ONSUZ ASLA

***BÖLÜM-1***

Lise 1'e gidiyordum. Herkesin olduğu gibi bir erkek arkadaşım vardı ne kadar kavga etsekte o benim herşeyimdi hala daha öyle. Sabah kalkıp okula gittim derslerim geçen seneye bakınca oldukça iyiydi. Matematik dersine girdik ve o gün nedense hiç ders dinleyecek havamda değildim telefonumu açıp erkek arkadaşımla mesajlaşmaya başladim ve hocada ders anlatıyordu,bir kaç kez uyarmış ama ben duymadım beni yanına çağırdı ve disiplin kağıdı yazmaya başladı ne yani bu kadar kolay mı öğretmen olmak disiplin kağını yaz gönder ve bitti. Neyse o şekilde idare ettim teneffüste tuvalete çıktım kızlar sigara içiyordu neyse gittim bende içtim,o anda sevgilim aradı ne diyim yani sigara içiyorum mu diyeyim."kahvaltı yapıyorum" diyebildim."çıkışta buluşalım" dedi."peki" diyebildim.neyse ki sonunda okuldan çıkmıştık sabahcılığın vermiş olduğu bi avantajla,beni bekliyordu ve çok tatlı görünüyordu,konuştuk biraz herhangi bişi yapmadık sonra geç kaldığını söyleyip yanımdan uzaklaşmıştı nereye geç kalmıştı?.uzatmak istemedim sarıldık uzaklaştı öpmedi bile bişiler vardı,bana daha önce hiç böyle davranmamıştı. Eve vardığımda annem yemekleri yapmış kokusu evi sarmıştı oturdum masaya tıka basa yemek yedim,yatıp bi kafa dinlemek istedim ve o anda whatsaap'tan mesaj geldi erkek arkadaşımdandı.
+selam
-selam
+ya ben sana bişi söylemeliyim ama bana kızma üzme kendinide.
+peki
-ayrılmalıyız :(
-( ne saçmalıyosun sen ben senin için çıldırırken.)peki sen nasıl istersen.
+kendine iyi bak.
-( gitme :( ) sende :)
Bu kadar basit mi yani ayrılmak senin için deliren birinden ayrılmak. Belkide erkeklerin içinde var hayvanlık o kız hiç üzülecek mi ? Ağlayacak mı ? "Çokta tın" dermiş gibi. Bir günüm daha böle geçti işte o gün çok ağladım onsuz yapamazdım ve ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyordum dönüp hala seni seviyorum mu demeliyim yoksa ne hali varsa görsün mü demeliydim ? Gece hıçkırıklarla ağlıyordum ki odamın kapısı aralandı ve bi gölge belirdi annemdi "napıyorsun esra" ağlıyordum işte görüyosun niye soruyosun ki neyse ağladığımı görünce yanıma geldi "neyin var kuzum kim üzdü seni bu kadar" göz yaşların arasında "sevdiğim erkek" diyebildim annem çok iyi biri beni yatıştırabilecek tek insandı o çünkü o çok iyi bilirdi bi erkekiğin ne kadar aptal olabileceğini bir zamanlar babamda bi aptallık yapıp tokat atmıştı o zaman nefret etmiştim ve ayrıldılar "ne kadar üzüldüğünü biliyorum birtanem ama değmez sil gözlerini sen burda ağlamaktan helâk olurken o seni unutmaya çalışıyor belkide unuttu üzme kendini " dedi ve bense gözyaşlarımı silip "anne" diyebildim. Hala üzgündüm değmeyeceğinide biliyordum ama aklımdan şu soruyu çıkaramıyordum NEDEN ? Bari cevabınıda verseydin giderken , ben onun için herşeyi yapmaya çalışırken o bir ayrılalım kelimesine sığdırdı beni.