GANGTHROB

CHAPTER FOURTEEN

KEN'S POV

*After 5 Months*

Hindi ko alam kung buntis ba talaga si Irene o hindi. Nagtataka kasi ako kapag hahawakan ko yung tiyan niya nagugulat siya.

I don't know pero kapag lumuluhod ako sa harap niya at yayakapin ang tummy niya, wala akong nararamdaman na heartbeat ng anak ko.

Pero baka totoo naman siyang buntis dahil may ultrasound siyang pinapakita sa akin every month.

Kaso kapag nagpapa check-up siya, ayaw niya akong kasama. Hihintayin ko nalang daw siya sa kotse. Eh bilang ama gusto kong makita ang baby ko mismo na gumagalaw sa monitor ng ultrasound, syempre may karapatan din ako dun. Pero bakit ayaw niya, akala ko ba mahal niya ako?

It's so very... Ahhh nagtataka talaga ako. Kailangan ko siyang bantayan sa bawat galaw niya. At hindi ko napapasagot si Atina dahil may magiging anak ako kay Irene.

Pumasok si Irene sa passenger seat ng kotse ko dahil sinabi niyang pupunta kami ngayon sa hospital para magpa check-up siya.

"Let's go... Sorry I'm late" She immediately kissed me on the cheek and he hugged my neck after that she put a seat belt. Napatingin siya sa 'kin dahil hindi ko pa dinra-drive. "Let's go na"

Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko ng manobela at tinanungan ko siya. "Are you really pregnant o nagbubuntis-buntisan ka lang?"

"H-huh? What are you saying? Im pregnant" inayos niya ang pagkaka-upo. "Marami ng prof na totoo akong buntis, kaya anong sinasabi mo na nagbubuntis-buntisan lang ako?" she frowned at me.

I looked at her because I don't really believe, I'm not silly. Napakunot ang noo niya ng tinignan ko siya ng malalim. Hindi ko na paralegal ang pagtitig ko dahil bigla ko ng pinisil ang tiyan niya kung totoo ba o hindi.

And...

"What the fuck!"

'Fake pregnant tummy! Totoo nga ang hinala ko.'

"KEN!"

Nagulat siya sa ginawa ko at halos maiyak dahil sa reaksyion ng mukha ko. Napa-alis ako sa kotse para ibuhos ko ang galit ko. Hindi ko alam na bumaba din siya at nag sorry.

"I'm very sorry" Napaluhod siya sakin habang nakahawak siya sa kamay ko.

"BAKIT MO 'KO NILOKO?! BAKIT MO YUN GINAWA?!"

"G-ginawa k-ko lang nnaman yon kasi, k-kasi a-a-ayokong mawala ka. K-kasi alam kong yun lang ang p-paraan para makasama k-kita" umiiyak na sabi, lalo niya pang hinigpitan ang pagkakahawak ng kamay ko. "Patawarin mo 'ko" pagmamaka-awa niya.

Napabitaw ako sa pagkakahawak niya sa kamay ko sa wala sa oras dahil sa sinabi niya.

"Ikaw patatawarin ko? Ikaw?" Huminga muna ako bago itinuloy ang gusto kong sabihin, kumukulo yung dugo ko. "Hinding-hindi kita mapapatawad. Marami ka ng ginawang kasalanan kaya ikaw patatawarin ko?!... Hinding-hindi na ako maniniwala sa lahat ng sinasabi mo sa lahat ng kasinungalingan mo!" sigaw na saad ko.

Hindi ko kayang magtimpi na sumigaw dahil maraming makakarinig. Ngunit hindi ko mapigilan ang galit ko sa kaniya kaya napasigaw ako ng tuluyan.

'Sino ba namang hindi sisigaw kapag nalaman mong pina-ikot ka ng taong demonyo.'