Kakambread con hotdog

V

Donny's POV

Napaaga ng isang linggo ang uwi ko dahil na rin sa mabilis naming napapayag ang mga investors. Gusto ko sanang sabihin sa kaniya na parating na ako sa Pinas today but I decided to surprise her.

Gabi na ng makarating ako at kahit may jetlag, sa bahay nila ako dumiretso. Si Tita Imee Ems ang bumungad sa akin and told me na nagmessage siya na late na siya makakauwi. Hindi niya naman nabanggit kung saan sya pupunta so I decided to call one of her friends. Nalaman ko na nasa isang bar sila at pumunta agad ako doon.

Pagkarating ko sa bar, medyo nahirapan akong hanapin sya. Ang daming tao sa dance floor. Patuloy lang ako sa paghahanap sa mataong parte until I saw a familiar figure... 🫣

Tatawagin ko sana siya pero bigla kong napansin ang itsura niya. She's looking at something. Tiningnan ko ang tinitingnan niya.

She's looking at someone and her eyes are kinda puffy. 🥹

Sandro is dancing with a girl then he whispered something to her and kissed her.
Mabilis akong tumakbo papunta sa kaniya and decided to intervene. Inalalayan ko siya palabas ng bar. It's good na hindi na siya nagprotesta nung pinasakay ko siya ng kotse. She's crying the whole time na nasa biyahe kami.

Gusto ko sana siyang dalhin sa favorite coffee and pastry shop namin dun sa may Kakambridge kaso late na at sarado na yun. We ended up at 7eleven kasi yun na lang din naman ang bukas.

While she was telling me what had happened between her and Sandro, I couldn't help but wonder how things would have turned out that day if I had just realized things earlier.

We have been friends since we were kids. And I don't know kung kelan ba talaga nagsimula... I just suddenly found myself always looking at her, looking for her.

Lagi ko syang gustong kasama at kausap. Yung dating uhugin kong kaibigan, she became the most beautiful woman to me.

I can still remember that scene vividly.

"Can we make this official? Will you be my girlfriend?"

She gladly said yes.

She said yes to Sandro. 🫠

Nakita ko siya noon at masaya niyang kinuwento sa akin na sila na ni Sandro. She's so happy that day and I faked a smile even though my heart is breaking into pieces. How did I not see that coming?

Naputol ang pagto-throwback ko.

This is not the time for this. Kinuha ko ang panyo ko at pinahid ang luha sa mga mata niya."I must be looking very awful right now," sabi niya sakin sabay singa sa panyong iniabot ko.

"Palitan ko na lang itong panyo mo ha?"

"Hindi mo na naman kailangang palitan yan. Kaya naman talaga ako nagdadala ng panyo ay para sa uhog mo."

At totoo yun. Kaya ako laging may dalang panyo kasi sipunin talaga siya. Kung hindi naman sinisipon, pamahid ng pawis niya.

Lagi niyang sinasabi sa akin na papalitan niya yung panyo ko pero kahit kailan, wala pa akong natanggap na panyo galing sa kaniya.

"Grabe ka dun sa uhog ha."

She took a deep breath and stared at the car's window.

"Bakit ba kasi hindi na lang ikaw?"

I took her left hand and intertwined it with my right.

"Bakit nga ba hindi na lang ako? Bakit hindi na lang maging tayo?"