Bir Grup Serseri

-1- Doğum Günü Partisi

Sonunda beklediğim gün gelmişti. Yüzümden hiç eksik olmayan sahte ama tatlı gülümsememle sırtımı dikleştirip elimde ki bardağı sertçe masaya koydum. Leyla sıçrayarak bana döndü:

"D-duru Hanım" dedi ve yutkunarak devam etti

"Korkuttunuz"

"Sevgilin mi sandın?" kafasını çevirip pencereye baktı küçümseyici bakışlarımla yanına yaklaştım;

Elimde ki fotoğrafları gösterip masumca

"İnanır mısın bu fotoğraflar puf olup Kadriye ablanın kapısına konmuş"

"Yapamazsın"

"Neden?"dolmuş gözleriyle bana baktı. Dişlerini sıkarak

"Ne istiyorsun" dedi

"Sana anlatacaklarımı harfiyen yapacaksın. Tabi bunlardan hiç kimsenin özellikle annem ve Salih'in haberi olmayacak olursa senide o salak sevgilin Harun'u da bitiririm!" gözünde ki yaşları silip başını salladı. Devam ettim,

"Yatağımın altında bavul var. Biz akşam partideyken o bavulu kimse görmeden arabama koyup partinin olduğu yere getireceksin. Arabanın anahtarını mekanın valesine bırakırsın."

"Neyin peşindesin sen?"

"Seni ilgilendirmez, soru sorma dediğimi yap." arkamı dönüp gittim. Akşam için güzelleşmem gerekiyordu ama demi. Aslında kötü biri değildim sadece iyi olmayı hak etmeyen insanlara karşı kötü davranıyordum. Başkalarını üzen sadece kendini düşünen herkes kötüdür. Leyla'da onlardan biriydi. Üvey babam Salih'in evinde çalışıyordu. Harun denen adam ve onun karısı Kadriye Ablayla birlikle. 

Tuğçe'ye gelip beni alması için mesaj attım.

-

Parti çoktan başlamış pasta kesme kısmına gelmişti. Sıkılmıştım artık gitmek istiyordum. Herkese gülümseme yollayıp alkış sesleri arasında mumları üfledim. İnsanların doğum günlerinde söyledikleri şu klasik "doğum günün kutlu olsun, iyi ki doğdun, iyi ki varsın,mutlu yıllar, nice senelere" gibi cümleleri duymaktan artık kusacaktım. Çünkü kimsenin içten "iyi ki varsın" dediğini düşünmüyordum. Ya da kimsenin mutlu olmamı istediğini. İnsanların samimiyetine inanan biri değildim. Tabi iki kişi hariç. Cemre ve Tuğçe. Onları nasıl bulduğumu cidden bilmiyordum ama asla kaybetmek istemiyordum. Zaten geri kalanlar pekte umrumda değil. Cemre'de bana sarıldıktan sonra

etraftakileri susturup

"Parti bitti gençler dağılın!" dedi

"Ne yani bu kadar mıydı?" diye bi ses yükseldi

"Üzgünüm ama partinin geri kalanını en yakınlarımla geçirmek istiyorum" diyerek kızlara gülümsedim. Herkes söylenerek mekanı boşalttı. Onların arkasından bizde çıktık. Artık gitmek için sabırsızlanıyordum. Valeden arabanın anahtarını alıp arabaya atladım Tuğçe ve Cemre de beni takip etti. Herkes arabaya bindiğinde Tuğçe Burak'ı aradı ve hoporlöre aldı

"Burak biz geliyoruz" 

"Tamam gülüm" dediğinde Cemre bana bakarak yüzünü buruşturdu bense kıkırdadım kafa çocuktu.

"İyi hadi kapat"

"Önce seen"

"Yaa hayır seeen" 

"hayır se-" Cemre telefonu Tuğçe'nin elinden alıp kapattı. Tuğçe bağırmaya başladı

"Nolmuş yani ergen çiftlere bağladıysak hayallerimizi satmadık ya" Gözlerimi devirip