Knock!... Knock!... Knock!... "Alex, bumangon ka na." Sigaw ni Mommy na mas excited pa ata saken para sa first day of college life ko. As I open my eyes slowly, I yawn and get up to open the door.
"Bakit Mommy?" I weakly said, she smile.
"Hindi ka din excited mom noh?" I said irritatedly looking at her. "Sige na at bumaba ka na nag-handa na ako ng breakfast" She replied.
Sinara ko ang pinto, nag-mumog at nag-hilamos tsaka ako bumaba para kumain.
Nakita kong nakahain na ang isang plate ng fried rice piniritong itlog pati isang mug ng milo.
"Good Morning Mom." I said smiling at her and she greeted me back
"Good Morning anak."
Habang kumakain ay iniisip ko ang first day ko sa college. Alam ko naman na magiging madali lang ang mga lesson para saken.
"Bilisan mo diyan Alex at baka malate ka." My Mom said habang nakatutok siya sa laptop niya.
"Mommy kachat mo si dad?" I asked and she looked at me and answer
"oo bakit, may kailangan ka sa dad mo, sabihin mo na habang online pa siya"
"Wala po, akyat na ko." I said with fake smile and took the stairs to my room.
Inihanda ko na lahat ng gamit ko pagkatapos ko maligo at mag-bihis tsaka ako bumaba at nag-paalam kay mommy, tumango at ngumiti lang siya habang nakatutok at sobrang busy kachat si dad.
Pag-labas ko nang bahay, nag-hintay na ako nang jeep, taxi, bus o kung ano man makarating lang ako sa school.
May sasakyan naman talaga kami eh, ayaw lang ipagamit saken ni Mommy kasi baka daw maaksidente ako pati wala pa akong license kasi nga seventeen pa lang ako at hindi pa ako nakakakuha.
Kaya tuloy ito at nag-hihitay ako nang masasakyan. Sakto naman na may dumaang jeep at dun na ako sumakay.
Grabe umagang-umaga sobrang siksikan at ang awkward pa kasi ang tahimik ng mga katabi ko sa jeep at yung iba tingin pa ng tingin saken,
Inayus ko yung suot kong reading glass at yumoko tsaka nag-panggap na natutulog hanggang sa naramdaman ko nang bumababa ang mga kasama kong estudyante.
Bumaba na din ako kasi ito yung gate nung school ko.
Habang nag-lalakad, tinitingnan ko ang muka masasalubong ko, halos ata lahat dito may kakilala at ako lang ang wala.
Lahat ng masasalubong ko ay nag-tatawanan na parang bang ang saya-saya ng pinag-uusapan nila.
May iba naman na seryosong nag-uusap sa madaming bagay, yung iba tungkol sa sapatos, kaibigan nilang sira ulo, basketball at may narinig pa akong nanalo daw siya sa larong ending.
Malaki din itong school na ito. May malaking Quadrangle, tatlong malalaking building para sa iba't ibang colleges at courses.
Malaki yung school at siguro madami pa akong makikita dito, meron din isang mahabang hallway na may mga bench sa gilid.
Sa 3rd floor pa ang room ko sa building ng College of Engineering pero nasa hallway pa lang ako, ni hindi pa ako nangangalahati eh, pagod na ako.
Umupo muna ako sa isa sa mga bench tutal 7:30 pa naman klase ko pero 7:00 pa lang kaya may 30 minutes pa ako para mag-pahinga at mag-lakad.
"Pwede makiupo?" She staring at me when I tend to look at her and I saw a girl with long black hair, white silky skin as pearl to describe more and beautiful and innocent eyes.
"Ah... oo naman" I replied with a smile.
Parang moment of silence ang nangyari saken habang nakatingin sa malayo.
"Okay ka lang?"
I turn my head to look at her and nodded as an answer.
And this time I recognize her sleeveless shirt and skinny pants.
"Anong course mo?" She asked.
"Huh?" Parang nagising ako sa tanong niya.
"Sabi ko anong course mo?" She kindly repeated what she asked.
"Ah. Mechanical Engineering"
"Okay ka lang talaga?" She teased me with a very cute smile of her.
"First day of school pa lang laki na nang problema mo." She teased.
Napansin niya ata na hindi ako makaimik.
Tumayo ako para umalis para hanapin yung room ko.
"Wait"
Tinignan ko siya, bigla siyang tumayo, unti-unti siyang lumapit saken.
Para akong nawalan nang malay nung tinignan ko siya.
Iniabot niya saken yung kamay niya at sobrang weird ng nararamdaman ko, hindi ko alam ang gagawin, kakamayan ko ba, aalis ba ko.
Inangat ko yung right hand ko para makipagkamay, nung nahawakan ko yung kamay niya parang akong nakuryente, parang may mga butterflies sa stomach ko, yung puso ko parang kabayo na tumatakbo ng mabilis, yung katawan ko parang nagyeyelo sa lamig.
"Darah Sebastian nga pala" She said with those beautiful catchy smile.
"Ah... Eh... Ano... Alex... Alexis." I mumbled while looking at her.
"Ano, ano ulit name mo?"
"Alexis King Tan." I answered trying to be confident.
"Alex, pwede mo nang bitawan yung kamay ko."
"Sorry" Grabe nakakahiya.
"Mauna na ako ha, hahanapin ko pa room ko eh." Nag-paalam na ako kahit ayoko ko pa umalis baka malate pa ako eh.
Tumingin ulit ako sa kanya pero nag-lakad na siya papalayo.
Pag-akyat ko sa second floor, ang daming nang estudyante na naghihintay ng professor at magbukas ng room.
Pagdating ko sa third floor, hinanap ko agad yung room ko, sa tapat ng isang room may mga estudyanteng mga naghihitay, tiningnan ko yung room no.319, ito na nga yun.
May 7:45 na din nung nahanap ko yung room ko pero wala pa din professor at hindi pa din bukas ang room.
Lahat dito nagkwekwetuhan at nagtatawanan, ako lang ata walang kausap.
"Ayan na ata", "oo nga yan na yun" they murmured and I saw a old man with tackin shirt na mukang hambog.
"Mga Mechanical Engineering ba kayo?" He asked with pride and they smile and nodded to answer his question.
He open the door "pasok na kayo" he said smiling at isa-isa na silang pumasok sa room medyo nag-pahuli ako at ayokong makisiksik pa sa kanila.
May isang mahabang flatform or stage( whatever you called it) sa harap ng room at dun siguro tumatayo yung mga professor, yung board naman mukang weird, half white board and half black board.
Walls are painted with white and windows are located in west side of the room na may magandang view, sobrang ganda, yung kabilang building.
After ko mag-observe, umupo na ako sa wooden chair, madami din pala kami sa klase pero sa tingin ko may absent pa kaya lalo pa kami dadami.
"Okay class, let me introduce my self, I am Andrew Aragoncillo, I will be your professor in History, and before we proceed to our lesson, intoduce your self first, here in front."
Isa-isa na silang nag-pakilala sa harap, sinabi ang pangalan, edad, pangalan ng magulang, libangan at kung ano-ano pa, yung iba halos lahat ng aspeto ng buhay sinabi na pati mga personal na issue sa bahay at buhay nila.
Pero kahit anong gawin kong pakikinig ay hindi mawala ang atensyon ko dito sa katabi ko, isang babaeng napakaingay at ang daldal, parang siyang walang ibang katabi eh. Kung mag-usap ang ingay pa kung makipag-kwentuhan.
