so unfair! Masyado akong pinagkaitan ng pagkakataon na maging masaya.
"Natupad kona ang pangarap ko,our dreams.isa na akong ganap na doctor ngayon!" i proudly said habang nakangiti. "don't worry! I'll promise that i will do everything..gagawin ko ang lahat para mailigtas ang mga pasyente ko! I'll not let them died."
Ayoko ng may makitang mamatay,i saw them suffering that time.iyak lang ako ng iyak habang nakasilip sa maliit na bintana ng room at pinapanood na unti-unti silang mamatay.
Wala akong nagawa para sakanila! And now,isa na akong doctor,may magagawa na ako! I can saved people lives.
Nakapagpatayo ako ng sarili kung hospital at dun narin ako nagtatrabaho.i want that i own the place,ayokong mag trabaho sa ibang hospital at sakanila ako magsisilbi.ayoko ng may pinagsisilbihan ako mas gusto kung ako ang pinagsisilbihan.
I have my own house,own car. I HAVE EVERYTHING. Masaya ba ako?
Hindi!
I'm not happy! why?! Because I'm alone.aanhin ko naman lahat ng to kung mag-isa ako diba? I am the workaholic person,halos nauubos ang oras ko sa pagtatrabaho.
But i am not already contented,may kulang,maraming kulang sa buhay ko.ako yung taong hindi marunong makuntento sa buhay.kapag may na achieved akong isang bagay,hindi ako nakukuntento,i want more,and more.until i feel that I'm succeed.
"Sana nandito kayo,sana nasa tabi ko kayo habang unti-unti kung tinutupad yung pangarap ko..."tuluyan ng lumabas yung mga luha ko. "Sana nasa tabi ko kayo nung time na natupad kona ang pangarap natin.Mom and Dad! plaese! be with me,guide me! support me sa lahat ng operasyon na gagawin ko..." i wiped my tears.
I'm DOCTOR MARIANNE SORIANO the owner of SORIANO ST.HOSPITAL,and the only daughter of TEMOTHEO AND MARIANNA SORIANO.
Umupo ako sa damuhan atsaka tumingala sa langit,medyo makulimlim kaya hindi mainit.
"Nandyan po ba kayo?!" tinuro ko ang langit habang nakatingala parin."i really missed the both of you so much! Gusto ko ng makasama kayo..." tumulo nanaman yung mga luha ko.
Wala na akong plano sa buhay ko kundi ang magpakahasa sa trabaho.wala e,mag isa nalang ako!
I'm alone!
Tuluyan na akong umiyak,tinakip ko ang dalawang palad sa mukha atsaka humagulhol.gusto ko magdrama pake nyo ba?! Wapakels kaya shut up.
Mag wala din kaya ako dito,para everybody happy! kapag nag wala kaya ako dito magagalit yung mga patay dahil naistorbo ko ang tulog nila?! nays! ang galing mo talaga marianne.
"Ahm..miss,you okay?!"
Napatigil ako sa pag-iyak at tiningnan yung lalaking nasa harapan ko.
Shit! he's so handsome.
"a-ahm..y-yes,im okay!" letche! bat ba ako nauutal?
Knowing me i'm a play girl.yes! doctor ako pero aminado akong play girl ako.i have so many flings,yah! just a flings.ayoko pang pumasok sa isang relasyon,because i can't.hindi ko pa kaya mag handle ng relationship.
But,what the hell is happening to me?parang umurong ata yung dila ko sa poging lalaking kaharap ko.
Nakatitig lang ito sa akin na parang nakakita ng multo,nyare sakanya? Makatitig naman wagas! yah! i know! alam kung maganda ako but..damn it!
May laway ba ako,o kulangot sa mukha? he's so weird,ha?!
I cleared my throat. "Ehem! ahm! excuse me. May dumi ba ako sa mukha?!" curious kung tanong sakanya.
No response!
he's just staring at me!
Then i saw his tears began to fall.the hell,wala akong ginawa ah! hindi ko sya pina iyak.im just asking,that's it! hindi ko sinabing umiyak sya.
Naiilang ako sa paraan ng pag titig nya kaya hindi ko mapigilang titigan din sya.he have a brown eyes,long eyelashes,makapal na kilay,and...'napalunok ako' pinkish lips.he's wearing a white fit t-shirt kaya bumakat yung, 'napalunok ulit ako,shit! feeling ko pinagpapawisan ako ng malamig' yung...ab--ehem! abs.
iniwas ko ang tingin sakanya! shit lang talaga! baka mahalay ko sya.
"This time ako naman ang magtatanong." i said,but no response again. "You okay,mr.?!"
Still no response!
Walang kurap nya akong tinititigan habang patuloy sa pagdaloy ang mga luha nya.
Ehh?wala akong ginawa,wala naman talaga!
"Cally..."
