TIL DEATH DO US PART [FANTASERIES #1]

Chapter Twenty Two

MIGRA

Tumigil ang mga paa ko sa highway. This is only for me to realize that...someone saw my body. Someone saw me...

"Hindi mo manlang ako hinintay!" Narinig ko ang boses ni Lance mula sa likuran. Hinihingal siyang huminto sa tabi ko. Sinundan niya ng tingin ang kung ano mang tinitignan ko.

It's my faded blood on the pavement.

I know...I'm just not sure...but I know this could be my blood.

"M-may naka-kita sa katawan ko..." bulong ko.

Hindi ko alam pero pilit akong kinakalabit ng kaunting pag-asa.

Pag-asang buhay pa nga ako.

"What do you mean?" Lance sounded hopeful upon asking me that.

I looked at him. "Wala 'yung katawan ko sa loob ng gubat. May mga nasundan akong dugo."

"Does..." his eyes reflected hope and happiness. Kahit pati ako ay gustong maniwala sa naiisip kong ideya. "D-does that mean..."

Hinawakan niya ang mukha ko at itinapat iyon sa kaniya. His smile was wide. He was really hopeful. "M-migra... it means... it means you're alive... you're not...you're not dead."

"P-pero...nasan ang katawan ko? Sino ang nakakuha?" I asked. I don't know but my pessimistic self is kicking again. The downside possibilities of what we found our is running on my mind.

"Baka may nakakita sa iyo, no—may nakakita sa iyo... at baka dinala ka sa kung saan para gamutin. Kailangan lang nating hanapin kung saan 'yon."

Sasagot pa sana ako nang bigla akong nahilo at nahirapang gumalaw.

"Lance...." I immediately called his name even it was tough for me to do. Napakapit ako nang mahigpit sa braso niya...pero bago ko pa man magawa iyong nang tuluyan ay hindi ko na talaga maigalaw maski ang daliri ko. Tuluyan na akong walang makita pero pilit kong pinapakinggan ang boses niya.

"M...migra..." nanginginig ang boses niya. "M...migra..."

Wala akong ibang magawa kung hindi ang lumuha haban pinapakinggan siya. Natatakot ako hindi para sa sarili ko, kung hindi para sa kaniya.

"MIGRA!!!! MIGRAAA, DAMMIT OPEN YOUR EYESSS!"

I don't know what's happening anymore...I focused myself just to hear his voice. I closed my eyes in defeat...

If this could be the last...I want Lance's voice to be the last thing I will hear.

"Migra... please. Not like this, c'mon!"

That was the last thing I heard before darkness win over me.

I woke up...and this feeling is familiar. Hindi ko maigalaw ang katawan ko at wala akong naririnig. I know I'm lying on something...at nakakasilaw na liwanag ang isang nagpapahirap sa akin para buksan ko ang mga mata ko.

Nasa'n ako?

Nasa'n si Lance?

Bumalik na ba ako sa katawan ko?

Unti-unting nagigising ang diwa ko. Nagsisimula akong makarinig ng mga tunog. A sound of familiar aircon, and footsteps. Gusto kong idilat ang mga mata ko pero hindi ko magawa.

Nahihirapan akong huminga hanggang sa may maaninag akong anino. It was looking down on me. I'm not sure.

"Sir, the syringe is ready." Narinig kong sabi niya.

Anong...nasaan ako?

"Is this that final formulation we made?" Nakarinig ako ng panibagong boses. Hindi ako makapag-react. Hindi ako makapag-salita. Masyadong namamanhid ang buong katawan ko na kahit ang paghinga ko ay mahirap na 'rin para sa akin.

"Yes, sir. If this experiment is successful, we can proceed to the transaction."

"Everything's ready?"

"Yes sir."

"Very well then, let's do this."

Pagkarinig ko 'non ay muli akong naka-aninag ng isa pang anino. Panigurong nakatingin 'din ito sa akin.

Sino sila?

"Here it goes, sleeping beauty...." Iyon lang ang sinabi niya nang may maramdaman ako sa bandang leeg ko. Gusto kong sumigaw sa sobrang sakit pero tila ba nilalason ako ng kung ano mang itinurok niya. Hindi ko alam ang mararamdaman ko.

"We're on monitor, Sir."

"Heart rate..."

"Pulse..."

"Blood pressure...."

"Sir, we're in Chaos!"

Hanggang sa unti-unti na namang nawawala ang naaninag at nariring ko. Mas lalong sumisikip ang paghinga ko.

Hindi ko na kaya.

"Fuck it!"

"Abnormal state..."

"Low blood pressure..."

"Sir...."

"Goddamnit!!!!"

"Slow heart rate..."

"Sir, hindi kaya ng katawan niya ang gamot."

"No, Goddamnit!"

Lance...

Tulong...

"Give me the Goddamn antidote." Anunsyo nito na nakapagpatigil sa kanila.

Mas lalong lumabo ang lahat. Pilit kong nilalabanan kahit mahirap...

Pero hindi ko na kaya.

"Make her recover in few hours. I'llformulate another one." Iyon lang anghuli kong narinig. "Monitor her. She'll get back to normal."

***