Evren devasa bir kitap. Yazarının eşi benzeri olmayan kaleminden, her harfi ayrı bir incelik, zarafet taşıyan ve envai çeşit ayrıntıya sahip bir kitap. Yada hadsiz sayıda kitap barındıran bir kitaplık. Belki de sonsuza uzanan kitaplıklarla dolu bir kütüphane...
Bugün sevgilim, kendi hikayenin 16. bölümündesin. Tam 5844. sayfasında. 140,256. kelimesinde ve 8,415,360. harfinde.
Yüz milyardan fazla hikaye arasından ikimizin hikayesi, bu devasa evren kütüphanesinin, aynı kitaplığında yer buldu. Aynı rafta bulunan milyarlarca kitap arasından aynı kitapta, yüz milyarlarca bölüm arasından aynı bölümde, bu bölümün bilinmez sayıda sayfalarından birinde ve aynı cümlenin aynı kelimesinin aynı harfinde buluştuk. Zaman ilerlerken, aynı harfler üzerinde, hikâyemizin ilerleyişini seyrediyoruz. Hayır seyretmiyor, yaşıyoruz.
İyi ki varsın Aslı. İyi ki varsın Bihruze'm. Tanıklık edebileceğim en güzel hikayesin. Seni, eşsiz güzelliğini, narin ruhunu ifade edebilecek bir kelime olsaydı bunu anlatabilirdim belki. Ama yok.
Sanırım olmasını da istemiyorum.
Seni çok sevdiğimi biliyorum.
Çok çok güzel olduğunu, bu yüzden her seferinde içimde birşeyler eriyor gibi hissettiğimi biliyorum. Ama tam olarak ne kadar sevdiğimi bilmiyorum. Bunun bir miktarı varsa bile bu ölçüden haberdar değilim. Her seferinde seni çok daha fazla sevdiğimi anlıyorum. Her seferinde çok daha güzel olduğunu fark ediyorum. Bazen, içten bir çığlık atma isteği gibi gelen derin bir sevinç, başımı iki elim arasına almama ve "hissettiklerim, gördüklerim, yaşadıklarım. Tüm bunlar gerçek mi ?" diye sormama neden oluyor.
