Doruk ilk sayfayı açar ve sessizce okumaya başlar haps olmak istiyordu bu yazılara bitmesin istiyordu bu günlük Hər okuduğunda sevgilisine daha yakın hiss ediyordu Sevgilisi bu dünyada olmasada bu yazısıyla karnında kelebekler uçuruyordu genç adamın Şimdi burda olsa neler olurdu amma genç adam üzülmüyordu çünki sevgilisi onun kalbinde yaşıyordu Zaten hep ordaydı şimdi orayı yuvası yapmıştı Asiye Sevgili günlük sıradan bir günün ardından yine huzur bulduğum yere deniz kenarı küçük bir kafeye gitdim Elime kitabımı aldım ve huzurla okumaya başladım Kitablar bana oldukça huzur verir bana hiç kimsenin olmadığı bir dünya yaratmamı sağlardı Evet bir dünya huzurlu, mutlu bir dünya İnanırmısın günlüğüm Ben aşkı bile kitablardan öyrendim o masalsı sonsuz aşklar hep bana İlham oldular ah o kadar dalmışımki saatin nasıl geçtiğini bile anlamamışım kafeden çıktığımda bankta birinin ağladığını gördüm kafasını yere eğmiş biri görünüşünden erkek olduğu belliydi başta terettüd etsemde yanına yaklaşdım ve dedim: İyimisiniz beyfendi kafasını kaldırmadan iyiyim dedi sesinden bile iyi olmadığı belliydi peki Ben şimdi ne olduğunu sorsam ayıp olurmuydu acaba olmaz canım diyip sordum: Bir şey mi oldu adam sonunda bu ısrarıma dayanamayıb kafasını kaldırdı Ne kadar güzel renkli gözleri vardı Yeşil Yeşil gerçekten her renkten farklıydı tonu kendimi toparladım adam böyle söyledi: sadece artık yaşamak bana zor geliyo ölmek istiyorum sen sorana kadarda düşündüm nasıl ölebilirdim Şimdi öyle kalmıştım karşımda umutsuz bir genç vardı ve benim tek lafım onu hayata bağlaya bilirdi kitablardan buna çare okumamıştım şimdi her şey bana kalmıştı ve söze başladım: Seni bu düşünceye ne getirdi bilmiyorum amma sen baktığımda bu hayata yenilecek birine benzemiyorsun Her ne olursa olsun bırakmamılısın seni sevenleri bu genç adam söyledi : Bu süslü sözlerin kulağa hoş olsada gerçek bu Ben acizim sözler sertdi amma ben inatçıydım "beyfendi hiç kimse aciz diyildir derdini söylersen belki Derman bulursun" Genç adam dedi: Beni dermanım yok küçük hanım""dermansız dert olmaz küçük bey" Gülümsedi kısada olsa gülümsedi galiba bu sözlerim komiğine gelmişti"gülmek sana çok yakışıyor neden asıyorsun yüzünü" Yüzüne minik bir gülümseme yerleştirdi ve söyledi:" Çok inatçısın biliyorum vazgeçmeyeceksin benden" "Şimdi anlatıyormusun " " Tamam Ben yetimim yanı yalnız ablam vardı hayatda babam Ben küçükçen bir araba kazasında vefat etdi annemde onun özlemine dayanamadı hastalığa kapılıb vefat etdi teyzem bizi evlat edindi baktı büyütdü onun da kocası ölmüştü biz büyüdük teyzem evlendi ve artık bizi evinde istemedi daha fazla bunu gururuma yediremedim ve ablama gidelimmi dedim ablamda kabul etdi artık ev bulmak için deli gibi çalışmalıydık bu süreçte ablamın arkadaşında kalıyorduk ablam Ben ondan küçüğüm diğe daha çok çalışırdı gerçek bir ablaydı bir gün ben işdekiler dalga geçti diye telefon alma merakına düştüm ablam da bu üzüntümün sebebini öyrendikten sonra daha çok çalışmaya başladı telefon neyime ise " Ağlıyordu ablasına acaba neyse oldumu" İyimisin? Eğer iyi değilsen anlatmaya bilirsin" " Hayır dahaca anlatmak daha iyiye geldi" "Ablam artık eve daha geç saatlerde geliyordu bir gün saat 2 İ ablam ortada yok bir telefon geldi ablamın arkadaşına hastahaneden ablam ölmüştü eve gelirken ölmüştü ne uğruna benim hevesim" Kendine vurarak ağlıyordu amma onun bir suçu yoktuki onu durdurmaya çalıştım ve ansızın bana sarıldı kalbi çok hızlı atıyordu Allah kahretsinki benimde fısıldadı"Bana çok iyi geldin küçük hanım" Bende heyecanı kenera atıb konuştum"Burda senin suçun yok hepsi kader kendini suçlama dahaca ablanla gurur duymalısın o çok güçlü kadın tıpkı kitablardakı gibi Allah rahmet eylesin" " Amin. O gerçek bir kahramandı bu arada ismin ne küçük hanım" "Asiye, senin" "Doruk" " Yarın burda buluşsak olurmu Asiye sen bana iyi geliyorsun" " Olur, görüşürüz" "Görüşürüz" Günlüğüm inanırmısın o kadar telaş yapmışımki kitabımı orda unutmuşum Umarım o Yeşil gözlü çoçuk-Doruk kitabımı almışdır Görüşürüz günlük Doruk gözyaşlarını tutamamışdı Sevgilisiyle ilk tanıştığı anı ondan okumak genç adamı sevindirsede kendinden duyamamak bir hayli üzmüştü 2 ci sayfayı açar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
