မည်းနက်သော၀တ်ရုံရှည်ဟာ လေထဲတလွင့်လွင့်
ခန့်ညားသောအရှိန်အဝါကထိုလူ၏မျက်နှာထက် ထင်ဟပ်နေသည်။ ညာဘက်လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ထားသော ဓားမြှောင်လေးမှာ သွေးစတွေအနည်းငယ်စွန်းထင်းနေသည်။
"တခါတည်းလက်စသတ်လိုက်!"
"ဟုတ်ကဲ့"
ပုံမှန်မဟုတ်သောထိုရပ်၀န်းမှာသွေးအေးရက်စက်မှုတွေအပြည့်နှင့်...........
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××
"Lee YongBok!!!"
ကျယ်လောင်လှသောအသံဟာ အခန်းတံခါးရှေ့မှာဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်..........
" ဗျာ မားမား"
" ကြက်ကြော်နှစ်တုံးပျောက်သွားတာ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲမားသိတယ်နော်၊ တံခါးဖွင့်လိုက်"
တံခါးသာဖွင့်လိုက်ရင်၊ ဟင်းချက်တဲ့သစ်သားယောင်းမနဲ့အနည်းဆုံးတချက်တော့မိတ်ဆက်ရမှာလေ
" Yongbok!!!မားမား တံခါးဖျက်၀င်ရမလား?"
မားမားလေသံကတစ်စတစ်စအရှိန်ပိုမြင့်လာပြီးအခြေအနေမကောင်းတာမို့ အခန်းတံခါးအသာလေးဟကာ လှစ်ခနဲ မားမားကိုပြေးဖက်လိုက်ပြီး
" သား အရမ်းကြိုက်တာမို့ စားမိလိုက်တာပါ ဗွေမယူပါနဲ့မားမားကလည်း"
အတင်းခါးကိုဖက်ကာချွဲတော့
"ဟင်း မားမားစိတ်ပျော့အောင်ချွဲတာပေါ့လေ အဲ့တာနဲ့ပဲ ဆူဖို့ကဘယ်ရောက်သွားလဲမသိတော့ဘူး လူလည်ကောင်လေး"
မားမားကYongbokခေါင်းလေးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးသည်။ ကိုယ့်မားမားအကြောင်းသိတာပေါ့ ဘယ်လိုချွဲရင်စိတ်ဆိုးပြေတယ်ဆိုတာ
"ကဲ လာ ညနေစာစားကြမယ် မားမား အကုန်ပြင်ပြီးပြီ"
" မားမားကိုအချစ်ဆုံးပဲ"
"အေးပါ အချွဲကောင်လေး"
သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ညနေစာထမင်းဝိုင်းလေးကနွေးထွေးမှုတွေပြည့်လို့....
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××
"Aydin နင် ဘာဆက်လုပ်မလဲ?"
"အကုန်မျိုးဖြုတ်ပစ်ရမှာပေါ့ ကောင်းကျိုးမပေးတဲ့ကောင်တွေကို"
