Mystic Academy: The Prophecy of the Bond (TBU 'til further notice)

Love For Nature

Caprice Terra

He led me into the foyer, and there I saw a man and woman sitting on the huge settee wearing their regal outfits. But that's not what caught my attention. What I was shocked to see was that the woman had wings!

"Welcome, your highness." Sabay silang yumuko sakin at nagbigay galang rin ako sa kanila.

"Please. No need for the formalities." Mga dugong bughaw rin naman sila kaya hindi na nila kailangan pang itrato ako na parang nakakataas sa kanila.

Tumango sakin ng reyna at ngumiti bago bumaling sa katabi ko, "Welcome home, anak." Bati niya dito na siyang agad lumapit para halikan sa pisngi ang kaniyang ina at niyakap.

"Ma, ito po si Caprice." Pakilala niya sakin, "'Yung kinukuwento ko sa'yo." Sinadya niyang ibulong 'yon pero dahil sa enhanced senses ko ay narinig ko lang rin naman.

Sinamaan ko siya ng tingin pero hindi ko siya napagsalitaan dahil kaharap namin ang mga magulang niya. What the hell has he been telling his mother about me? Sinisiraan ata ako nito eh!

"Oh!" Nanlaki ang kaniyang mga mata sa sinabi nito at bumaling ulit sakin na my malawak na ngiti, "It's a pleasure to meet you, iha."

"Ako rin po sa inyo." Ngumiti ako sa kaniya at hinarap ang hari na agad nakuha ang ibig kong sabihin.

Gusto ko nang matapos ito kaagad dahil gusto kong mas mahaba ang oras ako para magsanay kung totoo man ang sinasabi ng propesiya na may papalit kay Kairus.

"Yes, I have just received word from queen Calista." Tango nito, "You have my permission to access the kingdom's archives and I will also have some chroniclers assist you with the search."

I bowed down for gratitude, "Thank you, your majesty."

"Call me Heinrich, princess." He insisted.

"Then you may call me Caprice." Oo nga prinsesa ako, pero 'di naman ako sanay na tinatawag akong ganun. Ilang taon kaya kaming namumuhay na parang normal na tao lang.

"We have our duties to protect this kingdom. It's the least we could do." Ngumiti ito kaya binalik ko 'yon, "I will have to talk to you privately in my chancery to get over the details b--"

"But before that, why don't we eat first?" Putol ng reyna sa sinasabi ni king Heinrich, "Siguro nagutom kayo sa biyahe and I'm sure you haven't had breakfast yet." Nang marining ang salitang breakfast ay naging marupok agad ang tiyan ko at nagpakawala ng ingay. Tangina, ang lakas nun, ah?

"I guess my intuition is still on point." Tawa nito kaya nahiya naman ako sa kagagahan ng tiyan ko.

Bumaling ito sa asawa, "Let's have breakfast first."

Walang nagawa si king Heinrich kundi tumango lang dito.

Lumapit ito sakin at ikinawit ang braso niya sa braso ko, "Call me tita Zenobia. Or mom nalang!" Excited niyang sabi habang pumapalakpak.

"Ma!" Suway ni Zion sa kaniyang ina.

"What?" Tinaasan niya ito ng kilay, "Para namang ayaw nito eh gusto mo rin naman 'yon."

"Mama!" Nanlalaki pa ang kaniyang mga mata.

"Oo na!" She rolled her eyes at her son which made me chuckle, "Come, dear. Let's have breakfast."

"And go fetch your siblings, son." Bilin niya dito, kaya agad namang umalis si Zion papunta ata sa kung saan man ang mga kapatid niya.

Nagpahila ako sa kaniya papunta sa dining area. Malaki ang palasyo nila pero mas maliit kumpara nung sa amin kaya madali ko lang na memorize ang mga dinaanan namin. 'Di tulad nung sa Cental Kingdom, na mismong ako na doon dapat sana nakatira ay kailangan pang magpaturo ng direksyon ng mga servants dahil 'di ko matandaan kung saan ang mga kwarto.