အပိုင္း ( ၁၁ )
နံနက္ ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္ လင္းၾကက္တြန္ခ်ိန္၌ လြန္း သတိရလာေတာ့ မ်က္လံုးကို ျဖည္းညႇင္းစြာ တျဖည္းျဖည္း ပြင့္လာသည္။ လြန္း ျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားက အေႏွးျပကြက္ျဖင့္ ျပသလို ေပၚလာသည္။ လြန္း ခႏၶာကိုယ္၌လည္း အဝတ္အစား ကင္းမဲ့ေနသည္။
လြန္း ညက အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြးရင္း လူက တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ရြံ႕လို႔ေနသည္။ လြန္း အိပ္ယာေပၚကေန ထရန္ ျပင္လိုက္ေပမဲ့ ေအာက္ပိုင္း တစ္ေနရာက စူးခနဲ နာက်င္မႈက
မ်က္ရည္ပင္ ဝဲသြားသည္။
လြန္း အိပ္ယာေပၚကေန အားယူကာ ထ၍ ေဘး၌ ပ်ံက်ဲကာေနေသာ သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ယူၿပီး ေကာက္ဝတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲက ထြက္လာသည္။
ပက္လက္ကုလားထိုင္ခံုေပၚ အိပ္ေနတဲ့အဏၰဝါကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍...။
လြန္း ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးက ကိုင္႐ိုက္ထားသလား ေအာက္ေမ့မိေအာင္ နာက်င္ရပါသည္။ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တိုင္း နာက်င္မႈက မ်က္ခနဲပင္။ လြန္း ေရာင္နီကို အားျပဳ၍ ႀကီးေမအိမ္ကေန အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့သည္။
လြန္း ျခံထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ဆို အိမ္ထဲက မီးေရာင္ေၾကာင့္
ရင္ထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းနည္းမႈက လိႈက္ခနဲပင္။ လြန္း ႐ွိသမ်ွအားျပဳ၍ အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္ဆို ျမင္လိုက္ရတဲ့ေနာက္ေက်ာျပင္ႀကီးကို အင့္ခနဲ ေနေအာင္ ဖက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အလိုက္မသိစြာ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေပါ့။
" သားငယ္ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေမ့ကို ေျပာေလ "
" ဟင့္...ေမေမ..."
လြန္း အေမကို ဖက္၍ ငိုလိုက္သည္။
" သား ဖိုးဝလံုး ေျပာေတာ့ အစ္မသီတာ ျမိဳ႕တက္သြားလို႔ သားငယ္ အစ္မသီတာ တူ အေဖာ္ရေအာင္ သြားအိပ္ေပးတာဆို "
လြန္း အေမျဖစ္သူေနာ္နန္း ေျပာကာမွ အေမကို ပိုတိုး၍ ဖက္ကာ ငိုသည္။
"ဪ..ေမ့သားေလးကို ဘယ္သူက ငိုေအာင္ လုပ္တာလဲ အေမ့ကို ေျပာ၊ အေမ သြား႐ိုက္မယ္ "
" အဟင္...ဟင့္...အီး..ဟီး..."
ေျပာကာမွ ပိုတိုးငိုလာတဲ့လြန္းေၾကာင့္ ေနာ္နန္း ေခါင္းေလးကို
ဖြဖြေလး ပုတ္ေပးသည္။
YOU ARE READING
ေက်ာက္ခ်ထားေသာ ရြက္ေလွငယ္ ( ကျောက်ချထားသော ရွက်လှေငယ် )
Romanceလင္းအဏၰဝါညိဳ ××× ၿပီးျပည့္စံုလြန္း Original plots (မူရင္း ေရးသားသူ) - Nay Zar Linn (အငယ္ )ကို အျပည့္အဝ credit ေပးပါတယ္႐ွင့္ မူရင္း plots ေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေရးသားသည္။ ________________________________________ လင်းအဏ္ဏဝါညို ××× ပြီးပြည့်စုံလွ...
