"මොකක්ද උඹ ජීවත් වෙන එකේ තේරුම? මොන මගුලකට ජීවත් වෙන්නෙ මැරිල පලයං තෝ මැරුණහම අපිට නිදහසේ ඉන්න පුලුවන්."
"ඇයි නැන්දෙ මේ? මම ඔයාලට මොකක්ද කළේ? නැන්ද ඔය බනින්නෙ මම කරපු වැරැද්දකට නෙමේනෙ."
"තෝ තව කියවන්නත් එනවද? හිටපිය කට වහන්න"
මට තව එක වචනයක් වත් කියන්න නොදුන්න නැන්ද මගෙ කම්මුලට ගැහුවෙ මට සිහිනැති වෙන තරම් සැරට. ළඟ තිබුණ බිත්තියකට හේත්තු වෙලා වැටෙනන්නෙ නැතුව බේරුණත් මට තව කියවන්න තරම් පණක් තිබුණෙ නෑ. අසිහියෙන් වගේ අඬාගෙන කාමරේට ගියෙ ඇඳට යන්න හිතාගෙන. ඇඳට ගියා නෙමේ වැටුණ.
හැමදේම ඉවසන්න පුරුදු වුණේ මම පොඩි කාලෙදිමයි. මම jisoo. ටිකක් චූටි අහිංසක කෙල්ලෙක්. අපේ පවුලෙ මමයි නංගියි අම්මයි තාත්තයි විතරයි ඉන්නෙ. නංගි තාම 6 වසරෙ. මම ඒලෙවල් ලියන්න හදන්නෙ ලබන අවුරුද්දෙ. මට අම්මයි තාත්තයි හිටියට එයාලට මම ගැන කිසිම ගානක් නෑ වගේ. එයාල මම ගැන කිසිම දෙයක් හොයල බැලුවෙ නෑ. එයාලට ලොකු වුණේ එයාලගෙ රස්සාව විතරයි. ඉතින් එයාලට දුර පළාතකට මාරුවක් ලැබිල දෙන්නම එහෙ බෝඩිම් වෙලා වැඩට යද්දි මාවයි මගෙ එකම නංගි වුණ මිකීවයි බලාගන්න ඉදිරිපත් වුණේ නැන්ද. ඒත් එයාට අපිව ළමයි විදියට පෙනුනෙ නෑ. එයා අපිට ළමයි කියල දුන්න එකම දේ ඉස්කෝලෙ යවපු එක විතරයි. හැමදේම කල්පනා කර කර අඬද්දි මගෙ චූටි නංගි ඇවිත් මගෙ දිගට තියන කොණ්ඩෙ ටිකක් එහාට කරල මට තුරුල් වුණා.
"අක්කෙ, අක්කට ගොඩක් රිදෙනවද?"
"අනේ නෑ චූටියො, මට රිදෙන්නෙ නෑ" මම කඳුලු පිහදාන ගමන් නංගිට උත්තර දුන්න.
"බොරු කියන්න එපා අක්කෙ, අක්ක ගොඩක් අඬල. අක්කගෙ මූණෙ නැන්දගෙ අතේ පාරත් හිටල."
ඉබේම මගෙ අතක් කම්මුලට ගියෙ නැන්දගෙ අත්පාර තියනවද බලන්න. අල්ලද්දි නම් ගොඩක් රිදෙනව. එහෙමම ඇඳෙන් බැහැල කණ්ණාඩිය ඉස්සරහට ආවෙ නංගිගෙ කතාව ඇත්තද බලන්න.
"අයියෝ! නැන්දගෙ ඇඟිලි තුනක් හිටලනෙ. මගෙ සුදු පාටට තිබුණ හමෙන් රතුවුණ අත් පාර හොඳට පේනව."
දරාගන්න බැරි දුකක් එක්ක මම නංගිව බදාගෙන හයියෙන් ඇඬුව. දුක අඩුවෙනකම්ම ඇඬුව.
"අක්කෙ, අක්කට ගොඩක් රිදෙනව නේද? එන්න අක්කෙ මම අතගාන්නම්"
"අනේ නෑ පැටියො, නැන්ද ගහපු එක නෙමේ රිදෙන්නෙ"
"එහෙනම්?"
නංගිගෙ ප්‍රශ්නෙට හිතට දැනෙන හැමදේම කියන්න ඕන වුණත් මේ චූටි කෙල්ලට දුකක් දෙන්නෙ නෑ කියල හිතාගෙන හැමදේම මම ඉවසගත්තා.
"අඬන්න එපා අක්කෙ. අක්කට හැමදේටම මම ඉන්නවනෙ"
"අනේ පැටියො ඔයා නැත්තම් මම මෙලහට ජීවත් වෙන්නෙත් නෑ. මගෙ ළඟට වෙලා ඉන්නව නේද හැමදාම"
"ඉන්නව අක්කෙ හැමදාම."
නංගිව තුරුල් කරගෙනම ඇඳට වැටුණ මට දන්නෙම නැතුව නින්ද ගිහින්.
**********************************
