Sabah gözlerimi açtığımda bağırtılarla kalktım küçük bir pencereden gözlerime vuran güneş beni mayıştırmıştı.
Hemen kalktım ve kapıyı actım. Beni miley karşıladı ağlayarak bana hadi gel sende yardım et dedi.
Kolumdan çekti ve yerde yatan yaralanmış insanlara yardım etmemi söyledi. Yardım etmeye başlamıştım kafamı çevirdiğimde yorgana sarılmış birşey götürüyorlardı sanıyordum ki o ,oydu belliki gece savaş çıkmıştı ve en güçsüz kişi de vahşiler tarafından öldürülmüştü. Bir kız ağlıyordu elimdeki kanlı bezi bıraktım ve yanına gittim. Oturdum "merhaba, iyimisin" sordum. "Çok korkuyorum!! Ben onsuz yaşayamam korkarım!" diye cevap verdi. "Kim o?" dedim. Bana erkek arkadaşı olduğunu söylemişti. Birazdaha konuştuktan sonra korkusu dinmiş gibiydi bende adını sordum " Demi peki ya senin"
Gülerek "zayn" dedim. Burada artık yalnız deyildim. Güzel ve sakin bir arkadaşım vardı. Demi!!!
Artık sıkıntıdan patlayacak gibiydim. Ailelerimden baska birsey bile düşünemiyordum. Kim bilir beni ne kadar özlemişlerdir yada hiiç...
Hava kararmak üzereydi. Justin yanıma geliyordu.
"Üzgünüm ama bu gün sende savaşacaksın"dedi.
"Ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum ne yapacağım?"
Justin gülerek," Silahla canavar vurmak sadece neyini büyülttün"
Ben kızgın ve korkmus bir sekilde," tabii yaa sen isini biliyosun..
Bana sunu söyleyin niyee buradayımm!! İstemiyorum ben savasmak!!
Justin "yook birsey hadii" derken karanlık çökmütü. Kızlar elimize tabancaları verip tekrar kendilerine tabanca alıyorlardı.
Bir ses geldi!! Bu bir "uuuu" lamaydı sanki. Gerçekten de tırsmıştım.
Ellrrim ve kollarım titriyor, kalbim "güm,güm" atıyordu.
Demi bana doğru yaklaştı " lütfen korkma ve sonuna kadar savaş seninle bende savaşıcam" dedi ve yanağıma öpücük kondurdu.
Birazdaha rahatlamıştım.
Kocaman bir kapı açıldı. Demiyle birbirimize baktık.
Demi" herr sey güzel olacak" diyerek bana teselli veriyordu.hızlıca üzerime birsey kostu. Korkuyla hedef almadan tam göğsünden vurmustum. Can cekisiyormuşcasına ağlıyordu. Birazdaha dinmişti korkum. Bu sefer arkamda inleyen bir sey duydum bir dakikaa!! Bu miley' di. Yanına gittim bana bir seyler anlatmaya çalısıyordu. Sonunda parmağıyla bir sey gösterdi. Önümü döndüm ve ayağımdan çekerek beni altına aldı. Artık vicudum uyuşmuştu sanki. Gözlerim kararmıştı. Mileyin sesinden baska sadece tabanca sesleri vardı. "Zaynnn!!" diye bağırıyordu. Ve sanırım ağlıyordu. Tabanca sesiyle üzerimden bir yük kalktı gibiydi. Miley yanıma kostu ve bana " uyan bee! Uyan pislik " diyerek ağlıyordu.
Ve ben her ne kadar gözlerimi de acmaya çalışsam her yer dönmeye başlıyordu.
Gözlerimi actığımda bircok kisi basımdaydı. Ban iyi olup olmadığımı soruyorlardı. Justin beni cağırdı ve
" Ne oldu biliyormusun dün gece kimse ölmedi ne yapıcaz simdi düzenimiz bozudu daha iki günde birde yemek gelmiyor!! Hep senin yüzünden Bittik biz yeni cocuk bittik!!"
"Belkide aslında hersey düzeliyodur ama sen negatif tarafından bakıyosundur. Yemekkerin gelip, gelmesini bilmiyorum ama bence sucu birilerinin üzerine atarak kaçamazsın!!
