Hoseok POV
Pagbalik ko sa kotse ay inayos ko agad sa likod lahat ng napamili namin at pumasok na ko ng kotse.
"What?" I asked Yoongi. Nakatingin kase sya sakin.
"Y-yung k-kanina..."
"I don't care, shut your mouth." napayuko sya nang putulin ko ang sinasabi nya.
I didn't mean that. I mean, it's because of my anger management. Nasa lahi namin yon, at first I thought kaya kong kontrolin but natrigger to 3 years ago.
---------------
FLASHBACK
"I'm married now so please leave me alone! O baka gusto mong sisantehin pa kita para malaman mong ayokong makita yang pagmumuka mo!" sinasagad talaga ko nang babaeng to e.
"Pero tayo yung dapat Hoseok hindi yang pinakasalan mo! Kaya kitang bigyan ng masayang pamilya, ng mga anak." pagpupumilit ni Irene, one of my employees. Iniisip ko kung saan sya kumukuha ng lakas ng loob para sabihin sakin to e empleyado ko lang naman sya. Maybe she's crazy.
"Iniisip ko pa lang na ikaw ang makakasama kong gumawa ng pamilya pakiramdam ko'y buong buhay akong hindi magiging masaya. Kaya lumayas ka sa harap ko bago pa kita ipakaladkad sa mga guard." babala ko sa kanya.
"Tandaan mo to Hoseok! Kung hindi ka magiging akin! Gagawin ko ang lahat para hindi ka sumaya!" sabi nya bago lumabas ng office ko. Tsk! Crazy Irene. Tawagan ko nalang si Yoongi.
1 month na simula nung ikinasal kami, may binili akong sweater sa kanya. Alam kong ayaw nya ng masyadong mamahaling regalo kaya ito nalang binili ko. Nakadalawang ring lang ang phone nya bago nya sagutin.
"Hi baby!" masiglang bati ko sa kanya. Well he's my college crush, and now he's my husband. Sinong hindi sasaya.
"H-hello Hoseok." that's why I like him, he's so soft.
"Let's have a dinner date tonight." sabi ko habang nakangiti.
"H-ha? B-bakit parang b-biglaan naman?" taka nyang tanong at nauutal pa. I understand, hindi pa kase sya sanay sakin.
"It's our 30 days anniversary for being husbands Yoons. Ayaw mo ba?" malungkot na tanong ko, I even pout my lips as if namang nakikita nya ko hahaha.
"N-no, I want to h-have a dinner date." napangiti naman ako. 'Alam kong hindi mo ko matitiis hahaha.'
"Okay! Get ready at 7pm, I'll fetch you. Bye babe I love you." hindi ko muna binaba, hinintay ko muna syang sumagot.
"I-I love too." napangiti ako habang binababa ang phone ko. I'm so in love with him.
--------------
1 week past simula nung confrontation namin ni Irene. Tumahimik na sya, naging mas tutok sya sa trabaho. Sa tingin ko'y natauhan na sya.
Pag uwe ko ng bahay ay agad kong hinanap si Yoongi.
"Manang where's Yoongi?" tanong ko sa katulong na kasalukuyang naglilinis sa lasa.
"Ay sinundo po ng kaibigan nya. Pasabe nalang daw po sayo baka daw po malate sya ng uwe." napatango nalang ako.
Dumiretso na ko ng kwarto namin, mamaya nalang ako kakain pagdating nya tutal busog naman ako. Medyo nagtaka lang ako kase nasa states yung mga close friends nya, sino kayang kaibigan ang sumundo sa kanya?
Sa pagod ko ay hindi ko namalayang nakatulog na ko.
Nagising lang ako sa katok ng pinto. Pagbukas ko ay isa ito sa mga katulong namin.
"Sir pasensya na po at napaaga ang paggising ko sa inyo. Pero kase po andito na po si sir Yoongi." tinignan ko ang wristwatch ko. It's 6:17 in the morning, ba't ngayon lang sya?
