Όλα όσα δεν είδα

Κεφάλαιο τρία 🫀

Κεφάλαιο τρία: «Και ήταν η σιωπή μετά τον πόνο που έκανε κρότο»

___________________________________________

Πίκρα.

Λέξη θηλυκού γένους. Ουσιαστικό. Λέξη φορτισμένη αρνητικά, παρασυρμένη από συναισθήματα σκοτεινά. Λέξη που εκφράζει κάτι το κακό, κάτι που σε πόνεσε, σε πλήγωσε και χαράχθηκε στην μνήμη με άσχημο τρόπο. Λέξη που άπαξ και ειπωθεί, δε αναστρέφεται. Και άμα την νιώσεις τότε δύσκολα την προσπερνάς.

Δε είναι εύκολο να νιώσεις πίκρα, ειδικά με άτομα που νοιάζεσαι και αγαπάς. Για να πικραθείς από αυτά θα πρέπει να πάρουν τις ανασφάλειες και τις πληγές σου και να σου τις τρίψουν στην μούρη περιφρονητικά. Θα πρέπει να σου ξύσουν τα μισόκλειστα τραύματα και να σου χτυπάνε συνεχώς τα λάθη και τις απροσεξίες σου, μειώνοντας σε σημαντικά. Μονάχα έτσι θα νιώσεις πίκρα για κάποιον που τα αισθήματα σου είναι αγνά.

Βέβαια πίκρα μπορεί να παρθεί και με άλλο τρόπο. Αρκεί ένας καυγάς με μερικές βαριές κουβέντες να σε πικράνει, ειδικά όταν αυτός ο καυγάς βρίσκεται ανάμεσα σε σένα και τον θεωρητικά για σένα άνθρωπο σου. Αρκεί ένα άγριο βλέμμα, μια απαξίωση ή και μια έκφραση απογοήτευσης να σε χτυπήσει στο στομάχι σαν δίκοπο μαχαίρι, και να πικραθείς. Όχι απαραίτητα με εκείνον, αλλά με σένα τον ίδιο που προκάλεσες μια τέτοιου είδους αντίδραση.

Πίκρα βρίσκεται παντού, και συνήθως συνοδεύεται από μια δυσάρεστη αίσθηση στην γλώσσα και την ψυχολογία. Σαν να κατάπιες κυριολεκτικά δηλητήριο και ο οργανισμός σου προσπαθεί να το αποβάλει. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι η πίκρα συνήθως προκαλείται από εκείνον για τον οποίο θα έβαζες το χέρι σου στην φωτιά.

Μετά την πρόταση, οι μήνες πέρναγαν σαν νερό για την Άννα και το Γιάννη. Ήταν πιο ευτυχισμένοι από ποτέ και πεπεισμένοι πως αυτό που είχαν θα κρατούσε για πάντα. Αλλά όπως κι σε κάθε σχέση, μετά από τον ενθουσιασμό και την χαρά την μαζεμένη, έρχεται η στιγμή που συσσωρεύονται τα μαύρα σύννεφα. Εκείνα που συνήθως φέρνουν δυστυχία και εκνευρισμό.

Η Άννα ανέκαθεν ήταν ήσυχο άτομο, μεγαλωμένη βέβαια σε ανήσυχο θα έλεγε κανείς περιβάλλον. Είχε συνηθίσει σε βίαιες και νευρικές συμπεριφορές, κάτι το οποίο την μετέτρεψε στο εσωστρεφές χαρακτήρα που ήταν σήμερα. Ο Γιάννης όπως και η Άννα είχε επίσης συνηθίσει σε ακραία και έντονα σκηνικά, ωστόσο αυτό δε τον μετέτρεψε απλά σε εσωστρεφή. Του έδωσε και μια νότα νευρική, τον έκανε ευέξαπτο και όταν φόρτωνε με θυμό τότε τα πράγματα έφευγαν από τον έλεγχο του.