Yandere cp X Reader

II

{Olumsuz içerik, sokak ağzı uyarısı}

"Creepypastaları duydun mu?"

"Evet, en sevdiğim karakter Jeff!"

Evet... Yine bu konu, bizim siniftakiler her zaman şu zamanlar ünlü olan katiller yada bana göre saçma olan hayaller her neyse onları konuşuyorlar. Tanrım?! Katillere bu kadar hayran olmaları saçma geliyordu.

"Hani şu uzun olan creepypasta vardı..."

"Laughing jack mi?"

"Umm... Hayır değildi ya..."

"Slenderman?"

"Ah evet o! Geçen onu Pericolo ormanında kağıtlarını görmüşler. Galiba bir cesette vardı. Gözü falan bulunamamış..."

"Korkunç..."

Göz devirdim. Sadece bana mı saçma geliyordu? Başka fangirl'ük konu yokmuş gibi, tabii bana bakarsanız fangirl de olabilirsiniz tabii.

Kendimce kıkırdadım. Kızlar bana ilgiyle döndü. "Sence kim?"

"Bence mi... Bilmem ki, sanırım Slenderman derdim. İlginç geliyor kulağa..." Ayağa kalkıp uzaklaştım.

Uzaktan izleyen sen, görüyorsun beni, biliyorsun beni, böyle kabul et beni...

Evde odamda otururken mutlu bir şekilde şarkıyı mırıldandım. Şarkıya eşlik ediyordum.

Birden camdan ses duymamla dondum. Etrafa baktım ve camın önünde ki kutuyu elime aldım.

Üstünde 'seversin umarım, sevgilerle Uzun Adam' yazıyordu. "Uzun adam, hah? Yüce mesih şakaya bak!" Kutuyu camdan aşağı attım.

Merhamet diliyorum, Tanrı azabından korusun herkesin...

Ormandaydı.

Mutlu çığlıklar atıyordu çocuk, koşuyordu. Ormanda kaybolduğunu fark etmeden çocuk. Koştu.

'Sende kimsin çocuk...'

"Vay canına! Ne kadar uzunsun..." kız kıkırdadı. Kollarını uzattı. Ama yaratık hareket etmedi. Kız sinirle "kucağına al beni!" Diye bağırdı. Yaratık ne yapacağını bilmez şekilde onu kucağına aldı ve dedi ki, "Sonsuza kadar ben olur musun?" Kızın ağzından o lanet çıktı. "Evet, evet hep uzun olmak istemiştim!" Yaratık güldü.

Kız o sıra kendisine lanetlediğini bilmiyordu...

Ne demek istedin, ki? Sadece benimsin, benim olacaksın sonsuza dek...

'O her şeyi görür. Gözü yoktur. Kırdın onu -Uzun Adam' bu mektupla kaşlarımı çattım.

Yine Uzun Adam fantezisi olan biri, hah! Umrumda değilsin. Kağıdı bulduğum ilk çöpe attım.

Bana bak sevgilim...

'Bu gün ayrı güzelsin, sana bakanları geberteceğim çocuğum -Uzun Adam' elimde ki buketle bakıştım.
İçimde değişik duyguyla kıkırdadım. Partim güzel olacaktı ve çok sakacısın, Uzun Adam...

Senin içindi her şey...

"Aman Tanrım! İsa... Lütfen almayın onu..." Şu an cidden bana yan gözle bakan Daylan yerde kanlar içindeydi. Gözleri ve vücudunda delikler vardı.

Gözlerime inanamadım. Onun yakınında sepet vardı. Korkuyla ilerledim. Titreyen ellerimle onu aldım. Mektup vardı. Hızla açtım. 'Sana demiştim. Bu arada umarım hediyemi beğenirsin -Uzun Adam'

Sepeti açınca gördüğüm şeyle dona kaldım.
K

alp vardı, kanlı. Yanında ki mektubu aldım. 'Demiştim sana, bu arada hediyemi beğendin mi? :) -Uzun Adam' Tanrım, korkudan tüylerim diken diken oldu.

Her zaman seni korurum, korkma benden...

'Benden korkma -Uzun Adam' artık sinirlenmeye başlamıştım. Kimdi bu? Deli miydi?

"DAHA KİM OLDUĞUNU BİLE BİLMİYORUM! DELİ MİSİN? DAHA SENİ TANIMIYORUM BİLE!"

"SAPIKLIKTA BU KADARI, YÜZÜNÜ GÖSTER BE!"

Sinirle nefes verdim. "Uzun Adam'mış, Uzun Adam'ı sikeyim!" Artık o fantezi beni sinir etmeye başladı. Deli birilerini benim için öldüyor, bir bakıyorum en yakın arkadaşım.

Birden cam'ım kırıldı. İçeri taş girdi. Taşa yaklaştım. Yine not vardı. Sinirle açtım. 'Zaten benimsin ama pekala, yarın gece Pericolo -Uzun Adam'

Sinirle kağıdı buruşturup yere attım. "SENİN DEĞİLİM!"

Tekrar uzun olmak istiyorum, lütfen al kucağına dedi kız. Yaratık korkunç bir şekilde kıkırdadı, onu kucağına aldı narince. "Bak gökyüzüne dokunabiliyorum." Çocuk ellerini uzatırken göklere, yüzü olmayan yaratık mutlu bir şekilde geveze kızı dinledi.

(Ara not: Yazar ağlıyor yukarda ki yeri yazdıktan sonra...)

"Geldim, nerdesin şu Uzun Adam sapığı?"

"..."

"Burdasın çık!"

Gölgelerden bir cisim ortaya çıktı, kız korkuya geri adım attı, taşa takılıp düşecekken onu siyah bir kol çıktı.

Ahtapot gibiydi ama siyahtı. Korkuyla çığlık attı. Uzun yaratık onu eskisi gibi kucağına aldı. "Korkma çocuk, sonunda artık benimsin, sana kimse dokunamaz, zarar veremez, ben varken asla..."

Yaratık başını ona çevirdi. "Gökyüzüne dokunmak ister misin?" Kızın gözleri büyüdü. Bir anısı geldi aklına...

Onu saran kollar, söylediği sözler geldi aklına... Ve verdiği söz...

"Hep uzun olmak istemiştim."

"Öyleydi."

Yaratık koruyucu bir şekilde sardı kendime kızı.

"Artık benimsin, İnsan kızı ve kaçış yok"

Kız yutkundu.

---

Baya bir uzun aradan sonra selamlarrr nasılsınız?

Umarım bölüm sıkıcı değildir, içime sinmedi o yüzden yeni bir bölüm daha yazacağım. İdare edin şimdilik onigirilerim.

*Sanal kocaman bir sarılma* iyi okumalar dilerimm

Bu arada bölüm hakkında ki fikirleriniz/eksik bulduğunuz yerler>

Umarım çocuk derken yanlış anlayan olmamıştır. O geçmişte ki olay için ona hâlâ çocuk diyor.