Kış boyu yağan karlara veda edip, yaptığımız kardan adamlara "Bir daha görüşmek üzere" deyip ayrıldığımız bir bahar günüydü.Yeni bahar arkadaşlarımız kuşlar ,kelebek ler ,papatyalar,mavi, pembe çiçekler sırasıyla misarfirhanemizi doldurmaya başlamıştı.Her yıl bahar ayında benim merak ve heyecanla beklediğim bir misafir vardı ki o da nenemin Yankı Çocuk hikayeleri idi. Bunları her köye gittiğimizde nenem bana birazını anlatır sonraki gelişimizde devam ederdi. Bende nenemin anlattığı hikayenin bir kısmını dinleyince onu çözmeye çalışırdım. Nenem de bunları çözmeye çalıştığımı görünce beni dağlara bakan bir pencerenin kenarına oturtur ve oradanda bana "Yankı Çocuğa söylemek istediğin şeyleri buradan bağır" derdi. Bende Yankı Çocuğa söylemek istediklerimi bağırırdım. Hemen sonra benim dediğim şeyin aynısı geri gelirdi. Neneme 'Bu neyin sesiydi' diye sorduğumda 'İşte o Yankı Çocuğun sesi' dedi.'Yankı Çocuk sen ne dersen onu tekrar eder.Sana cevap vermez,çünkü o çok çekingendir ve kimseye kendini göstermez.Şu zamana kadar kimse onu görmedi,dedi.Nenem'e onun nerede yaşadığını sordum ve şu cevabı aldım.'Onun nerede yaşadığı tam olarak bilinmez ama bize sadece dağlara bakarken cevap verdiğinden dağlarda yaşadığı düşünülür.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yankı Çocuk
PertualanganYankı çocuk ile gece hikayelerimiz her zaman güzeldir ama bazen korkulu olabilir . Yankı çocuk nenemin hikayelerinin yankısıdır.Nenem hep bana yankı çocuğun hikayesini anlatır. Köye ne zaman gitsek nenem hep dağlara doğru bir pencerden bizi bağırt...
