MOTHER'S LOVE

50

Imee's POV
Paalis na sana ako ng kuwarto ni Lyra ng mapansin ko ang isang malaking box, nilapitan ko at nakita ang nakasulat "Mama" so i decided na bukasan, dko inaasahan ng makita ko kung anong nasa loob.

Maraming regalong nakabalot at may mga number pa. Nakita ko din sa gilid ang isang papel at nag lalaman iyon ng mensahe.

To: My Dear Mama,
   Hi Ma, gusto lang po kitang batiin ng happy happy birthday sa pinaka magandang  ina sa buong mundo. Sorry kung yan lang po nakayanan ko pero matutuwa po kayo pag nabuksan niyo po lahat. First time ko po itong ginawa sainyo bilang anak niyo at sobrang excited pkong gawin kaya ilang buwan bago ang kaarawan niyo pinag handaan kona po lahat. Di naman po halatang excited hahaha!!

Kidding a side, una niyo pong buksan ang number 67,pababa po.

Kinuha ko ang regalong number 67 binuksan ko ito at hindi ko inaasahan na ito anf laman. Isang librong paborito naming dalawa. Libro na khit paulit ulit naming basahin ay hindi parin kami nag sasawa dito.

Habang pinag mamasdan ang libro, unti unti namang tumulo ang luha ko bat ko binuksan eh di ko pa naman kaarawan. "Sorry anak" nag tuloy tuloy lang ang pagpatak ng mga luha ko habang binubuksan isa isa ang mga regalo hindi kona tinapos lahat tumigil ako sa bilang na 30 hindi kona kasi nakayanan dhil sa bawat regalong binubuksan ko lagi kong naaalala ang anak kong nsa hospital sobrang miss kona ang batang iyon.

Lahat ng mga regalo nya ay paborito ko nag tataka ako kung saan sya nakakuha ng idea about sa mga favorite things ko.

*FF*

Nandito na ako ngayon sa hospital nakipag palit na ako kay Irene, pinauwi kona sya baka ksi may gagawin pa yun.
Una kong ginawa ay nilinisan ko ang mukha ni Lyra lagi ko itong ginagawa, ayokong iba ang gumagawa nito gusto ko ako lng, after kong nilinisan ng katawan si Lyra pinalitan ko naman ang damit at bedsheets nya nag patulong ako sa pag palit ng bedsheets nya dhil sa marami nga ang maka kabit sa anak ko.

"Thank you po, btw mmya may delivery na dadating para sainyo yun. Pasasalamat ko" Wika ko sa mga nurse.

"Thank you din po Ms. Marcos, sana po talaga magising na ang anak niyo... Mauna na po kami" Nurse.

Tumango lang ako atsaka sila umalis ng kuwarto. Naalala ko dadalaw pala si Rod mmya.
*Knock*knock

"Come....oh Rod napaaga ka ata?" Imee.

"Ah oo,wala naman akong ginagawa sa office kaya naisipan ko nalang na samahan ka dito" Rod. Inabot nya ang dala niyang pagkain at gamit ni Imee.

"Ito pala gamit mo,pinadala ni Mama Meldy"Rod.

"Salamat,oh upo ka kumain kana ba?"tanong ko.

"Hindi pa nga ih"Rod.

"Teka ihahanda ko lang tong dala mong pakain okay,jan ka muna"Imee.

Pumunta na ako ng kusina para e ready ang pagkain. Naiwan naman si Rod dun kay Lyra.

______

Rodrigo's POV
   Ako ang naiwan kasama ang anak namin. Lumapit ako sa kama nya at dahandahang hinimas ang buhok niya bago ko sya hagkan sa noo.

"Dito na ako anak,kamusta ka? Miss kana ni Papa at Mama.....gising na anak"wika ko habang hawak ang kamay niya.

"Nag aalala na ako sa Mama mo nak, I'm sure pagod din sya at di makatulog dhil sa sitwasyon mo ngayon...lagi syang umiiyak pansin ko yun kahit na tinatago nya.... gising na nak dko kayang patawanin mag isa ang mama mo ihh,diba tayong dalawa ang gumagawa nun?"

I can't believe na ilang linggo na at coma parin ang anak ko. Lord kahit sakin nalang wag na sa anak ko pls. Sya lang ang meron ako ihh sila ni Imee ang buhay ko simula ng mawala ang mga magulang ko pinangako ko sa sarili ko na bubuo ako ng pamilya at sila lang ang magiging priority... Oo nag kamali ako nung una pero ngayong bumalik na sila di kona papakawalan ang mag ina ko Lord. (Umiiyak si Rod habang hawak ang kamay ng anak,minsan lang ganito si Rod kilala si Rodrigo bilang matapang pero pag dating sa kanyang anak at kay Imee ang puso niya ay parang isang bulak na napakalambot)

Ilang minuto lang ay dumating na si Imee dala ang pagkain na pag sasaluhan namin. Habang kumakain ay di namin maiwasang hindi mapatingin kay Lyra,nasanay kami na kasabay sya sa pagkain lagi syang nasa pagitan namin sa gitna namin sya mismo uupo nasanay kami sa ganun kaya mahirap para samin na nakahiga at coma ang anak namin.
.
.
.
.
.
.
.

Sorry sa di pag ud Hehehe at sorry kung may mabasa kyong hindi nyo magustohan.
❤️🤗