Later Than Never

04

Touch me more

Tinatak ko sa isip ang sinabi ni Aiden. In order this vacation to succeed, I need to change my habits, too. But it doesn't happen over time. I need plans. I need to be controlled. Halos isang buwan na ang nakalipas. Sa loob ng mga araw na 'yon, humantong sa aking realisasyon ang mga dapat gawain. Ngunit, hindi ko rin mapigilang mag-isip ng kung ano-ano.

For now, I just have three goals for this vacation:

1. Bond with my cousins.

2. Explore the place.

3. Start socializing with people.

I actually don't know why I think of the third one. I think some part of me wants to prove my cousins wrong, or is it just my conscience speaking? At some point, ito ang bahagi ng buhay ko na dapat binibigyan ng pansin. Siguro nga ay hayaan ko ang sarili na mag explore sa edad na 'to. And if it works, then good. Meeting new people wasn't a bad idea after all. It should be fun, right?

Kumaway ako kay Manong Frankie nang pinaandar niya na ang kotse upang lumiban na. His work is finished. Naihatid niya na ako sa farm, so it's time for him to leave. Papa was busy, and so does Mama. Both of them have work on weekdays. Kaya kahit gustuhin ko man na sila ang maghatid sa akin ay hindi maaari. Papa was handling their family business in Manila, while Mama is a nurse. One of the best in the field.

Hinila ko pababa ang suot kong damit. It was a white top with puff sleeves, partnered with my tie side mini skirt. Suot ang ang paborito kong sandalyas, dumiretso ako sa bukas na pintuan ng mansyon. Mula sa aking kinakatayuan, nagmistulang puro kumikinang ang paligid dahil natatamaan ng araw. The curtain windows were all open, so it's kinda feel hot. Ngunit sakto lang naman.

Marahan kong binaba ang aking mga bagahe sa sala.

I'm here.

What now? 

"Nasa terasa ang iyong Lola Pacia, Ma'am Udele." Sambit ni Teresita, mukhang nabasa ang aking isip.

Napangiti ako.

"Is that her favorite place here?"

"Marahil."

Pinangunahan nito ang daan kaya't napokus ang tingin ko sa kanyang likuran. The small ribbon at her back look so cute now. Pistura siyang nakatayo habang naglalakad. Her shoulders were naturally narrowed. Her hands were swaying that's why I phantom that she feel confident and comfortable around the house. Yung tipong kabisado ang bawat pasilyo, at alam ang bawat sulok.

Nagsalita siya.

"Sumisikat ang araw sa Silangan, kung saan unang nasisilawan ang harap ng mansyon. Napakagandang pagmasdan kung ako ang tatanungin." Bahagya niyang inikot ang ulo upang tumingin sa akin. "Lumulubog naman ito sa Kanluran, kung saan tanaw ito hanggang teresa. Marahil, kaya't madalas doon nagpapahinga ang Lola Pacia mo, Udele. Pinagmamasdan nito ang pagtatapos ng araw."