What a mistake

1. Tak to się właśnie zaczęło

Na wstępie chciałabym podkreślić, że to mój pierwszy oficjalnie opublikowany ff, więc zapewne zdarzać się będą mniejsze lub też większe błędy, za które przepraszam i będę starała się je od razu poprawiać jak tylko zostaną wyłapane.

Pisząc tego ff postanowiłam wziąć pod uwagę kościół rzymsko - katolicki i jego zasady.

Więc zaczynamy..

- Może zacznijmy od tego, że ja księdzem nie jestem- Przedstawił na samym początku Harry tak naprawdę walcząc samym ze sobą czy powinien dalej iść w tą rolę, czy też nie, ale czy przybierając rolę księdza mógłby bezwstydnie przyglądać się przyszłemu Panu młodemu? Zdecydowanie nie, zwłaszcza biorąc pod uwagę obecne spojrzenie ludzi na kościół i na księży, jeszcze zostałby o coś posądzony..

- No tak, mój błąd, a szkoda. No cóż, czy mógłbyś poprowadzić nas..- Przyszły Pan młody zapewne chciał zapytać o drogę do księdza i to był ten moment, kiedy Harry mógłby stracić swoją szansę, a przecież tego nie chciał, bo jakże.. Taki przystojniak i on miałby go sobie odpuścić? Co z tego, że za pół roku czy też może prędzej będzie szczęśliwym mężem tej oto stojącej obok niego.

Wtedy Harry'emu wpadł do głowy pomysł, może i głupi, ale jednak działał przecież pod wpływem chwili, czy też dosłownie paru sekundowego zauroczenia.

– Zostałem podesłany przez proboszcza, który właśnie szykuje się do kolejnej mszy, a jako przyszły kapłan powinienem być przygotowanym na również takie okoliczności, w końcu to ślub. Pan Bóg cieszy się, że będzie mógł was gościć w progach swojej świątyni i, że to ja będę was mógł poprowadzić w drodze do wspólnego przyszłego życia, małżeńskiego życia- Podkreślił, mając ochotę z otwartej dłoni z ogromną siłą przywalić sobie w twarz, zarówno jego dobór słów, jak i kłamstwo, które padło z jego ust, a przy tym kontakt wzrokowy, który złapał z młodym mężczyzną to na pewno nie mogło wróżyć niczego dobrego.

- Poważnie? Gdzie w takim wieku myśli o celibac...- Zaczął przyszły młody Pan z ironicznym uśmieszkiem lustrując Harry'ego z góry na dół swoimi "pięknymi" ~ Jak by to specjalnie podkreślił Harry ~ "oczami, przepełnionymi radością", ale nie dokończył rozpoczętego zdania, ponieważ wtrąciła się ONA..

- Skarbie proszę cię nie ściągaj przyszłego księdza z tej drogi, zresztą jesteś mężczyzną więc to raczej ja mogłabym to zrobić- Jej chichot sprawił, że Harry miał ochotę parsknąć śmiechem i zaprotestować jej słowom, że wcale nie ma racji i w żaden sposób go nie interesuje, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że żadnym księdzem przecież nie zostanie.

- Jeszcze nie wszystko zadecydowane- Próbował oczywiście obrócić to w żart i miał ochotę dodać, że chętnie dałby się skusić jej przyszłemu mężowi, wręcz nawet nie musiałby go przekonywać, ale gdzież takie słowa w świątyni Boga i jeszcze miałyby zostać wypowiedziane przez „ przyszłego księdza" to wręcz niedorzeczne.. Gdyby faktycznie miał być księdzem i tak właściwie to on ledwo co ugryzł się w język, ale tylko dlatego, że nie chciał zaprzepaścić swojej szansy spotkania po raz kolejny z tym mężczyzną i niestety też z jego połówką, ale może na to mógłby coś zaradzić, w końcu przecież.. TO ON TU TERAZ BĘDZIE RZĄDZIŁ

- Nie masz nam za złe, że się spóźniliśmy?- Szatynka od razu skierowała się do niego na ty, może wzięła pod uwagę fakt, iż wiekowo byli do siebie zbliżeni lub też nie chciała zachować między nimi dystansu, w końcu najbliższe godziny w następnych tygodniach mieli spędzać razem co było bardzo przyjemną wizją dla Harry'ego. Wizją spotkań z przystojnym mężczyzną, który opuścił głowę w dół w posadzkę, kiedy został przyłapany na wgapianiu się w Harry'ego i co gorsza dla niego nie przyłapała go na tym jego narzeczona, lecz sam zainteresowany, ten sam, który nie mógł powstrzymać szerokiego uśmiechu pojawiającego się na jego twarzy i tych dołeczków, na których widok ktoś mógłby się zakochać.