16.jelousy,jelousy

681 65 32
                                    


ვიცვლი და ისევ ქვემოთ  ვბრულდები  მიდაღებში დანარჩენებᲒანე ერთად ვჯდები და ისევ მორიგ წყვილს ვუწყებ ყურებას. თითქოს ჩემ ნიკისა და აერის გარდა    ოთახიდან ყველა არება, თითქოსდა სიბნელეში ვარ სადაც სინათლე მარტო იმ ორს ანათებს. ვეჭვიანობ. მართალია ვეჭვიანობ. ნიკიმ სწორი მᲘტხრა ვეჭვიანობ რომ ეხუტება, ვეჭვიანობ რომ ეხება, ვეჭვიანობ რომ გამუდმებით მასთანაა, ვეჭვიანობ რომ მასთან ყოველთვის იღიმის და ჩემს მიმართ უმეტესწილად ცივია, ვეჭვიანობ რომ კამთის დროს მის მხარს ოჭერს, ვეჭვიანობ რომ მისი საუკეთესო მეგობარია, ვეჭვიანობ რომ მასზე ასე ძალიან ზრუნავს, ვეჭვიანობ რომ ასე ძალიან უყვარს....

მაგრამ სულ ბოლოს რომ დავუკვირდეთ, თავს არარაობად ვგრძნობ. მე არავინ ვარ არც მისი მეგობარი და არც შეყვარებული. არც ეჭვიანობის უფლება მაქ და არც რამის დაშლის. მე მხოლოდ მათი ყურების უფლება მაქვს თუ როგორ ბედნიერად უცქერენ ერთმანეთს.  

ზოგიერთ მომენტში კი საკუთარ თავზე ვბრაზდები. იქნებ ეს ყველაფერი ჩემი ბრალია? იქნებდა ჩემი ბრალიარომ აერის ამდენი ვაბედინე? იქნებ თავიდანვე აერისთან მეგობრობა შეცდომა იყო? ან საერᲧოდ ნიკისმიმართ ჩემი გრძნობები შეცდომაა? იქნებ დროა დავნებდე და დავუსვა ყველაფრს წერტილი? იქნებ დროა რომ ვაღიარო ვაღიარო გეგმა,, დავიპყროთ ნიშამურა ნიკის   ყინულივით ცივი  გული და გავათბოთ ის 2022". . . იქნებ ეს ყველაფრრი სულაც დროის კარგვაა? ... ცოტახანს ასე ჩაფირებული ვაკვირდებიდ ანარჩენებს ,შემდეგ კი სამზარეულოში გავდივარ ჩემს შოკოლადის პუდინგს თუ რაც ქვია ვამოწმებ. ჯერ კიდევ არ არის მზად. . .



Time skip  
2 კვირის შემდეგ. 
ნიკის pov :
ყველანი ერთად ვსხედვართ ცარიელ ბიბლიოთეკაში ბიჭები მე და აერი. სიჩუმეა ჩამოწოლილი და ყველა მელოდება რა მნიშვნელოვანი რამის თქმას ვაპირებ მათთვის. აერი ჩვენს შორის ყველაზე ბედნიერია  სახლიდან ღიმილი არ შორდება . დიდი ხანი დამჭირდა გასაცნობიერებლად მაგრამ საბოლოოდ მივხვდი რომ ემმას მიმართ გულგრილი არ ვარ. ასე რომ ვთქვათ რაღაც მხრივ მომწონს.მაგრამ რამდენიმე დღის წინ აერის სიტყვებმა სრულიად სხვაგვარად გადამიტრიალა გონება და სხვა საფიქრალი დამიტოვა.
Flash back

school 2022/სკოლა 2022  |Niki FF| Where stories live. Discover now