02/12/2027
Katarina Lenss.
23/48
Evime doğru dikkat çekmemeye çalışarak yürüyordum.Yolun üzerinde gördüğüm alabildiğine parlak ışıklar ile döşenmiş marketi görünce aklıma gelen fikir ile duraksadım.Dışarda duyduğum seslere aldırmamaya çalışarak içeri girdim.Aniden yüzüme vuran sıcaklığın etkisi ile gevşemiştim.
Abur-cubur reyonunda doğru ilerleyip küçük bir kek aldım. Açılan kapının sesi ile oraya döndüm iki adam kasadaki gence onlara yanlış sigarayı verdiği için
bağırıyordu. Burada nezaket yoktu insanlar hep soğuk ve sinirli idi. Tıpkı mevsim gibi. Adamların gitmesi için biraz bekledim. Keki alıp çıkarken yan taraftaki çöp konteynerında marketteki gencin dövülmüş halı duruyordu. Bu ara sokaklar hep tehlikeliydi. Ve hayallerim her zamankinden daha uzakta... Arkamdaki ayak seslerinin kim olduğunu merak etmekten kendimi alamadım. Hızlanıp apartmana girdim. Daireme çıkarken kapılardan duyulan karı-koca bağrışmaları artık can sıkıcıydı. Kapıyı açıp içeri girdim. Elimdeki kek ile mutfaktan mum alıp salona girdim televizyonu açtım. Elime aldığım bir kaç mum ve kek ile haberleri izlemeye başladım. Her zaman olduğu gibi yine aynı haberlerdi. Öldürülen insanlar,borç kavgaları,taciz, tecavüz... Haberler sıkıcıydı herkes,herşey sıkıcıydı artık. Nefes almak bile sıkıcıydı. Televizyonu kapatım. Elimdeki mumları yaktım ve üflerken aklımda tek birşey vardı"ölmek"
Bian düşündüm ve neden herşey sadece hayal olarak kalırdı ki. Dışarıya çıkıp merdivenlere yöneldim çatıya çıkarken gram endişe duymuyordum. Sanki sadece bunu yapmam yetecekmiş gibi...
Şuan çatıdayım ve sana eski kendime sesleniyorum eğer şuan bu mektubu okuyorsan sana asla "yaptığım hataları yapma" gibi şeyler söylemeyeceğim. Çünkü insanın hatalar ile tecrübelendiğinin farkındayım. Kendine iyi bak ben artık buralarda olamayacağım seni seviyorum ama sen şuanki benden,kendinden nefret ederdin. Ama bunu biliyorum
Biz ne istersek yaparız ve şuan ölmeyi istiyoruz bunuda kusursuzca yapacağız....
Güzellikleri fark etme
Kendin yarat....
