Zawgyi +Unicode
နင္းလာရင္းနဲ႔ ငယ္တို႔အိမ္ေ႐ွ႕အေရာက္ စက္ဘီးေလးကလည္းရပ္သြားတယ္။ ငယ့္္အိမ္တံခါးေသာ့ခပ္ထားတာျမင္ေတာ့မႀကီးက
" အန္တီငယ္ေသြး ျပန္မလာေသးဘူးထင္တယ္ အေရးႀကိိီးကိစၥဆိုၿပီးထြက္သြားတာ ျပန္လာေလာက္ၿပီထင္ေနတာ"
မႀကီးရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္ ငယ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္သြားရသည္။ ဒီေန႔က်ဴ႐ွင္မွာ စာေမးမွာ က်က္စာေတြက ဒီေလာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ႐ူပေဗဒ ပုဒ္စာေတြမွာ ငယ္သိပ္မရတာေလး႐ွိလိုု႔ စာျပန္ၾကည့့္ရပါမယ္ဆို။
"ဟင္းးး အဲ့တာဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငယ္ေလး စာလဲမရေသးဘူး ဗိုက္ကလည္းဆာေနၿပိီ ဘယ္လိုလုပ္မလဲမႀကီး"
မႀကိိီးကို အပူကပ္လိုက္မိသည္။ ငယ္ေျပာေတာ့ မႀကီးက ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး
"ဒီလိုလုပ္ မႀကီးအိမ္မွာေတာ့ ထမင္းနဲ႔လက္ဖက္ သုပ္စားမယ္
ဆိုၿပီး ဝယ္ထားတာေတာ့႐ွိတယ္ အိမ္လိုက္ခဲ့ေလ"
ငယ္လည္း ၾကံရာမရျဖစ္ေနေတာ့ ေခါင္းညိတ္လိိုက္မိတယ္
မႀကီးက သူ႔စက္ဘီးေလးကို ျခံထဲသြင္းၿပီး အိမ္ေသာ့ကို ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ႏႈိက္ၿပီး ဖြင့္လိိုက္တယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ မႀကီးအိမ္ကို ပထမဆံုးေရာက္ျခင္းျဖစိတယ္။ မမကေတာ့ မႀကိီးအိမ္ကိုခဏခဏ သြားလည္ျဖစ္ေပမဲ့ ငယ္ကေတာ့
စာေတြကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး သြားမလည္ျဖစ္ပါ။
မႀကီးက နဂိုကတည္းက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနတတ္တဲ့့သူမို႔
ျမင္ရတာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလး႐ိုး႐ွင္းတယ္။
"ငယ္ေလး အက်ီ ၤလဲခ်င္လား"
"ဒါမဲ့ ငယ့္အက်ီ ၤမွ ဒီမွာမ႐ွိတာ"
ငယ္က ညဴ စူစြာေျပာေတာ့ မႀကိိီးက ခပ္ပါးပါးရယ္ရင္း
"ဘာလို႔မ႐ွိရမွာလည္း ငယ္ေလးရယ္ အခန္းထဲက ဗီ႐ိုထဲမွာ
ငယ္ေလးအက်ီ ၤေတြ႐ွိတယ္ အရင္ ႏွစ္ကဟာဆိုေတာ့ ငယ္ေလးနဲ႔ေတာ္ေလာက္တယ္ လာ"
မႀကီး၏အေျပာကို ငယ္ေလးနားမလည္ႏိုင္ပါ။ဘာေၾကာင့္ငယ္ေလး အက်ီ ၤေတြကမႀကိိီး ဆီမွာ႐ွိေနရတာလဲ။အရင္ႏွစ္က
အက်ီ ၤေတြကိုေမေမက မိဘမဲ့ေဂဟာကို လႉထားတယ္လို႔ေျပာထားတာေလ။
