Ne kadar kötü günler geçirdim biliyormusun? Ne kadar çok ağladım, biliyor musun? Ne kadar üzüldü kalbim ne kadar titredi ellerim, ne kadar çok gözyaşı tükettim anımsamıyor musun? ben bu zayıf bedenimle dünyalar kadar büyük savaşlar verdim. Bazen yorganının altında kimse beni duymasın diye sessizce ağladım ama bazen de zaten beni ağlarken duyacak kimsem yoktu. ben buna rağmen yine de sessizce ağladım, uzaktan bir yerden geçen olur da bir ihtimal beni duyar diye. ben hep sessizce ağladım sessizce bağırdım sessizce yakındım. Çünkü verdiğim tüm o savaşlara rağmen o kadar aşık bir kalbim var ki beni ağlarken kimse duymasın istedim. ama eminim, ne kadar sessizce ağlarsam ağlim bir gün biri benim sesimi duyacak. Gözyaşlarımı silmek için kendimi hapsettiğim karanlığa elini uzatacak, o el senin elin olacak, gözyaşlarımı silecek.
