Uyandım! Her yer karanlıktı. Başımı oynatmaya çalıştım ama başaramadım. Her yerim sızlıyor ve acıyordu. Birden ağzıma kan tadı geldi çok korkmuştum.Birazdaha uğraştıktan sonra başaramadım kim bilir kaç saat geçmişti yorulmuştum. Biraz sonra bir ses duydum. Hem sevinmiş birazda korkmuştum. " buldumm!!" diye bağırıyordu. Kız sesiydi bana yaklaştı ve "kaçalım buradan" sevincle bağırıyordu. Elinde bir anahtarla üzerimdeki bağlı olan demirleri cözüyordu ve bana birşeyler anlatıyordu. "Benim adım miley,yaşım 21" gibi şeyler söylüyordu. "Peki ya senin adın ne?" diye sordu.
Şaşkın ve korkmuş bir şekilde zz-a-y-nn diye bildim. Beni çözdü ve kaldırdı. Şoka girmiştim. Kolumdan çekti kocaman bir asansöre binmiştik. Ve asansör ani bir şekilde durdu. Kapı açıldı ve benim gibi birçok kişi beni karşılıyordu.
Miley bana"Merhaba yeni çocuk dedi" birçok kişi gelip bana hoşgeldin demişti. Beni bir odunun üzerine otutturdular ve sohbet etmeye başladılar.
Aniden herkes "açılınn!! Justinn geliyoo" diye bağırdılar. Herkes açıldı yakışıklı bir çocuk geliyordu. Yanıma oturdu. "Merhaba yeni çocuk. Adın ne?"
Diye sordu. Zayn dedim. "Kendini bana anlat"dedi. "22 yaşındayım,buraya neden geldiğimi bilmiyorum bana anlatırmısınız?" korkudan sordum. Bana "Korkma, adım justin buraya geleli 3yıl oldu, buaradan çıkış yokmu dersende malesef yok. Ama erzaklarımız var. İki günde bir geliyor. Burası bir bina ve bu binanın içinde bir oyunun icindeyiz, ve bu oyunun ismide Ölüm Oyunları. Neden biz buradayız bilmiyoruz ama bana biz özel cocuklarız gibi geliyor. Oyuna gelirsekte her yıl bir oyun oynarız bu yıl savaş oyunu oynuyoruz. Her aksam bir can gidiyor, yani biri ölüyor en güçsüz kişi vahşi ler tarafından öldürülüyor." ben şaşırmıştım. Peki ya şimdi ne olacaktı??.
Sabah gözlerimi açtığımda bağırtılarla kalktım küçük bir pencereden gözlerime vuran güneş beni mayıştırmıştı.
Hemen kalktım ve kapıyı actım. Beni miley karşıladı ağlayarak bana hadi gel sende yardım et dedi.
Kolumdan çekti ve yerde yatan yaralanmış insanlara yardım etmemi söyledi. Yardım etmeye başlamıştım kafamı çevirdiğimde yorgana sarılmış birşey götürüyorlardı sanıyordum ki o ,oydu belliki gece savaş çıkmıştı ve en güçsüz kişi de vahşiler tarafından öldürülmüştü. Bir kız ağlıyordu elimdeki kanlı bezi bıraktım ve yanına gittim. Oturdum "merhaba, iyimisin" sordum. "Çok korkuyorum!! Ben onsuz yaşayamam korkarım!" diye cevap verdi. "Kim o?" dedim. Bana erkek arkadaşı olduğunu söylemişti. Birazdaha konuştuktan sonra korkusu dinmiş gibiydi bende adını sordum " Demi peki ya senin"
Gülerek "zayn" dedim. Burada artık yalnız deyildim. Güzel ve sakin bir arkadaşım vardı. Demi!!!
