REGRETS [WLML: Version 2 Charot XD]

Three

Dedicated to alltimepezz sorry late na. :)

[[ Fave corner ni Lourice ng kwarto nya. HIHI, dilim ng kwarto nya. ]]

Nang makarating ako sa bahay,
I parked my car at the garage but after I opened our main door they are all staring at me. RUDELY.

WHAT DID I DO NOW?! Urgh! Sure, may kamalian nanaman akong nakita nila. Tss.

"Now what?" I asked them with a bored tone.

"Haaay! Why did I need to have a daughter like you?!" Sino pa nga ba ang mag sasabi ng ganyan kundi ang magaling kong ama.

"Tsss. I don't know. Maski rin naman ako e, tinatanong ko sa sarili ko na why do I need to have a family like you?!" Balik asar ko sakanila. Ha! Akala nila ha!

"You're such a disrespectful daughter! Nakakahiya kang anak!"

"Yeah I know. Kelan nyo ba nakita ang magagandang side ko? Tsk."

"Pati sa labas! Yung mga pinakikita mong asal napaka- uneducated!"

Ano raw?  Pati ba naman buhay ko sa labas inaalam pa nila?

"Just get straight to the point, dad. What is this argument all about. Mom? Pwede ikaw na lang mag sabi. Yung isa kasi dyan suspense pa. You all know how I hate suspense. "

Kita ko namang mas lalong nainis ang dad ko sa mga sinabi ko.

My mom let out a deep sigh before talking to me.
"Your dad saw you kissing in public with some random guy, Lourice. What was your thinking for doing such thing?!" And now she's calmly mad. Ganyan sya pag dating sakin. Galit sya pero di sumisigaw.

"What?! I didn't do such thing!"

"Then, why did I see you at the front of a bar, kissing someone I'm sure that you don't know! What the heck Lourice?! Ganyan kana ba kawalang galang at pati ang sarili mo hinahayaan mo nang mabastos?! Pano na lang kung may ibang kakilala natin ang nakakita sayo?! Aba! Panigurado nakakahiya ka! You're such a good for nothing! Di mo tularan ang kapatid mo! She's always a good girl, di sya nagpapagabi, hindi nag ba-bar at hindi nag papa-LANDI! Sana hindi kana lang namin naging anak, hindi kana lang namin sana binuhay kung alam ko lang na magiging ganyan ka lang."

Yun naman pala e. Kaya pala, kasi dahil nanaman sa trabaho nila. Oo nga naman kasi, nakakahiya naman daw ako. My shame. Tsk, tsk.

"That time dad, nabastos ako! Ni hindi nyo man lang ako linapitan nun?! Wow, just wow! Ang lagi nyo lang kasing nakikita yung mga nasa isip nyong masamang gagawin ko! What if, rapist pala yun at walang nag tanggol sakin kanina?! Argh! At ako?! Good for nothing?! Bakit? Di pa ba sapat yung mga achievements ko nung grade school, nung high school?! Yung mga awards ko sa Quiz bees at iba pa?! Lagi kasing si Eina, si Eina ang magaling! Si Eina ang ganito ang ganyan at hindi ako! Fuck shit, inggit nga ako sa company at kay Eina e, kasi buti pa sila may halaga sainyo. Sa akin wala!"

And with that, my fucking tears started to fell.

Kahit nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luha. Nakita ko parin na lalapit sana ang mgamagulang ko para yakapin ako.

Pero intinaboy ko sila.
"Don't fucking touch me." At lumayo ako saglit, saka tumalikod at sinabing. "At sorry din ha? Kasi ganto ako. Sorry naman kung naglandian kayo at ako ang naging bunga."

I said those words without thinking. Next thing I now, nakasalampak na ako sa sahig dahil sinampal ako ng dad ko. Wow, first time. Umiiyak ang mom ko.