Çok Uzun zaman sonra tekrar yazıyorum...
Karşımızda ki dört yola baktım. Justin bana seslendi, kısık ve güçsüz bir şekilde,
"Her an gelebilirler!" Kucağımda olan justini tekrar yere bırakarak,
"Kim, nereye gelebilir?" Tekrar Siyhımsı gözlerini bana çevirerek,
"Va-vahşi-vahşiler" Justinin yavaştan gözleri kapanmaya başlıyordu.
"Justin!! Bana baak!" Justin ölüyormuydu?! Göz kapakları yavaş, yavaş kapanıyordu. Bağırmaya başladım,
"Justin ölmeee!!! Uyaaan!! Duymuyomusuunn!"
Justin gözlerini kapattı. Ama belkide ölmemişti, bayılmıştı belki, belkide Uyumuştu. Olamazmı?
Birden bir ses geldi. Sesin nereden geldiği belli deyildi duvarlar ın etkisiyle yankı yapan ses, korkutucu ve nereden geldiği belli olmayan bir sesti. Bu sesi hatırlıyordum Savaştığım gece, ilk bu ses gelmişti kulağıma. 'Uuu' lamaya benzer bir sesti. Ürpermemek elde deyildi. Justini tekrar sırtıma aldım, yavaş ve güçsüz adımlarla tam önümde duran yolu tercih ettim. Her ne kadar karanlık olsada Gökyüzünde ki yıldızlar aydınlatıyordu, az, çok.
Bir haftaya yakın Gözkyüzünü ilk defa görüyordum. İçimden, gökyüzünü izlemek geliyordu, hemde sonsuza dek yapabilirdim.
Devam etmeliydim. Yavaş, yavaş yürüyordum. Justin in ağırlığı nedeniyle olduğundan çok yavaştım.
Her yer aynıydı aynı duvarlar, duvarlarda ayni şekiller,
"Bir dakikaa!!" Diye bağırdım.
Justin uyanmamıştı hâla.
Duvara doğru yaklaştım elimi duvara koyup yavaşca ilerledim. Bu sanki bilinçli yapılmış bir şeydi. Duvarlar birşey anlatıyordu. Ama İngilizce deyildi. Sanırım Rusca veya Arapçaydı. Bana öyle gelmişti. Ve İçeride Arap ve Rus çocuklar vardı.
"ama onları buraya nasıl getiricem?" Diye kendime sorduğumda, justin güçsüz ve tiz bir ses ile,
"kimi getireceksin?" Sordu bana. Masum bir gülümseme vardı suratında. Justini daha iyi taşımak için bir bebek edasıyla onu zıplatırmışcasına sabitleyip yürümeye devam ettim.
"Uyandın sonunda" diyerek bende sırıttım. "Sonra, sonra anlatırım. Şimdi olmaz."
Bana birşey demeden tekrar gözlerini yumdu. Belliki yorulmuştu. Bir gideyim içeri soracaktım herşeyi.
_______________
Yorulmuştum. Belki de yalnış yoldan gitmiştim. Biraz durdum, her ne kadar yanlarımız aydınlansada yolu pek göremiyordum. Birşey çıkabilir her an diye düşün–
"Ahh!!!!!!!" Sanki biri üzerimizi çiğnemişcesine geçmişti. Justinin de ağırlığıyla yere yığıldım.
Justin o kadar sarsılmaya rağmen uyanmamış ve o da yanıma yığılmıştı. Kafamı kaldırıp geri baktım o da neydii!??!
"Bu da ne!" Diye sordum justini dürterek.
O nerden bilecekti ki? Sanki gidip gelmişti daha önceden.
Ama bir dakika bu, bu bir Vahşiydi sanırım! Kocaman, Siyah, Kahve rengi karışımı bir rengi vardı. Yanımızda duran duvarlardan az bi az daha kısaydı. Ama çok da deyil.
Bizi farketmemişti sanırım. Fark etseydi bizi öldürürdü herhalde. Sessiz kalmayı tercih edip. Yere yattım.
"Zaaayynn!!!"
Bu bir kız sesiydi! Bir dakika bu, bu Miley di. Hemen sırt üstü yattığım yerden kafamı arkaya çevirdim. Kimse yoktu. Hemen ardından tekrar sırt üstü yatarak canavara baktığımda canavar beni görmüştü. Ve ağır, sert adımlarla, kocaman ayaklarıyla üzerimize geliyordu.
Hemen ardından önüme gelen saçımı aceleyle elimi arasından geçirip, düzelttikten sonra, justini dürttüm. Adeta vuruyordum ona.
"Justin uyan! Bana bak!! Uyan sana lan!" Gözlerini araladı ve etrafına baktıktan sonra bana gözlerini dikti,
"Yeni çocuk?"
"Justin gitmemiz gerek! Ayağa kalk hadi çabuuk!"
Bana gözlerini büyülterek tekrar baktı,
"Nasıl, nasıl kalkıc–" Vahşi canavar, justini almıştı altına!
"Hayırrr! Bırak onu vahşi! Bıraaak!!"
Justin bana seslenmek için bağırmaya başladı,
"Yeni Çocuk kooşş!! Git senn!"
"Saçmalamaa!" Justini tabiki de orda bırakamazdım. Ama onu kurtarmak için ne yapabilirdim ki??
"Git Yeni çocuk giit!"
"Hayıır! Seni kurtarıcam" Birden canavarın elinde olan justin inleyerek yere düştü. Kemiklerini kırmış olmalı ki, Yerde kıvranarak bağırıyordu.
"Heyy Zayn! Sırtlan Kaptanı gidiyoruz!" Bu kim? Diye arkamı döndüm Bizden daha fazla mı cesurdu ne?
Yüzünü tam göremiyordum. Bu sırada Canavar yani vahşi yere yığıldı.
Bizi kurtaran, kız sesine benzer sesi olan kişi yaklaştı ve bu kişi...
