උදේ පාන්දර නැගිටලා උදෙන්ම ස්කූල් එකට ඇවිත් බලන් ඉදියෙ අර ජෝඩුව එනකම් මම එලියට ගිහින් කොරිඩෝ එකේ බිත්තියට හේත්තු වෙලා ඉස්සරහා බලාගෙන ඉදියෙ ලොකු නිදහසක් දැනුන නිසා...
මේ වෙලාවට ලමයි ගොඩක්ම අඩුයි මොකද එයලා එන්නෙ බෙල් එක ගහන්න කිට්ටුව නේ උදෙන්ම එනෝ අඩුයි මම එහෙම හේත්තු වෙලා එක එක ඒවා කල්පමා කරා ඇත්තටම මම එහෙම කල්පන කරන්න ගොඩක් ආසයි ඈත හුලගට වැනෙන ගස් මල් පිපිලා තියෙන අරලිය ගහ ඒවා දකින කොට අමුතුම හැගීමක් හිතට දැනෙන්නෙ ශෝක්....
" නංගි ඔයා දැක්කද දිශා අක්කව මෙතනින් යනෝ..."
මට ඇහුනෙ ටිකක් ගැබුරු වොයිස් එකක් මගෙ පිටිපස්සෙන් ඒ වොයිස් එක ආව නිසා එක සැරේ මම පිටිපස්ස හැරුනා ඒත් මම දැක්කෙ මම කොහෙත්ම හිතුව කෙනෙක් නෙමෙයි අදත් උදෙන්ම අයිශ් ...
මට එයාව දැක්කහම ඇත්තටම කියන්න ඕන වචන ඔලුවට ආවෙ නැ ආවෙ නැ කියන්නෙ ඒ වචන කටින් පිට උනේ නැ හරියට උගුරෙ හිරවෙලා අමාරුවෙන් වචන එන්න දගලනෝ වගේ ෆීලින් එකක් ආවෙ ...එයා මගෙ ඇස් දෙක දිහා කෙලින්ම බලාගෙන ඉදියෙ මම බොහොම අමාරුවෙන් වචන ගැට ගහලා මුකුත් උනේ නැ වගේ කතා කරන්න ගත්තා මොකද ඔක්කොටම වඩා මගෙ ලොකු කම වැඩී නේ....
" අක්කේ දිශා අක්කවනම් මම දැක්කෙ නැ "
එයා මගෙ දිහා ටිකක් වෙලා බලන් ඉදලා ආයෙ කතා කරන්න පටන් ගත්තා....
" හරි එහෙමද මේ මනුස්සයා කොහේ ගියාද..."
එයා එහෙම කියලා යන්න හැරුනා මම පපුට අත තියලා හොද හුස්මක් අරන් පිට කරේ ඒ වෙච්ච දේ හිතින් හිතන ගමන් ඇයි එයා ඉස්සරහ මට එහෙම වෙන්නෙ අනික එයත් ගෑනු ලමයෙක් නේ...
" ආ තා දෙයක් ඔතන ඉන්නෙ නැතුව ක්ලාස් එක ඇතුලට යන්න ..."
එයා යන එක නවත්තලා ආයෙ මගෙ දිහාවට හැරිලා එහෙම කිව්ව පාර ඇත්තටම මම බය උනා ඒ නිසාද කොහෙද එක සැරේ මම ගැස්සුනා මම එයාට පේන්නෙ නැති වෙන්න ශේප් එකේ පාලනේ කරගෙන අත පල්ලෙහාට අරන් ආයෙ පිටිපස්ස බලන්නෙ නැතුව ඉක්මනට ක්ලාස් එකට රින්ගුවා.....
එහෙන්ම මම කෙලින්ම පුටුවෙ වාඩි උනා...වාඩි උනා නෙමෙයි කෙලින්ම වාඩි උනා ඔටෝම 🥲
YOU ARE READING
♡ Her gaze ❆
Fanfictionආදරය සොයා ගන ගමනකි ♡ නිදහසේ පියබීමට නොහැකි උවත් යම්තාක් දුරට නිදහසේ පියෑබූ කිරිල්ලියකගේ කතාව... තවමත් ඇය ආදරේ කුමක්ද යන්න සොයනවා .....❄️