"Ngayon lang sya umuwe?" takang tanong ko sa katulong.
"Oo sir, akala ko nga din po nakauwe na sya kagabe. Pero kanina po habang nagdidilig po ako ng halaman sa labas, may huminto pong kotse sa labas, lumabas po yung sinasabi kong sumundo kay sir. Inalalayan nya po tong makababa tapos po ay iniwan nalang po sa gate. Para nga pong wala sa sarili si sir kase nakatulala lang po sya habang naglalakad, tinatawag ko po sya pero hindi po nya ko pinansin." mahabang paliwanag nya.
"Asan sya?"
"Nasa sala po sir." dali dali akong bumaba para magtungo sa sala at nakita ko si Yoongi na nakatulala. 'Shit! What happen?'
Paglapit ko sa kanya ay umupo ako sa tabi nya.
"Hey baby what happen?" tinapik tapik ko pa ang pisngi nya pero walang nangyare, nakatulala lang sya. Nagtagal pa kami ng ilang minuto bago ako magdecide na dalhin sya sa ospital.
I call Jin hyung, he's my cousin and he's a doctor. Pagdating namin ng ospital ay sinalubong agad kami ni Jin hyung.
"What happen?" bungad na tanong nya.
"I don't even know. Dumating sya kaninang umaga ganyan na sya." tarantang sagot ko.
"Okay calm down. Ako nang bahala sa kanya, dun ka muna maghintay sa office ko." sabi ni hyung bago sila pumasok ni Yoongi sa isang room.
Isang oras na ang nakaraan pero wala pang balita, hindi ako pakali.
Habang pabalik balik ako sa paglakad at bigla bumukas ang pinto at pumasok si Jin hyung.
"Hyung!" dumiretso sya sa table nya kaya umupo ako sa upuan na nasa harap nya.
"Is my husband okay?" I asked.
"He's fine now. May itinurok na kong gamot sa kanya."
"Gamot? Why? Is he sick?" takang tanong ko.
"Saan sya galing Hoseok?" seryosong tanong nya.
"I-I don't know. Pag uwe ko kagabe wala na sya. Sabi ni manang sinundo daw ng kaibigan nya. Tapos nakatulog ako kakahintay sa kanya."
"And you didn't bother to call him and asked kung asan sya?"- Jin.
"I tried to call him but he forgot his phone."
"E yung kaibigan nya?"- Jin.
"Hindi ko alam kung sino ang tatawagan ko kase ang alam ko nasa states yung mga close friends nya. Hyung anong nangyare kay Yoongi?" naluluha kong tanong.
"Someone drugged him."- Jin.
"H-ha?" para akong nabingi sa narinig ko.
"Someone drugged him Hoseok at sa tingin ko that person has bad desire to him."- Jin.
"W-what do you mean?"
"I think someone drugged him to have sex with him." seryosong paliwanag ni Jin hyung.
"I-I can't understand." naguguluhang sabi ko.
"Look Hoseok, kailangan mong malaman kung sino ang sumundo sa kanya kagabe. Sobrang taas ng dosage ng gamot na pinainom sa kanya nanging cause ng pagkawala nya sa sarili kaya.." hindi na natapos ni hyung yung sinasabi nya nang magring ang phone ko.
"Hello?" sinagot ko ang tawag kahit unknown number yung nakalagay.
"Hi dear sir! Have you received my surprise?" it's Irene.
"I-ikaw? Fvck you! Anong ginawa mo kay Yoongi?!" galit na tanong ko sa kanya.
"Relax sir, nakipaglaro lang naman ako sa kanya. In fairness sir he's a good boy, sinusunod nya lahat ng gusto ko unlike you." kunwaring malungkot na sabi nya.
"Because you drugged him." madiin na sabi ko.
"Oh! Pano mo nalaman? HAHAHAH btw, sir I'm here at your office. Can you come please? I'm wearing nothing." malanding sabi nya. Napapikit ako ng mariin, she's getting into my nerves.
"Sure, wait for me."
