Merhaba ben Hazal. Yeni bir eve taşınıyorduk ve ben çok mutluydum. Babam önceden yeni evin fotoğraflarını göstermişti ve ben çok beğenmiştim. Şirin tatlı bir evdi. Şehir merkezine uzak OLMASINA rağmen. Etrafında hiç ev yoktu ve bu beni biraz korkutmuştu. Ama bunları umursamıyor ve yeni evi düşünüyordum. Abim ve babam arabada bekliyordu. Bense son eşyalarımı bavuluma yerleştiriyordum. Ve herşey tamam. Tam odamdan çıkarken arkamı döndüm. Çocukluğum kısacası tüm hayatımın geçtiği odaydı. Ayrılmak kolay olmayacaktı. Ama yeni ev beni bekliyordu. Ben bunları düşünürken annem aşağıdan seslendi. Ben ve Emel Hanımı kızdırmak? HIZLA aşağı indim ve arabaya doğru yöneldim. Arka koltuğa Abi'min yanına oturduğumda abim telefona kaptırmıştı kendini. Beni fark etmedi bile.
Yol boyunca hiç abimle konuşmadım. Zaten kafasını telefondan kaldırmıyordu. Bense dışarıyı izliyor yolları ezberlemeye çalışıyordum. Daha sonra düz bir yukuşu çıktık. Sağa sola döndük bir Sürü Karmaşık yoldan geçtik ve nihayet sadece fotoğraflarını gördüğüm yeni evimize geldik. Arabadan ilk inen ben oldum. O kadar heyecanlıydım ki yerimde zıplıyordum. Abim ve babam bavulları taşıyorken
annem ise bazı kutuları taşıyordu. Arkamızdan kamyon geldi ve tüm eşyalarımızı indirmeye başladılar. Ben yeni evimize doğru koşmaya başladım. Kapıya ulaştığımda bir an duraksadım. Çok kabalık etmiştim. Herkes bir Şeyler taşımaya çalışırken ben 5
yaşındaki çocuk gibi kimseyi umursamadan eve girmeye çalışmıştım. Anneme doğru yöneldim ve elindeki birkaç kutuyu elime aldım. Ve hep beraber yeni evimizin içine girdik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Bodrum Katındaki Sır•
RandomYeni bir eve taşınmak Hazal'ı çok mutlu etmişti. Ama Bodrum katındaki Sırrı öğreninceye kadar.
