Νάσος & Θάλεια 🤎

Η κόρη μας (3)

Το ξύλο έσπασε και ένα ένα τα παιδιά άρχισαν να βγαίνουν έξω από το υπόγειο.
Τελευταία βγήκε η Ελπίδα μαζί με την Ιόλη που την είχε αγκαλιά.
«Έχει χτυπήσει το πόδι της...δε μπορεί να περπατήσει καλά» εξήγησε η Ελπίδα και φίλησε την Ιόλη στο μάγουλο.
Ο Νάσος έγνεψε καταφατικά.
«Φέρε μου την μικρή...θα την κρατήσω εγώ»
Του την έδωσε διστακτικά και ο Νάσος  ένιωσε την Ιόλη να γέρνει πιο κοντά του λες και της ήταν γνώριμο όλο αυτό.
Λες και της ήταν γνώριμη η αγκαλιά του.
Της χάιδεψε τα μαλλιά και την φίλησε στο μέτωπο καθώς την χάζευε. Η κόρη της Θάλειας. Η κόρη του.
«Είσαι καλά Ιόλη;» την ρώτησε.
«Πονάω» του απάντησε.
«Το ξέρω ψυχή μου, το ξέρω. Αλλά θα περάσει σύντομα ο πόνος στο υπόσχομαι»
«Θέλω να γυρίσω στην μαμά μου» του ψιθύρισε η μικρή.
«Σε λίγο θα είσαι κοντά της...στην αγκαλιά της» της είπε και την κοίταξε που έβαλε τα χέρια της στο κολιέ που κρεμόταν από τον λαιμό της. Το αναγνώρισε το κολιέ.

*Flashback*

Μόλις την είδε την έφερε κοντά του και την αγκάλιασε σφιχτά. Ήταν τα γενέθλια της σήμερα και ήταν μια ευκαιρία να περάσει πολύ χρόνο μαζί της, να την βλέπει να χαμογελάει. Συνέχεια ήθελε να περνάει χρόνο μαζί της, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό.
Όχι αν δεν της έλεγε τι ένιωθε για εκείνη.
Τότε ίσως να έκλεβε δύο τρεις στιγμές παραπάνω μαζί της, στιγμές όπου θα μπορούσε να την φιλάει,να την χαϊδεύει και να της λέει πόσο την αγαπάει.
Μα ποτέ δε θα το έλεγε. Το ήξερε αυτό.
Η αγκαλιά τους κράτησε ώρα μέχρι που εκείνη απομακρύνθηκε και τον φίλησε στο μάγουλο.
«Χρόνια πολλά, όμορφη»
Ήταν κάτι που ήταν τόσο οικείο μεταξύ τους που η Θάλεια σίγουρα δε μπορούσε να καταλάβει πόσο ερωτικά έβγαινε αυτό από τα χείλη του.
«Σε ευχαριστώ, όμορφε» του είπε και το χαμόγελο της φώτισε για άλλη μια φορά τον κόσμο.
«Σου πείρα αυτό» της είπε και έβγαλε ένα κουτάκι από την τσέπη του για να της το δώσει.
«Νάσο δεν έπρεπε» του είπε εκείνη και του έπιασε το χέρι.
«Είναι τα γενέθλια σου! Εννοείται πως έπρεπε να σου πάρω κάτι!» της είπε.
Άνοιξε το κουτί και έβγαλε το κολιέ που βρισκόταν μέσα.
«Νάσο είναι πανέμορφο! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ που με σκέφτηκες»
«Να μην με ευχαριστείς. Έλα να στο φορέσω.
Πάνω σου θα δείχνει ακόμη πιο όμορφο»
Του έδωσε το κολιέ και γύρισε την πλάτη της για να της το φορέσει. Κούμπωσε το κολιέ και τον ένιωσε να χαϊδεύει μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της.
Χαμογέλασε και γύρισε να τον κοιτάξει.
«Θα περάσουμε όλη την μέρα μαζί σήμερα»